1سخنان نِحِمیا پسر حَکَلیا:

خبر تأسف‌بار از وضع اورشلیم

در ماه کیسلِو از سال بیستم، زمانی که من در مقر پادشاهی شوش بودم، 2حَنانی، یکی از برادرانم، با چند مرد دیگر از یهودا آمدند. از ایشان دربارۀ وضع باقیماندگان یهود که از اسارت جان به در برده بودند و نیز دربارۀ اورشلیم پرسیدم. 3مرا گفتند: «باقیماندگانِ ساکن در آن دیار که از اسارت جان به در برده‌اند، در مصیبت و رسواییِ سخت گرفتارند. حصار اورشلیم در هم شکسته و دروازه‌هایش به آتش سوخته است.»

دعای نِحِمیا

4چون این سخنان را شنیدم، نشستم و گریستم و روزهایی چند ماتم گرفتم و در حضور خدای آسمانها روزه داشته، دعا کردم.

نحمیانمونه

کلام

دربارۀ اين برنامۀ مطالعه

برنامه‌های مطالعۀ مربوطه

شفای احساسات

خداوند به تو تبریک میگه

خداوند کنار توست

خدای وفادار