Mateusza 9
9
Władza Króla
(Mk 2,1‐12; Łk 5,17‐26)
1 # Mt 4,13 Jezus wrócił więc łodzią do swego miasta znajdującego się na drugim brzegu jeziora#Chodzi o Kafarnaum, gdzie Jezus przeprowadził się z Nazaretu..
2 # Mt 8,10; Łk 7,48 Zaraz potem przyniesiono do Niego na noszach sparaliżowanego człowieka. Jezus zaś, widząc ich#Zaimek „ich” odnosi się do wszystkich przybyłych – zarówno do sparaliżowanego, jak i jego przyjaciół. ufną determinację, powiedział do sparaliżowanego:
— Bądź dobrej myśli, synu. Twoje grzechy zostają ci odpuszczone!
3 # Mt 26,65; Mk 2,7; J 10,33‐36 Wtedy w umysłach obecnych tam uczonych w Piśmie zakwitła myśl: „Przecież On bluźni!”.
4 # Mt 12,25; Łk 6,8; Łk 11,17; J 2,25; 1 Tes 5,22 Jezus zaś, rozpoznając to, rzekł:
— Dlaczego pozwalacie, by złe myśli nurtowały wasze serca? 5Rozważcie tylko, co jest łatwiejsze do wykonania: powiedzieć sparaliżowanemu, że został uwolniony od swoich grzechów, czy sprawić, by wstał, wziął swoje nosze i zaczął chodzić? 6#Dz 9,33‐35Lecz abyście pojęli, że człowiek#Dosł. „że syn człowieka ma na Ziemi moc odpuszczania grzechów”. Określenie „syn człowieka” („syn człowieczy”) jest klasyczną hebrajską figurą stylistyczną, która w ST była często używana na określenie owocu ludzkiej prokreacji (w odróżnieniu od pojęcia syna Bożego poczętego/stworzonego bez udziału mężczyzny – por. Rdz 6,2; Mt 8,29; Łk 3,38; Rz 1,4). W tekstach prorockich określenie „Syn człowieczy” było często stosowane w zapowiedzi, że Boży Mesjasz, który w przyszłości pojawi się na Ziemi, będzie miał człowieczą naturę. Jezus chętnie określał siebie mianem „Syna człowieczego” i dlatego wielu tłumaczy w taki właśnie sposób interpretuje ten tekst w swoich przekładach. Tu jednak (z uwagi na kontekst wersetu Mt 9,8) wnioskujemy, że Jezus nie użył tego określenia w sensie mesjańskim w stosunku do siebie, lecz w pospolitym znaczeniu, jako generalne odniesienie do każdego człowieka. W ten sposób zaczął przygotowywać uczniów do zrozumienia niezwykle doniosłej sprawy, jaką jest przebaczanie. Pod koniec swego ziemskiego życia (por. J 20,23) wprost im powiedział, że trwanie w Jego Duchu Uświęcenia ściśle wiąże się z przebaczaniem, które oni powinni nieść innym ludziom jako Dobrą Wiadomość o tym, że w Nim (dzięki Jego krwi przelanej na krzyżu) ich grzechy są wybaczone. Poselstwo przebaczenia, głoszone w postawie ofiarnej Bożej miłości, jest jednym z największych znaków odróżniających chrześcijaństwo od wszelkich systemów religijnych istniejących na świecie. Bez przebaczenia nie można być uczniem Jezusa. Nawet jeśli ktoś sam siebie nazywa chrześcijaninem (z uwagi na intelektualnie akceptowaną przez siebie doktrynę), lecz trwa w nieprzebaczeniu, nie jest uczniem Jezusa. Takie „chrześcijaństwo” może się w ostatecznym rozrachunku okazać jedynie pobieloną fasadą religijności starego typu, którą ustrojono w pozory Chrystusowego uczniostwa (por. Mt 6,14‐15; Mt 18,35). Brak przebaczenia wyklucza możliwość kroczenia w posłuszeństwie za Chrystusem, w Jego łasce i prawdzie. Jezus wspomniał również swoim uczniom, że jeśli nie przebaczą ludziom, którzy wobec nich zawinili, im również nie zostanie przebaczone (por. Mt 6,15).
podczas swego życia na Ziemi ma możność odpuszczania grzechów, patrzcie...
