دوست عزیز، تو معبد خداوند هستی!

«تنها خواهش من از خداوند اين است كه اجازه دهد تمام روزهای عمرم در حضور او زيست كنم و در خانهٔ او به او تفكر نمايم و جمال او را مشاهده كنم.» مزمور 27 شماره 4 (از ترجمه تفسیری کتاب مقدس)

یک مکانی هست که تو محافظت میشی و هیچ چیزی نمیتونه بهت آسیب برسونه!

اون مکان خانه ی خداست؛ جایی که داوود اشتیاق داشت در تمام روزهای عمرش، اونجا زندگی کنه، چون پر از آرامشه...

اما این مکان کجاست؟ پولس رسول می گوید:

"خدایی که جهان و هر آنچه در آن است آفرید، مالک آسمان و زمین است و در معابد ساخته ی دست بشر ساکن نمی شود."  اعمال رسولان باب 17 شماره 24  (از ترجمه هزاره نو کتاب مقدس)

پس او در کجا ساکن است؟ در تو، دوست عزیز! 

تو که ساخته ی دست خدا هستی.

کتاب مقدس در اول قرنتیان باب 3 شماره 16 (از ترجمه تفسیری) به تو میگه: «آيا هنوز پی نبرده‌ايد كه همهٔ شما با هم، خانهٔ خدا هستيد و روح خدا در ميان شما، يعنی در اين خانه ساكن است.»

تو معبد خدا هستی!

بنابراین موندن در خانه ی خدا یعنی خوش آمد گویی به روح پاک خدا. 

او به درون تو اومده و درون تو رو برای ساکن شدن برگزیده. 

خدا همینجاست در درون تو!  تو خانه ی او هستی و حضور عالی او تا ابد در تو ساکن خواهد ماند! 

آیا این بی نظیر نیست؟

تو معبد خداوند هستی، و روح او در تو ساکن است!

شکر برای وجودت!

پیمان شبان لاری