پێدایش 3

گناه و سِزا

1مار چه هُداوندێن هُدائے جۆڑ کرتگێن آ دگه وَکشیێن هئیوانان ٹَگتر و چالاکتِر اَت. آییا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے راست اِنت که هُدایا گوَشتگ باگئے هچّ درچکئے بَرا مئورێت؟“ 2جنێنا گوَشت: ”ما باگئے درچکانی بَر و سَمران وارتَ کنێن، 3بله هُدایا گوَشتگ که هما درچکئے برا مئورێت که باگئے نیاما اِنت. آییا دست هم پِر مکنێت. اگن نه، مِرێت.“ 4مارا گوَشت: ”شما پَکّا نمِرێت. 5بله هُدا زانت، هما رۆچا که شما آ درچکئے بَرا ورێت، شمئے چمّ پچَ بنت، شما هُدائے پئیما بێت و نێک و بدا زانێت.“

6نون جنێنا چارِت که آ درچکئے بر گوَشئے په ورگا وشّ و گِندگا زێبا اِنت و په زانتکار بئیگا دِلواه. گڑا آییا چه درچکئے بَران زُرت و وارت و وتی مردارا هم داتی، که همراه اَتی. مردا هم وارت. 7نون دوێنانی چمّ پَچ بوتنت و زانتِش که ما جاندر اێن. چه اِنجیرئے تاکان په وت پۆشاکِش دۆتک.

8گواتا که سر کرت، آیان هُداوندێن هُدائے پادبرَمش#3‏:8 پادبرَمش، بزان پادتئوار. اِشکت که باگا گام جنگا اَت. مرد و آییئے جَنا، وتا باگئے درچکانی پُشتا چه هُداوندێن هُدایا چێر دات. 9هُداوندێن هُدایا مرد گْوانک جت و گوَشت: ”کجا ائے؟“ 10آییا پسّئو دات: ”من باگا تئیی پادبرَمش اِشکت و منا تُرسِت چێا که جاندر اَتان، پمێشکا من وتا چێر دات.“ 11هُدایا گوَشت: ”کئیا ترا گوَشت که تئو جاندر ائے؟ تئو هما درچکئے بر وارتگ که من ترا گوَشتگ مئوَری؟“ 12مردا گوَشت: ”هما جنێن که تئو منا داتگ، هماییا آ درچکئے بَر منا دات و من وارت.“ 13گڑا هُداوندێن هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے چِه کارے که تئو کرت؟“ جنێنا گوَشت: ”مارا منا رَد دات و من وارت.“

14هُداوندێن هُدایا گۆن مارا گوَشت:

”تئو که اے کار کرتگ،

نون تئو سجّهێن دَلوَت و

سجّهێن وَکشیێن هئیوانانی نیاما مسترێن نالتی ائے.

تئو وتی زِندئے سجّهێن رۆچان

په لاپکشُّکاییَ رئوئے و

تئیی وراک هاک و دنزَ بیت.

15من تئییگ و جنێنئے نیاما،

تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما

دُژمنی پێدا کنان.

اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و

تئو آییئے پادئے پونزا#3‏:15 پادئے پونز، بزان پادئے کونزُک. جَنئے.“

16هُدایا گۆن جنێنا گوَشت:

”من تئیی چِلّگیئے دردان سکّ بازَ کنان،

تئو گۆن درد چُکّ پێدا کنئے.

تئیی واهگ په وتی مردا بیت و

آ، تئیی سرا واجهیَ کنت.“

17هُدایا گۆن آدما گوَشت:

”تئو وتی جَنئے هبر گۆش داشت و

هما درچکئے بَر وارت

که من ترا هُکم داتگ‌اَت که چه اِشیا مئوَر،

پمێشکا تئیی سئوَبا زمین نالَتی اِنت.

تئو وتی زِندئے سجّهێن رۆچان

په سکّی و سۆری چه زمینا وتی وَراکا کَشّئے.

18زمین په تئو کُنٹَگ و ڈنگَرَ کاریت و

تئو زمینئے سبزگانَ ورئے.

19گۆن هێدێن پێشانیگے وتی نگنا ورئے

تان هما وهدا که هاکا پِرَ ترّئے،

چێا که چه همِشیا زورگ بوتگئے.

تئو هاکے ائے و

پدا هاکا پِرَ ترّئے.“

20آدما وتی جَنئے نام هئوا#3‏:20 هئوائے مانا ”زند“ اِنت. کرت، چێا که آ، سجّهێن مردمانی مات اِنت. 21هُداوندێن هُدایا، په آدم و آییئے جَنا، چه پۆستا پۆشاک جۆڑ کرت و گوَرا داتنت.

22هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”نون اِنسان مئے پئیمێنے جۆڑ بوتگ و نێک و بدا زانت، چۆ مبیت که وتی دستا شهار بدنت و زِندئے درچکئے بَرا بزوریت و بوارت و تان اَبد زندگ ببیت.“ 23گڑا هُداوندێن هُدایا آ چه اَدَنئے باگا در کرت که زمینئے سرا کِشت و کِشار بکنت، هما زمین که چه آییئے هاکا آ جۆڑ کنگ بوتگ‌اَت. 24اِنسانئے گَلّێنَگا رَند، په زِندئے درچکئے راهئے بندگا، هُدایا اَدَنئے باگئے رۆدراتکی نێمگا کَرّوبی#3‏:24 کَرّوبی، آسمانی مهلوکے که بانزُلِش پِر و هُدائے تَهتئے چَپّ و چاگِردا اَنت. اۆشتارێنتنت و اَنچێن آس‌گْوارێن زَهمے هم اێری کرت که هر نێمگا چهریَ وارت.

Sélection en cours:

پێدایش 3: HPKB

Surbrillance

Copier