I zwracając się do sparaliżowanego, rzekł:
— Wstań, podnieś swe nosze i idź do domu!
7Ten wstał i odszedł do domu. 8#Mt 8,3; Mt 15,31; Łk 7,16; Dz 9,33‐35Gdy tłumy to ujrzały, wielka bojaźń przepełniła ich serca i zaczęli wielbić Boga, że takiej mocy udzielił ludziom.
Powołanie Mateusza
(Mk 2,13‐17; Łk 5,27‐32)
9 # Mt 4,19‐20 Gdy Jezus wyszedł z domu, ujrzał pewnego człowieka imieniem Mateusz#Drugim imieniem Mateusza było Lewi (por. Mk 2,14 i Łk 5,27.29)., który pracował w punkcie poboru podatków. Podszedł do niego i powiedział:
— Przyłącz się do mnie!
Ten zaś natychmiast wstał i zaczął Mu towarzyszyć.
10 # Łk 15,1‐2; Łk 19,1‐10 Kiedy zatrzymali się w domu Mateusza, przyłączyli się do nich kolejni poborcy podatkowi#Poborcami podatków byli zwykle Żydzi kolaborujący z okupantem. Powszechnie nimi gardzono i ich nienawidzono, gdyż dopuszczali się wielkich nadużyć, pobierając opłaty ponad wszelką miarę. oraz inni ludzie, zwani powszechnie grzesznikami#„Grzesznikami” religijni Żydzi nazywali tych ze swoich współplemieńców, którzy pod brzemieniem mnogości przepisów Prawa Mojżeszowego rezygnowali z walki, by swoimi siłami dążyć do wypełnienia tegoż Prawa. Przestawali więc być ludźmi religijnymi. W pewnym zakresie słowo „grzesznik” jest w tym kontekście synonimem określenia „człowiek niereligijny”. Postawa tych ludzi była zwykle konsekwencją ich przekonania o braku możliwości osiągnięcia poziomu religijności i dewocyjnego zaangażowania, jakiego wymagali od nich faryzeusze oraz uczeni w Piśmie. Paradoksalnie to właśnie ci ludzie byli najbliżej zrozumienia Bożej świętości oraz miłosierdzia i łaskawości Bożej. Dlatego właśnie oni najżywiej reagowali na Dobrą Wiadomość o Bożym Królestwie głoszoną przez Jezusa.. Razem spoczęli przy stole#W tamtych czasach i kulturze stoły były bardzo niskie (15‐20 cm wysokości). Ludzie spoczywali przy nich, leżąc. z Jezusem oraz Jego uczniami.
11 # Mt 3,7; Mt 11,18‐19; Łk 5,30; Łk 15,1‐2; Łk 19,7 Gdy faryzeusze#Więcej w Komentarzu NPD → Faryzeusze. zobaczyli#W ówczesnych domostwach miejsca posiłków zwykle lokalizowano w przestronnych i widocznych z zewnątrz pomieszczeniach., że Jezus je z grzesznikami i poborcami podatkowymi, przystąpili do Jego uczniów z pytaniem:
— Dlaczego wasz nauczyciel siada do stołu z poborcami oraz innymi grzesznikami?
12 # 1 Tm 1,15 Jezus, słysząc to, sam im odpowiedział:
— Lekarza potrzebują ci, którzy się źle mają, a nie zdrowi. 13#1 Sm 15,22; Oz 6,6; Mt 12,7; Łk 19,10; 1 Tm 1,15Powinniście rozumieć, co znaczy: mam upodobanie w czynach miłosierdzia, a nie w ofiarach składanych na ołtarzach#Por. Oz 6,6.. Ja przyszedłem po to, by wzywać#Gr. kaleo. Słowo to oznacza zarówno „wzywać”, jak i „zapraszać”, np. na ucztę. Pochodzi od niego również rzeczownik ekklesia, czyli zgromadzenie wywołanego (zaproszonego) ludu, który w popularnych tłumaczeniach Biblii często przekłada się jako „kościół” (lokalny).grzeszników, a nie tych, którzy sami siebie uważają za sprawiedliwych#Zgodnie z Rz 3,23 wszyscy ludzie są grzesznikami. Rzecz w tym, że jedni mają tego świadomość, podczas gdy inni – polegając na własnych wyobrażeniach – sami siebie uważają za sprawiedliwych (por. Rz 3,10)..
