به بهشتِ جاودانه فکر کن!

بیشتر ما انسان ها تصورِ روشنی از عظمت و زیبایی خداوند نداریم. اگرچه می‌تونیم از قدرت تخیل‌مون استفاده کنیم؛ اما هرچقدر هم که با ذهن مون تصویرسازی کنیم، از درک واقعیتِ آسمانی دور هستیم.

با این حال خداوند این اجازه رو به ما داده که از طریقِ کلامش، بتونیم گوشه‌ای از حقیقت‌های آسمانی رو ببینیم. کتاب مقدس از تصویرها و مثال‌ها استفاده می‌کنه، تا چیزی که ما قادر به تصورش نیستیم رو تا حدی برای ما روشن کنه.

توصیف‌های زیادی از جلال و شکوه خداوند در کتاب مقدس اومده و ما در ذهن‌مون اون تصویرها رو می بینیم.

مثلن کتاب مکاشفه ۴: ۳ شکوهمندی خدا رو که بر تخت پادشاهی نشسته، این طور توصیف می‌کنه و میگه:

"... مانند (سنگ های قیمتی) یشم و عقیق می‌درخشید و در گرداگرد تخت رنگین‌کمانی بود، به درخشندگی زُمرّد."

دوست عزیزم،

من فکر می‌کنم این تصویر‌ها برای اینه که به کمک قدرتِ تصور، ایمان ما بیشتر بشه و در نهایت بتونیم خدا رو بهتر بشناسیم.

انجیل یوحنا ۱۷: ۳ میگه:

" این است حیات جاویدان که آنها تو را خدای واحد حقیقی و عیسی مسیح را که فرستاده‌‌ی توست بشناسند."

بخش هایی از کتاب مقدس هم به ما کمک می کنه تا درک‌ ما نسبت به اسرارِ پنهان خداوند بیش‌تر بشه. همون‌طور که در کولسیان ۲:۲-۳ گفته شده:

" تا آنان دلگرم شوند و در محبّت متّحد گردند و از برکاتِ سرشارِ اطمینانِ کامل که از راه درک حقیقت به دست می‌آید، بهره‌مند شوند و از این راه به راز خدا که خود مسیح است، پی خواهند برد.

تمام گنجینه‌های حکمت و معرفت الهی در مسیح نهفته است."

همچنین این توصیف ها می تونن هر روزه محبت‌مون رو به خدایی که هنوز ندیدیم، بیشتر کنن. نامه‌ی اول یوحنا ۱۹:۴ میگه:

" ما به دیگران محبّت می‌کنیم چون اول خدا به ما محبّت کرد."

دوست من،

آیا تا به حال به جاودانگی فکر کردی؟ روزی که می‌خوای برای همیشه در " خانه‌ی خداوند" زندگی کنی؟

داوود پادشاه اشعار باشکوهی برای عظمت و جلال خداوند سروده. او مشتاقانه منتظر دیدار خداوند بود و در مزمور ۴:۲۷ این‌طور نوشته:

" یک چیز از خداوند خواستم، فقط یک چیز، و آن این است که تمام دوران عمرم در خانه‌ی خداوند باشم و زیبایی جمال او را مشاهده کنم و درباره او تفکّر نمایم."

دوست عزیزم،

تو هم می‌خوای به عظمت و شکوه خداوند فکر کنی و بالاخره یه روز در حضور مستقیم پدر آسمانی خودت حاضر بشی و حیات جاودان رو تجربه کنی؟

امروز ازت دعوت می کنم که به حضور خداوند دعا کنی و بگی:

"پدر عزیز من که آفریننده‌ی این جهانی،

من از درک شکوه و عظمت تو ناتوانم.

به من یاد بده که چطور به تو فکر کنم و محبت عمیق تو رو نسبت به خودم احساس کنم.

خواهش می‌کنم کمکم کن تا نگاهم فقط و فقط به شکوه و حقایق آسمانی تو باشه و نه چیزهای زمینی."

به نام عیسای مسیح!

آمین!

ازت می خوام که حالا چشمات رو ببندی و به " شکوه و جلال خدای این آفرینش" فکر کنی و در این مفهوم، عمیق بشی.

امیدوارم روز عالی رو در حضور آفریننده‌ و پادشاه این جهان داشته باشی و بهترین‌ها رو با چنین خدایی تجربه کنی.

شکر برای وجودت،

تو یک معجزه هستی!