6خداوند می‌فرماید:

در آن روز لنگان و رانده‌شدگان را جمع خواهم کرد،

و هر آن کس را که زده‌ام، گرد خواهم آورد؛

7لنگان را ’باقیمانده‌ای‘ خواهم ساخت،

طردشدگان را قومی نیرومند؛

و خداوند در کوه صَهیون بر ایشان پادشاهی خواهد کرد،

از حال تا به ابد.

8و اما تو، ای برج گَلّه،

ای قلعۀ دخترِ صَهیون،

این را باز خواهی یافت،

و حاکمیت پیشین احیا خواهد شد،

یعنی پادشاهی دختر اورشلیم.

9حال چرا فریاد برمی‌آوری؟

آیا پادشاهی در تو نیست؟

آیا مشاور تو هلاک گشته،

که تو را دردی چون درد زن زائو درگرفته است؟

10ای دختر صَهیون، ناله سر ده،

و همچون زن زائو بر خود بپیچ.

زیرا اکنون از شهر بیرون خواهی رفت،

و در صحرا ساکن خواهی شد؛

آری، به بابِل خواهی رفت؛

اما در آنجا رهایی خواهی یافت؛

خداوند در آنجا تو را از چنگ دشمنان خواهد رهانید.

11اکنون قومهای بسیار

بر ضد تو گرد آمده‌اند و می‌گویند:

«باشد که صَهیون بی‌حرمت گردد،

و چشمان ما شادمانه بر او بنگرد.»

12اما آنان اندیشه‌های خداوند را نمی‌دانند،

و تدبیرهای او را درنمی‌یابند،

که آنان را همچون بافه در خرمنگاه گرد آورده است.

13ای دختر صَهیون، بر پا شو و پایمال کن،

زیرا شاخهای تو را آهنین خواهم ساخت

و سُمهایت را برنجین.

تو قومهای بسیار را پایمال خواهی کرد؛

منافع نامشروعشان را وقف خداوند خواهی نمود،

و ثروتشان را وقف خداوندگار تمامی زمین.

میکاهنمونه

کلام