Postawa Jezusa wobec postów i tradycji
(Mk 2,18‐22; Łk 5,33‐39)
14 # Łk 18,12 Pewnego dnia uczniowie Jana#Chodzi o uczniów Jana zwanego Chrzcicielem. przyszli do Jezusa i zapytali:
— Dlaczego Twoi uczniowie nie zachowują tradycyjnych postów, których my i faryzeusze tak pilnie przestrzegamy?
15 # J 3,29 Jezus zaś tak im odpowiedział:
— A czy drużbowie oblubieńca zdążający wraz z nim na wesele powinni być pogrążeni w rozpaczy? Przecież byłby to nonsens. Dopiero gdy on zostanie im odebrany # Gr. aparthe (aoryst pasywny w formie przypuszczającej od apairo) oznacza „opuszczenie”, „rozdzielenie”, „odebranie czegoś” (na tym rdzeniu powstało słowo apartheid). , będą pościć i rozpaczać, że nie ma go już między nimi. 16#J 1,17; 2 Kor 5,17; Ga 1,6; Ga 4,9Posty, o jakich mówicie, przypominałyby raczej reperowanie dziury w starym, spranym płaszczu za pomocą kawałka nowego, niezdekatyzowanego płótna, a tego przecież nikt nie robi. Gdyby ktoś tak uczynił, to owa łata ściągnęłaby stary, sprany materiał i doprowadziła do jeszcze większego rozdarcia. 17Również dlatego nie wlewa się młodego wina do starych bukłaków. Gdyby tak uczyniono, to ono rozsadziłoby#W młodym winie przez dłuższy czas zachodzi proces fermentacji. To sprawia, że nawet po rozlaniu go w bukłaki zbierają się w nich gazy fermentacyjne powodujące znaczny wzrost ciśnienia, które może rozerwać naczynia.je, a wtedy nie tylko wino by się zmarnowało, ale i bukłaki zostałyby stracone. Młode wino należy wlewać do nowych bukłaków.
Dalsze świadectwa królewskiej potęgi Jezusa
(Mk 5,21‐43; Łk 8,22‐56)
18 # 1 Tm 4,14 W chwili gdy kończył to mówić, pojawił się przy nich przełożony pobliskiej synagogi. Człowiek ten rzucił się Jezusowi do stóp i błagał:
— Moja córka#Z Mk 5,42 dowiadujemy się, że dziewczynka ta miała 12 lat. przed chwilą zmarła! Przyjdź, proszę, i połóż na nią swą rękę, a żyć będzie!
19Jezus natychmiast wstał i razem z uczniami ruszył za nim#Z Mk 5,24 dowiadujemy się, że szedł za nimi również wielki tłum ludzi..
20Wtedy właśnie jakaś kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na nieustanne krwawe wysięki, podeszła do Jezusa od tyłu i dotknęła skraju Jego płaszcza. 21#Mt 14,36; Dz 19,11‐12Była bowiem przekonana, że jeśli zdoła choćby dotknąć Jego ubrania, zostanie uzdrowiona#Według Prawa Mojżeszowego taka kobieta, z uwagi na swą chorobę, miała status człowieka nieczystego. Nie powinna więc dotykać nikogo, by nie sprawić, że inna osoba stanie się rytualnie nieczysta. Mateusz zestawia tu dwie osoby potrzebujące interwencji Jezusa: kobietę od 12 lat schorowaną i wykluczoną społecznie z dziewczynką, która przez 12 lat była zdrowa i miała uprzywilejowany status społeczny..
22W tym momencie Jezus odwrócił się, spojrzał na nią i rzekł:
— Córko! Bądź dobrej myśli! Twoja ufność sprawiła, że zostałaś uleczona # Gr. sodzo – czasownik ten może znaczyć: „uzdrowić”, „uleczyć”, „uratować”, „zbawić”. To zdanie ma niezwykłe przesłanie w dwóch sferach. W sferze fizycznej kobieta została uzdrowiona (uwolniona od choroby), ale nie to było najistotniejsze. Jezus pokazał jej coś znacznie ważniejszego. Użył bowiem słów gr. pistis („ufność”, „wiara”) oraz gr. sodzo, które można też odczytać jako „uratowanie”, „zbawienie”. W ten sposób PAN kolejny raz podkreślił, że w kwestii zbawienia nie liczy się nic innego, jak tylko osobiste zaufanie człowieka do Tego, który dysponuje mocą uwalniającą człowieka z więzów i od konsekwencji grzechu oraz obdarzającą odwiecznym i nieskończonym Życiem. !
