Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta متّی 11

Jaa

اَے سارے لوکو جیہڑے محنت کر دے تے بھار ہیٹھ دبّے پئے ہو۔ میرے کول آؤ تے مَیں تُہانوں آرام دیاں گا۔

میری پنجالی اپنے اُتّے رکھ لوؤ تے میرے توں سِکھّو کیوں جو مَیں حلِیم تے دِل دا غرِیب آں تے تُسی اپنیاں جِیاں وِچ آرام پاؤ گے۔

کیوں جو میری پنجالی سُکھلّی تے میرا بھار ہَولا اے۔

سارِیاں شیواں میرے باپ توں مَینُوں سونپِیاں گِیئاں۔ تے کوئی پُتر نُوں نئیں جان دا پر باپ۔ تے نا باپ نُوں کوئی جان دا اے پر پُتر۔ تے اوہ جِہدے اُتّے پُتر اوہنوں ظاہر کرنا چاہے۔

تے یِسُوع اوہناں نُوں جواب دِتّا۔ پئی جو کُجھ تُسی سُندے تے ویکھدے ہو یُوحنّا نُوں جا کے دسو۔ پئی اَنھے ویکھدے تے لنگے ٹُردے پِھردے۔ کوڑھے پاک صاف کِیتے جاندے نیں تے بولے سُندے تے مُردے جوالے جاندے نیں۔ تے غرِیباں نُوں خُوشخبری سُنائی جاندی اے۔

جیہڑا سُنن واسطے کنّ رکھدا اے سو سُنے۔