Matha 10
10
1Ba ansin a ghlaoigh sé a dháréag deisceabal chuige, agus a thug sé údarás dóibh ar na spridí neamhghlana, lena ndíbirt, agus le gach aicíd agus easláinte a leigheas. 2Is iad seo ainmneacha an dáréag aspal: an chéad duine Síomón dár shloinne Peadar, agus Aindrias a dheartháir; Séamas mac Shebidé, agus Eoin a dheartháir; 3Pilib agus Parthalón; Tomás agus Matha an bailitheoir cánacha; 4Séamas mac Alfaeus, agus Tadéus; Síomón an Cánaníteach, agus Iúdás Iscariót, an té a rinne scéal air.
5Chuir Íosa an dáréag sin amach uaidh, agus is é a dʼordaigh sé dóibh, “Ná buailigí an bealach a théas chun na nGintlithe, agus ná gabhaigí isteach in aon chathair Shamaratánach, 6ach tugaigí tús áite do na caoirigh sheachráin is le teaghlach Iosrael. 7Agus bígí ag fógairt sa siúl daoibh, ‘Tá ríocht na bhflaitheas i bhfogas.’ 8Leigheasaigí na daoine breoite, tógaigí na marbháin, glanaigí na Iobhair, díbrígí na deamhain. Fuair sibh saor in aisce, tugaigí uaibh saor in aisce. 9Ná hiompraígí airgead buí, geal ná rua faoi bhur gcriosanna. 10Ná bíodh aon mhála agaibh le haghaidh bhur n‑aistir, ná dhá léine, ná cuaráin, ná bata agaibh; mar is fiú an t‑oibrí a chuid a thabhairt dó. 11Agus cibé baile mór nó baile beag a dtéann sibh ann, faighigí amach cé atá fiúntach ann, agus fanaigí aige ansin go n‑imí sibh. 12Beannaigí don teach ag dul isteach ann daoibh. 13Agus más fiú an teach é, tagadh an tsíocháin is agaibhse air; ach mura fiú é bhur síocháin a bheith aige, filleadh bhur síocháin oraibh ar ais. 14Agus mura gcuireann duine fáilte romhaibh agus mura dtugann sé éisteacht do bhur mbriathra, croithigí an deannach de bhur gcosa nuair a fhágas sibh an teach úd nó an baile úd. 15Deirim go fírinneach libh, is éadroime an bhreith a thabharfar ar thír Shodóim agus ar Ghomora lá an bhreithiúnais ná an bhreith a thabharfar ar an mbaile úd.
16“Seo mé do bhur gcur amach uaim mar chaoirigh i measc mac tíre; bígí mar sin chomh glic le nathracha nimhe agus chomh soineanta le coilm. 17Seachnaígí na daoine; nó cuirfidh siad i lámha comhairlí sibh, agus beidh siad do bhur sciúrsáil ina sionagóga, 18agus tarraingeoidh siad leo sibh os comhair na n‑uachtarán agus na ríthe mar mhaithe liomsa, le fianaise a thabhairt os a gcoinne siúd agus os coinne na nGintlithe. 19Nuair a thabharfar ar láimh sibh, ná bíodh aon imní oraibh faoi chaoi ná faoi ábhar bhur gcainte; mar bronnfar oraibh in alt na huaire úd an ní a bheidh le rá agaibh; 20Mar ní sibh féin a bheidh ag labhairt, ach Spiorad bhur nAthar a bheidh ag labhairt as bhur mbéal. 21Tabharfaidh an bráthair an bráthair lena bhású, agus an t‑athair an chlann, agus éireoidh an chlann amach in aghaidh a dtuismitheoirí go dtuga siad orthu bheith á gcur chun báis; 22agus beidh fuath ag an saol oraibh mar mhaithe le mʼainmse. Ach an té a bhíos buan-seasmhach go deireadh is é a shlánófar. 23Nuair a chuireann siad géarleanúint oraibh i mbaile mór amháin, teithigí go dtí baile mór eile; mar deirim libh go fíor, nach mbeidh bailte móra Iosrael uile siúlta agaibh, go dtaga Mac an duine.
24“Ní fearr an deisceabal ná oide a mhúinte, agus ní fearr an seirbhíseach ná a mháistir; 25is leor don deisceabal bheith mar a oide, agus is leor don seirbhíseach bheith mar atá a mháistir. Má thug siad Beelsebúl ar mháistir an tí, nach mó go mór a thabharfaidh siad gach drochainm is measa ná a chéile ar lucht a theaghlaigh?
26“Ná bíodh aon eagla oraibh rompu mar sin; mar níl ní dá bhfuil i gceilt nach nochtfar, ná ní dá bhfuil i bhfolach nach mbeidh ar eolas. 27An ní a insím daoibh faoi dhorchadas, fógraigí an ní sin sa solas; agus an ní a chluineas sibh i gcogar, foilsigí os ard é i mullaí na dtithe. 28Agus ná bíodh eagla oraibh roimh an dream a mharaíos an corp agus nach féidir leo an t‑anam a mharú, ach ina ionad sin bíodh eagla oraibh roimh an té sin arbh fhéidir leis idir chorp agus anam a scriosadh in ifreann. 29Nach ndíoltar dhá ghealbhan ar phingin? Agus ní thitfidh aon ghealbhan acu chun talaimh mura dtoilíonn bhur nAthair é. 30Ach bíonn go fiú ribí bhur gcinn á gcomhaireamh. 31Ná bíodh eagla oraibh mar sin; is fiú mórán níos mó ná a lán gealbhan sibh. 32Dá bhrí sin de, an té sin a admhaíos mé os comhair na ndaoine, admhóidh mé é os comhair mʼAthar atá ar neamh; 33ach an té a shéanas mé os comhair na ndaoine, séanfaidh mise é os comhair mʼAthar atá ar neamh.
34“Ná síligí gur tháinig mise le síocháin a tabhairt ar an talamh; níor tháinig mé ag tabhairt na síochána liom, ach ag tabhairt claímh liom. 35Mar tháinig mise le fear a chur in aghaidh a athar, agus leis an iníon a chur in aghaidh a máthar, agus le bean an mhic a chur in aghaidh a máthair chéile; 36agus is iad a lucht aontís féin a bheas mar naimhde ag fear. 37An té ar fearr leis a athair nó a mháthair ná mé ní fiú liom agam é; agus an té ar fearr leis a mhac nó a iníon ná mé ní fiú liom agam é; 38agus an té nach dtógann a chrois air agus nach leanann mé ní fiú liom agam é. 39Agus an té a gheobhas a bheo caillfidh sé é, agus an té a chaillfeas a bheo mar mhaithe liomsa is é a gheobhas a bheo.
40“An té a ghlacas liomsa glacann sé leis an té a chuir uaidh mé. 41An té a ghlacas le fáidh cionn is é a bheith ina fháidh gheobhaidh sé luach saothair fáidh, agus an té a ghlacas le firéan cionn is é a bheith ina fhíréan gheobhaidh sé luach saothair fíréin. 42Agus cibé ar bith duine a thabharfas chomh beag le cupán dʼuisce fuar dʼaon duine de na miondaoine seo cionn is é a bheith ina dheisceabal, deirim libh go fíor nach mbeidh sé gan luach saothair.”
Trenutno odabrano:
Matha 10: OC1970
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li svoje istaknute stihove spremiti na sve svoje uređaje? Prijavi se ili registriraj
Cóipcheart 1970 Cumann Gaelach na hEaglaise
Copyright 1970 The Gaelic Guild of the Church of Ireland