I poszła dalej uzdrowiona#Gr. sodzo..
23Zaraz potem Jezus wszedł do domu przełożonego synagogi. Tam zastał żałobników grających na fletach i tłum lamentujących kobiet#W semickich obrzędach pogrzebowych niezbędny był udział osób grających na fletach (drewnianych instrumentach dętych) oraz tzw. płaczek, czyli lamentujących kobiet.. 24#J 11,11‐14.25Powiedział więc do nich:
— Wyjdźcie stąd, bo dziewczynka nie umarła, a jedynie zasnęła # Bazując na tej wypowiedzi Jezusa oraz na J 11,11, uczniowie, zamiast mówić o fizycznej śmierci, zaczęli mówić o zaśnięciu (por. Dz 13,36; 2 P 3,4). Jest w tym zawarta wielka prawda, że śmierć fizyczna dotyka jedynie doczesnej powłoki cielesnej, ale nie duszy czy ludzkiego ducha, które po zgonie doczesnego ciała przechodzą do rzeczywistości duchowej, oczekując na Dzień Sądu. Po Sądzie Ostatecznym wszyscy otrzymają nowy rodzaj ciał (por. 1 Kor 15,34‐54), które będą wieczne, z tym że jedni ludzie wejdą w nich do Bożej rzeczywistości, zwanej odwiecznym Życiem, a inni do wiecznej rzeczywistości, zwanej Śmiercią, gdzie na wieki będą cierpieć straszliwe katusze (por. Ap 20,10‐15). Jedyną możliwością ocalenia człowieka przed wiecznym potępieniem i cierpieniem będzie przyznanie się Jezusa do niego podczas Sądu Ostatecznego. Chodzi więc o to, czy w Dniu objawienia się Bożego Gniewu (który jest teraz powstrzymywany przez Najwyższego) Jezus potwierdzi, iż dany człowiek w swym doczesnym życiu okazał się Jego prawdziwym uczniem (człowiekiem żyjącym wg Jego Słowa). !
Lecz oni zaczęli Go wyśmiewać. 25#Mt 8,3.15Kiedy w końcu usunięto żałobników z domu, Jezus wszedł do środka, ujął dziewczynkę za dłoń, a ona wstała. 26Wieść o tym szybko rozeszła się po całej okolicy.
27 # Mt 20,29‐31; Mk 10,47 Gdy Jezus ruszył dalej, do tłumu podążającego za Nim przyłączyli się dwaj niewidomi, głośno wołając:
— Zlituj się nad nami, Synu Dawida#Odniesienie do króla Dawida. Według zapowiedzi prorockich Mesjasz miał pochodzić właśnie z jego rodu. Takie oświadczenie w ustach Żydów było jednoznacznym wyznaniem wiary w to, że Jezus jest Bożym Mesjaszem.!
28 # Mt 8,10 A kiedy Jezus zatrzymał się w jakimś domu, zdołali się w końcu do Niego przedostać. On zaś ich spytał:
— Ufacie, że mam moc # Gr. dynamai. Od tego słowa pochodzą współczesne słowa „dynamo” i „dynamit”. dokonania tego, o co prosicie?
Oni Mu odpowiedzieli:
— O, tak, PANIE!
29 # Mt 8,13 Wówczas dotknął ich oczu, mówiąc:
— W takim razie niech się to stanie według waszej wiary # Podstawą wiary tych ludzi było zaufanie, iż Jezus jest Mesjaszem. !
30 # Mt 8,4; Mk 1,34; Mk 7,36 Ich oczy natychmiast się otworzyły, a Jezus od razu im przykazał#Dosł. „ofuknął ich”.:
— Korzystajcie ze swych oczu, jednak nie przechwalajcie się tym przed innymi!
