بذرهای بهار: سفر ۴۰ روزۀ یک زننمونه

کاشت و مراقبت از باغ‌ خود

«بذر راستی»
افسسیان ۳‌:‌‏۷‏-۱۳ را بخوانید.
چند دقیقه راجع به غنای کاوش‌ناپذیر و بی‌‌حد مسیح بیاندیشید و از خدا به‌خاطر آنچه در او به شما داده است، تشکر کنید. وقتی به این غنا می‌اندیشم، به‌خاطر حضور پایدارش و اینکه وعده داده هرگز مرا ترک و رها نخواهد کرد، قدردان او هستم! این قسمت از کتاب‌مقدس را دوباره بخوانید و در ذهن خود، فهرستی از این غنا تهیه کنید.

«بذر را بکارید»
آیۀ مخصوص امروز را در سکوت پیش خودتان تکرار کنید. آن را در دل خود پنهان کنید و در تمام طول روز در موردش تعمق نمایید.

افسسیان ۳‌:‌‏۱۱‏-۱۲
«مطابق با آن قصد ازلی خدا که بدان در خداوند ما مسیحْ عیسی جامۀ عمل پوشانید. ما در او و به واسطۀ ایمان به او، می‌توانیم آزادانه و با اطمینان به خدا نزدیک شویم.»

«بذر را آبیاری کنید»
چرا اینقدر درگیر نیاز به چیزهایی مثل کیف دستی جدید، «آن» کفش خاص، خانۀ رؤیایی، لباس مناسب و مورد نظر و غیره می‌شویم؟ یا می‌گوییم: «اگر فقط شوهرم/دخترم چنین و چنان بود یا اگر درآمد بیشتری داشتم، واقعاً خوشبخت می‌بودم.» در مقایسه با آنچه هم‌اکنون داریم، هیچ‌‌یک از اینها به حساب نمی‌آیند! باید به خودمان یادآوری کنیم که فقط مسیح است که ما را ارضا می‌کند (مزمور ۱۶‌:‌‏۱۱). تنها کاری که لازم است انجام دهیم این است که دوباره «حساب و کتاب» کنیم و طرز فکر خود را عوض کرده، عادات گناه‌آلودمان را با عادات خداپسندانه جایگزین کنیم. خدا به ما آزادی و امکان داده تا با اطمینان به او نزدیک شویم. او نه‌تنها درگاه بلکه مکانِ خاص خود را نیز به‌روی ما باز کرده است. ما اکنون اجازه داریم تا خداوند آسمان و زمین را «پدر» خطاب کنیم! این کار در گذشته بی‌سابقه بود! پدر آسمانی شما، دعوت‌تان می‌کند که داخل شوید. روز و زمان و موضوع مهم نیست، او می‌خواهد شما به نزدش بروید. چیزهایی (حوایج) را که دلتان شدیداً می‌خواهد، به او بگویید. سپس، از او بخواهید کمکتان کند تا شدیداً طالب او، قدوسیتش و پارسایی مسیح شوید. پیش از پایان نیایش امروز، لحظه‌ای دعا کنید و این حقیقت را جدّی بگیرید. آهسته آهسته به آغوش پدر بروید و با او درد دل کنید.

«ثمر بیاورید»
یافتن آزادی و امکان نزدیک شدنِ با اطمینان به پدر.

«با دعا تمام کنید»
از خداوند بخواهید به همۀ آنچه امروز در قلب شما کاشته شد، جان ببخشد.