11
یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دے شاگِرد
1تے اینج ہویا پئی جد یِسُوع اپنے باراں شاگِرداں نُوں حُکم دے دِتّا تَد اوہ اوہناں دے شہراں وِچ تعلِیم دین تے منادی کرن نُوں اوتھوں ٹُرپیا۔
2تے یُوحنّا قیدخانے وِچ مسِیح دیاں کمّاں دا حال سُن کے اپنے شاگِرداں دی راہِیں اوہنوں اکھوا گھلّیا پئی۔ 3اوہ جیہڑا آؤن والا سی تُوں ای ایں یا اسی کِسے ہور نُوں اُڈِیکئے؟ 4تے یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ پئی جو کُجھ تُسی سُندے تے ویکھدے ہو یُوحنّا نُوں جا کے دسو۔ 5پئی اَنھے ویکھدے تے لنگے ٹُردے پِھردے۔ کوڑھے پاک صاف کِیتے جاندے نیں تے بولے سُندے تے مُردے جوالے جاندے نیں۔ تے غرِیباں نُوں خُوشخبری سُنائی جاندی اے۔ 6تے دھنّ اوہ اے جیہڑا میرے سبّب ٹھوکر نئیں کھاندا۔
7تے جد اوہ ٹُر گئے یِسُوع یُوحنّا دی بابت لوکاں نُوں آکھن لگّا پئی تُسی بیابان وِچ کِیہ ویکھن گئے سو؟ اِک وَا نال ہِلدے کانے نُوں؟ 8پر تُسی کِیہ ویکھن گئے سو؟ اِک چنگے کپڑے پائے ہوئے بندے نُوں؟ ویکھو جیہڑے چنگے کپڑے پاندے نیں اوہ بادشاہاں دے محلّاں وِچ نیں۔ 9پر تُسی کاہِنُوں باہر گئے سو؟ اِک نبی نُوں ویکھن لئی۔ ہاں مَیں تُہانوں آکھنا آں سگوں نبی نالوں وڈّے نُوں۔ 10اوہ اوہو ای اے جِہدی بابت لِکھیا ہویا اے پئی
ویکھو مَیں اپنا رسُول تیرے اگّے اگّے گھلّنا آں۔
اوہ تیرا راہ تیرے اگّے تیار کرے گا۔
11مَیں تُہانوں سَچ آکھنا آں پئی اوہناں وِچوں جیہڑے عَورتاں توں جمّے نیں یُوحنّا بپتِسمہ دین والے نالوں وَڈا کوئی وی نئیں اُٹھیا۔ پر جیہڑا اسمان دی بادشاہی وِچ نِکّا اے اوہ اوہدے نالوں وَڈا اے۔ 12تے یُوحنّا بپتِسمہ دین والے دیاں دِناں توں لے کے ہُن تِیکر اسمان دی بادشاہی اُتّے زوراوری ہوندی اے تے زوراور لوک اوہنوں زبردستی مَل لَیندے نیں۔ 13کیوں جو سارے نبی تے توریت وی یُوحنّا تِیکر نبُوّت کر دے آئے سن۔ 14تے ایلیّاہ جیہڑا آؤن والا سی ایہو اے۔ چاہو تے مَنّو۔ 15جیہڑا سُنن واسطے کنّ رکھدا اے سو سُنے۔
16پر مَیں ایس زمانے دیاں لوکاں نُوں کِہدے وانگر آکھاں؟ اوہ تے اوہناں مُنڈیاں جیہے نیں جیہڑے بازاراں وِچ بَہہ کے اپنے یاراں نُوں اَوازاں مار کے آکھدے نیں۔
17پئی اساں تُہاڈے لئی بانسری وَجائی پر تُسی نا نچّے۔
اساں سیاپے کِیتے پر تُسی نا پِٹّے۔
18کیوں جو یُوحنّا نا کھاندا نا پَیندا آیا۔ تے اوہ آکھدے نیں پئی اوہدے وِچ بدرُوح اے۔ 19اِبنِ آدم کھاندا پَیندا آیا۔ تے اوہ آکھدے نیں پئی ویکھو کھاؤُ تے شرابی بندہ۔ محصُولِیاں تے گُناہِیاں دا یار۔ پر دانائی اپنیاں کمّاں توں سَچّی ٹھہری۔
اِیمان نا لیان والے شہر
20تَد اوہناں سبھناں شہراں نُوں جِنہاں وِچ اوہ دِیاں بتھیریاں کراماتاں کِیتیاں ہویاں سن ملامت کرن لگّا۔ ایس کر کے پئی اوہناں تَوبہ نئیں سی کِیتی۔ 21ہائے تینُوں خُرازِین ہائے تینُوں بَیت صَیدا۔ کیوں جو اوہ کراماتاں جیہڑیاں تُہاڈے وِچ ہویاں سن جیکر صُور تے صَیدا وِچ ہوندیاں تے ترپّڑ پا کے تے سواہ وِچ بَیہہ کے اوہ کدوں دی تَوبہ کر لَیندے۔ 22پر مَیں تُہانوں آکھنا آں۔ پئی عدالت دے دِن تُہاڈے نالوں صُور تے صَیدا دا سُکھلّ ہوئے گا۔ 23تے اَے کَفرنحُوم تُوں اسمان تِیکر اُچّا کِیتا جائیں گا؟ تُوں تے پاتال تِیکر نِیواں کِیتا جائیں گا کیوں جو ایہہ کراماتاں جیہڑیاں تیرے وِچ ہویاں نیں جے سدُوم وِچ ہوندیاں۔ تے اوہ اَج تِیکر رہ جاندا۔ 24پر مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی عدالت دے دِن تیرے نالوں سدُوم دیس واسطے سُکھلّ ہوئے گا۔
میرے کول آؤ تے آرام پاؤ
25اوس ویلے یِسُوع نے جواب وِچ آکھیا۔ اَے باپ اسمان تے زمین دے خُداوند مَیں تیری وڈیائی کرنا آں پئی تُوں ایہناں گلّاں نُوں داناواں تے سیانیاں توں لُکایا۔ تے اَنجانیاں اُتّے ظاہر کِیتا۔ 26ہاں اَے باپ کیوں جو ایسے طرح تینُوں چَنگا لگّا۔ 27سارِیاں شیواں میرے باپ توں مَینُوں سونپِیاں گِیئاں۔ تے کوئی پُتر نُوں نئیں جان دا پر باپ۔ تے نا باپ نُوں کوئی جان دا اے پر پُتر۔ تے اوہ جِہدے اُتّے پُتر اوہنوں ظاہر کرنا چاہے۔ 28اَے سارے لوکو جیہڑے محنت کر دے تے بھار ہیٹھ دبّے پئے ہو۔ میرے کول آؤ تے مَیں تُہانوں آرام دیاں گا۔ 29میری پنجالی اپنے اُتّے رکھ لوؤ تے میرے توں سِکھّو کیوں جو مَیں حلِیم تے دِل دا غرِیب آں تے تُسی اپنیاں جِیاں وِچ آرام پاؤ گے۔ 30کیوں جو میری پنجالی سُکھلّی تے میرا بھار ہَولا اے۔
