ลูกา 14
14
ทรงรักษาคนท้องมาน
1เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในตึกของขุนนางผู้ใหญ่คนหนึ่งในพวกฟาริซายในวันซะบาโตจะรับประทานอาหาร. เขาทั้งหลายคอยมองดูพระองค์. 2นี่แน่ะ มีคนหนึ่งเป็นโรคท้องมานอยู่ต่อพระพักตรพระองค์. 3พระเยซูจึงตรัสถามพวกบาเรียนและพวกฟาริซายว่า. “ถ้าจะรักษาคนป่วยในวันซะบาโตจะผิดพระบัญญัติหรือไม่?” 4เขาทั้งหลายก็นิ่งอยู่. พระองค์ทรงรับและรักษาคนนั้นให้หาย. แล้วก็ให้เขาไป. 5พระองค์จึงตรัสแก่เขาทั้งหลายว่า. “คนไหนในพวกท่าน, ถ้าจะมีลาหรือโคตกบ่อ. จะไม่รีบฉุดลากมันออกในวันซะบาโตหรือ” 6เขาทั้งหลายตอบข้อเหล่านั้นไม่ได้
อย่าเลือกนั่งที่สูง
7ฝ่ายพระองค์เมื่อทรงเห็นคนทั้งหลายที่รับเชิญนั้นได้เลือกเอาที่นั่งสูง. พระองค์จึงตรัสคำเปรียบแก่เขาว่า. 8“เมื่อผู้ใดเชิญท่านไปในการเลี้ยงงานสมรส. อย่านั่งที่สูง. เกลือกว่าเขาได้เชิญคนมียศมากกว่าท่านอีก. 9และเจ้าภาพที่ได้เชิญท่านทั้งสองนั้นจะมาพูดกับท่านว่า. “จงให้ที่นั่งแก่ท่านผู้นี้เถิด.’ แล้วท่านจะต้องเลื่อนลงมาที่ต่ำ ได้รับความอดสู. 10แต่เมื่อท่านได้รับเชิญแล้ว จงไปนั่งลงในที่ต่ำก่อน. เพื่อว่าเมื่อท่านเจ้าภาพมาพูดกับท่านว่า. ‘สหายเอ๋ย, เชิญกะเถิบขึ้นไปนั่งที่สูง.’ แล้วท่านจะได้เกียรติยศต่อหน้าคนทั้งหลายที่นั่งด้วยกันนั้น. 11เพราะว่าทุกคนที่ได้ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง, และผู้ที่ถ่อมตัวลงผู้นั้นจะต้องถูกยกขึ้น.”
คนหนึ่งได้ทำการเลี้ยงใหญ่
12ฝ่ายพระองค์ตรัสแก่คนที่เชิญพระองค์ว่า, “เมื่อท่านจะทำการเลี้ยง, จะเป็นกลางวันหรือเวลาเย็นก็ตาม, อย่าเชิญฉะเพาะเหล่ามิตรสหายหรือพี่น้องหรือญาติหรือเพื่อนบ้านที่มั่งมีเสมอ. เกลือกว่าเขาจะเชิญท่านอีกเป็นการตอบแทน. 13แต่เมื่อท่านทำการเลี้ยง, จงเชิญคนจน, คนพิการ, คนเขยก, คนตาบอด. 14แล้วท่านจะเป็นสุข เพราะว่าเขาไม่มีอะไรจะตอบแทนท่าน ด้วยว่าท่านจะได้รับตอบแทนเมื่อคนชอบธรรมเป็นขึ้นมาจากตายแล้ว.” 15ฝ่ายคนหนึ่งที่มั่งกินโต๊ะด้วยกัน, เมื่อได้ยินคำเหล่านั้นจึงทูลพระองค์ว่า, “ผู้ที่จะรับประทานอาหารในแผ่นดินของพระเจ้าก็เป็นสุข.” 16พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “ยังมีคนหนึ่งได้ทำการเลี้ยงใหญ่. และได้เชิญคนเป็นอันมาก. 17เมื่อถึงเวลาเลี้ยงแล้ว. เขาก็ใช้บ่าวของตนไปบอกคนทั้งหลายทีได้รับเชิญไว้แล้วว่า. ‘เชิญมาเถิด, เพราะสิ่งสารพัตรเตรียมไว้พร้อมแล้ว.’ 18บรรดาคนเหล่านั้นก็พากันขอตัว. คนแรกว่า. ‘ข้าพเจ้าได้ซื้อนาไว้ และจะต้องไปดูนานั้น, ข้าพเจ้าขอตัวเสียเถิด.’ 19อีกคนหนึ่งว่า. ‘ข้าพเจ้าได้ซื้อโคไว้ห้าคู่ และจะต้องไปลองดูโคนั้น, ข้าพเจ้าขอตัวเสียเถิด’. 