31 # Mk 7,36 Lecz oni, gdy tylko odeszli, natychmiast zaczęli rozpowiadać po całej okolicy o swym uzdrowieniu#Uzdrowieni ślepcy, zamiast skoncentrować się na Jezusie i postępować zgodnie z Jego nakazami, skupili się na samym doświadczeniu uzdrowienia i dalej mówili już tylko o tym, chociaż głównym celem ich uzdrowienia było ujrzenie Jezusa i pójście za Nim. Mamy tu więc jeden z kolejnych przykładów zmarnowanego Bożego błogosławieństwa, gdyż uzdrowienie fizyczne tych ludzi nie doprowadziło ich do uzdrowienia duchowego..
32 # Mt 12,22; Mk 7,32.35; Mk 9,17.25; Łk 11,14 Innym razem przyprowadzono do Niego człowieka, który wskutek opętania stał się głuchoniemy. 33#Mt 8,29; Mt 12,22; Mk 7,32.35.37; Mk 9,17.25; Łk 11,14Gdy Jezus wyrzucił z niego demona, niemy odzyskał zdolność mówienia. A tłumy ze zdziwieniem przekazywały sobie:
— Nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziano w Izraelu!
34 # Mt 12,24; Mk 3,22; Łk 11,15 Lecz faryzeusze twierdzili:
— On wygania demony mocą ich przywódcy!
35 # Mt 4,23; Mk 1,1 Jezus tymczasem obchodził miasta i wioski, nauczając w lokalnych synagogach. Wszędzie głosił Dobrą Wiadomość o Królestwie Niebios, jednocześnie uzdrawiając ludzi z każdej choroby i słabości. 36#Ez 34,5‐6; Za 10,2; Mt 14,14; Mk 6,34Patrząc na nich, wzruszał się, gdyż wszędzie widział tłumy ludzi, którzy byli utrudzeni i porzuceni jak owce bez pasterza#Por. Lb 27,17; 1 Krl 22,17; 2 Krl 18,16; 2 Krn 18,16; Ez 34,5. Według Jezusa sytuacja duchowa, jaka panowała ówcześnie w Izraelu, była dramatyczna. Kapłani, odpowiedzialni za pasterzowanie Bożemu ludowi, nie zajmowali się dziełem, które zostało im powierzone przez Najwyższego. Bardziej dbali o własne interesy, a także o przychody dla kasty świątynnej, do której należeli. Boże stado (lud Izraela) wykorzystywali dla własnych korzyści. W konsekwencji dzień po dniu stado PANA ginęło wskutek braku duszpasterskiej troski, a lud zmierzał wprost do wiecznej duchowej zagłady. Ponieważ historia lubi się powtarzać, również pierwsi chrześcijanie od samego początku byli przestrzegani przed fałszywymi nauczycielami, którzy w ich społecznościach będą powtarzać ten sam wzorzec religijnej hipokryzji (por. Mt 24,11; Mt 24,24; Mk 13,24; Dz 20,28; 2 Kor 11,13‐15; 2 P 2,1).. 37#Łk 10,2‐3; J 4,35Zwykł wówczas mawiać do swych uczniów:
— Wielkie jest żniwo do zebrania, lecz mało żniwiarzy. 38#J 4,35‐38Proście zatem PANA, by na swe żniwa#Kapłani tamtych czasów, podobnie jak przez wieki wielu pracowników lokalnych kościołów czy organizacji parakościelnych, często nie rozumieli istoty Bożego żniwa polegającego na jasnym i czytelnym głoszeniu Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie. A jest to głoszenie zbawienia/uwolnienia, które – dzięki Bożej łaskawości – jest dostępne darmo w Chrystusie i tylko w Nim. Boże żniwo polega więc na przyprowadzaniu ludzi do Chrystusa i zanurzaniu ich w Jego Słowo. Niestety, przez wieki miliony aktywistów religijnych żywiło przekonanie, że Bożym żniwem jest dbanie o potęgę i ziemskie interesy ich macierzystych organizacji religijnych, zupełnie zapominając, że wymiar Bożego żniwa ma charakter duchowy, a nie materialny. Utożsamianie go z ziemskimi interesami jakiejkolwiek organizacji religijnej sygnalizuje, iż w myśleniu danej osoby jej organizacja de facto zajęła miejsce Boga.wysłał więcej pracowników.
Trenutno odabrano:
Mateusza 9: NT NPD
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li svoje istaknute stihove spremiti na sve svoje uređaje? Prijavi se ili registriraj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
