41خداوندا، محبتهای تو به من برسد،

و نجات تو، بنا به وعده‌ات.

42آنگاه خواهم توانست اهانت‌کنندۀ خود را پاسخ گویم،

زیرا بر کلام تو توکل می‌دارم.

43کلام راستی را از دهانم یکسره برمگیر!

زیرا که به قوانین تو امید بسته‌ام.

44شریعت تو را همیشه نگاه خواهم داشت،

تا ابدالآباد!

45در آسایش گام خواهم زد،

زیرا جویای احکام تو بوده‌ام.

46در حضور پادشاهان از شهادات تو سخن خواهم گفت

و شرم نخواهم داشت،

47زیرا لذت من در فرمانهای توست،

که دوستشان می‌دارم.

48فرمانهای تو را حرمت و دوست خواهم داشت،

و در فرایض تو تفکر خواهم کرد.

49کلام خود به خادمت را به یاد آر،

که بدان امیدوارم ساختی.

50تسلای من در مصیبتم این است

که وعدۀ تو مرا زنده می‌گردانَد.

51متکبرانْ سخت ریشخندم می‌کنند،

اما من از شریعت تو روی نمی‌گردانم.

52خداوندا، قوانین تو را که از قدیم است، به یاد می‌آورم،

و تسلی می‌پذیرم.

53حدت خشم مرا فرو می‌گیرد،

به سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

54در خانۀ غربت من،

فرایض تو سرود من شده است.

55خداوندا، شبانگاه نامت را یاد می‌کنم،

و شریعت تو را نگاه می‌دارم.

56این نصیب من شده است

زیرا احکام تو را نگاه داشته‌ام.

57خداوند نصیبِ من است؛

عهد می‌بندم که کلامت را نگاه دارم.

58از دل و جان روی تو را می‌طلبم،

بنا به وعده‌ات مرا فیض ببخشا!

59به راههای خود اندیشیده‌ام،

و گامهایم را به سوی شهادات تو برگردانیده‌ام.

60می‌شتابم و درنگ نمی‌کنم،

تا فرمانهای تو را نگاه دارم.

61ریسمانهای شریران گرد من می‌پیچد،

اما شریعت تو را فراموش نمی‌کنم.

62نیمه‌های شب برمی‌خیزم تا سپاست گویم،

به جهت قوانین عادلانه‌ات.

63همۀ ترسندگانت را رفیقم،

آنان را که احکام تو را نگاه می‌دارند.

64خداوندا، زمین سرشار از محبت تو است؛

فرایض خویش را به من بیاموز!

65خداوندا، بنا به وعده‌ات

بر خادم خود احسان کرده‌ای.

66مرا معرفت و تشخیص درست بیاموز،

زیرا به فرمانهای تو ایمان دارم.

67پیش از آنکه مصیبت بینم، رَه به خطا می‌پیمودم،

اما اکنون کلام تو را نگاه می‌دارم.

68تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی؛

فرایض خود را به من بیاموز.

69متکبران بر من دروغ بسته‌اند،

اما من با دل و جان احکام تو را نگاه می‌دارم.

70دل ایشان سنگ و بی‌احساس است،

اما من از شریعت تو لذت می‌برم.

71مرا نیکوست که مصیبت دیدم،

تا فرایض تو را فرا گیرم.

72شریعت دهان تو برایم بهتر است،

از هزاران پاره سیم و زر.

73دستان تو مرا ساخت و شکل داد؛

مرا فهم ده تا فرامین تو را بیاموزم.

74ترسندگانِ تو مرا خواهند دید و شادمان خواهند شد،

زیرا به کلام تو امیدوارم.

75خداوندا، می‌دانم که قوانین تو عدل است،

و مصیبتی که بر من وارد آورده‌ای از امانت توست.

76بگذار محبت تو مایۀ تسلی من گردد،

بنا بر وعدۀ تو به خادمت.

77رحمتهای تو به من برسد تا زنده مانم،

زیرا که از شریعت تو لذت می‌برم.

78باشد که متکبران سرافکنده شوند

زیرا به حیله، حق مرا پایمال کردند،

اما من در احکام تو تأمل خواهم کرد.

79باشد که ترسندگان تو به من روی نمایند،

آنان که شهادات تو را می‌دانند.#119‏:79 یا: «تا به شهادات تو عارف گردند».

80باشد که دل من به تمامی بر فرایض تو معطوف باشد،

تا شرمنده نشوم!

81جان من برای نجاتِ تو مدهوش گشته،

اما به کلام تو امیدوارم.

82دیدگانم در انتظارِ وعدۀ تو کم‌سو شده؛

می‌پرسم: «پس کی مرا تسلی خواهی داد؟»

83هرچند مانند مَشکی فرسوده در دودم،

اما فرایض تو را از یاد نبرده‌ام!

84خادمت تا به کِی منتظر بماند؟

کی آزاردهندگانم را داوری خواهی کرد؟

85متکبران برایم چاله‌ها کنده‌اند،

که بر خلاف شریعت توست.

86فرمانهای تو جملگی قابل اعتماد است؛

به ناحق آزارم می‌دهند؛ یاری‌ام فرما!

87نزدیک بود مرا از روی زمین نیست گردانند،

اما احکام تو را ترک نگفتم.

88بر حسب محبت خود مرا زنده بدار،

تا شهادات دهان تو را نگاه دارم.

Anchoredنمونه

کلام

دربارۀ اين برنامۀ مطالعه

برنامه‌های مطالعۀ مربوطه

فیلیمون