20อีกคนหนึ่งว่า. ‘ข้าพเจ้าพึ่งแต่งงานใหม่, เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าไปไม่ได้.’ 21บ่าวนั้นจึงกลับมาเล่าเนื้อความให้นายฟัง. นายนั้นก็โกรธ. จึงสั่งบ่าวว่า. ‘จงออกไปตามถนนใหญ่ตรอกน้อยในเมืองโดยเร็ว, พาคนจน, คนพิการ, คนตาบอด, และคนเขยกเข้ามาที่นี่. 22แล้วบ่าวจึงบอกว่า, ‘นายเจ้าข้า, ข้าพเจ้าได้กระทำตามท่านสั่งแล้ว, และยังมีที่ว่างอยู่.’ 23นายจึงสั่งบ่าวนั้นว่า. ‘จงออกไปตามทางใหญ่ซอกน้อย, และเร่งเร้าเขาให้เข้ามา, เพื่อเรือนของเราจะเต็ม. 24เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า, ในพวกคนทั้งหลายที่ได้รับเชิญไว้นั้น, ไม่มีสักคนหนึ่งจะได้ลิ้มเครื่องของเราเลย.’ ”
สาวกต้องแบกกางเขนตามพระองค์ไป
25คนเป็นอันมากได้ไปกับพระองค์, พระองค์จึงทรงเหลียวหลังตรัสแก่เขาว่า, 26“ถ้าผู้ใดมาหาเรา, และไม่ชังบิดามารดา บุตรภรรยา และพี่น้องชายหญิง, ทั้งชีวิตตนเองด้วย, ผู้นั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้. 27ผู้ใดมิได้แบกกางเขนของตนตามเรามา, ผู้นั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้ 28ด้วยว่าในพวกท่านมีผู้ใดเมื่อปรารถนาจะสร้างป้อม, แล้วจะไม่นั่งลงคิดราคาดูเสียก่อนว่า จะมีพอสร้างให้สำเร็จได้หรือไม่? 29เกรงว่าเมื่อลงรากแล้ว, และกระทำให้สำเร็จไม่ได้, คนทั้งปวงที่เห็นจะเยาะเย้ยเขาว่า, 30‘คนนี้ตั้งต้นก่อ, แต่ทำให้สำเร็จไม่ได้.’ 31หรือมีกษัตริย์องค์ใดเมื่อจะยกทัพไปทำสงครามกับกษัตริย์อื่น, จะมิได้นั่งลงคิดดูก่อนหรือว่า, ที่ตนมีพลทหารหมื่นหนึ่งจะสู้กับทัพทยกมารบนั้นสองหมื่นได้หรือไม่? 32ถ้าสู้ไม่ได้, เมื่อยังอยู่ห่างกัน ก็จะใช้พวกทูตไปขอเป็นไมตรีกัน 33ก็เช่นนั้นแหละ, ทุกคนในพวกท่านที่มิได้สละสิ่งสารพัตรที่ตนมีอยู่, จะเป็นสาวกของเราไม่ได้
34เกลือเป็นสิ่งดี, แต่ถ้าเกลือนั้นหมดรสเค็มไปแล้ว, จะทำให้กลับเค็มอีกอย่างไรได้? 35จะผะสมกับดินทำปุ๋ยก็ไม่ได้ จะกองหมักไว้ให้เน่าทำปุ๋ยก็ไม่ได้ แต่เขาก็ทิ้งเสียเท่านั้น. ใครมีหูยินได้จงฟังเอาเถิด.”
Trenutno odabrano:
ลูกา 14: TH1940
Istaknuto
Podijeli
Kopiraj
Želiš li svoje istaknute stihove spremiti na sve svoje uređaje? Prijavi se ili registriraj
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
