دوست عزیز، قلب تو محل سکونت خداست.

کتاب مقدس، مزمور 104- آیه 2 تا 5: "و نور را همچون ردا به خود می پیچی. تو آسمان را چون خیمه می گسترانی، و خانه ی خود را بر ابرها می نهی. تو ابرها را ارابه ی خویش می سازی، و سوار بر بالهای باد می روی! تو بادها را فرستادگان خویش می گردانی، و شعله های آتش را خادمان خویش می سازی. تو اساس زمین را بر پایه های آن استوار ساختی، تا جنبش نخورد، تا ابدالآباد."

او بود، هست و خواهد بود تا ابدالآباد! خداوند خودش را با نور زینت داده است و پرتوهای نورش بر هستی می تابد. اقیانوس ها و دریاها، بزرگی و جلال او را نشان می دهند. کوه ها، شاهدان قدرت و شکوه او هستند. در خداوند زیبایی و قدرت زیادی است و همچنین عشقی بسیار برای تو.

دوست من، خدا تو را احاطه کرده و در بر گرفته است. از هیچ انسان یا هیچ شرایطی نترس. خدا هست! اجازه نده ترس وارد وجود تو بشه. قلب تو محل سکونت ترس نیست... قلب تو محل اسکان شک و آشفتگی هم نیست. بلکه قلب تو معبد و محل سکونت روح القدس است! روح خدا تصمیم گرفته که در قلب تو ساکن شود.

تو قوی، شجاع، محکم و پر از آرامی و قوت خداوند هستی! 

خداوند قلب تو را به عنوان معبد خود انتخاب کرده است!

شکر برای وجودت!

پیمان شبان لاری 

این روز اول این طرح است. اگر می خواهید هر روز یک ایمیل دلگرم کننده در صندوق ورودی ایمیل خود دریافت کنید، از شما دعوت می کنیم در برنامه "هر روز یک معجزه" مشترک شوید. برای انجام این کار اینجا  را کلیک کنید!