گوش دادن به خداوندنمونه

میشه لطفا چند لحظه توجّهتان را به من بدهید؟
بین شنیدن و گوش دادن تفاوت‌هایی وجود دارد. شنیدن یعنی داشتن توانایی برای دریافت صداها و اطلاعات. گوش دادن یعنی توجه کردن به آنها. نوشته های کتاب مقدس در ارمیا بسیار غم انگیز هستند، امّا متاسفانه نامعمول نیستند. این متون عهد عتیق پرچم های بزرگ قرمز رنگ برای اخطار دادن به ما هستند، زیرا ما با تمام قلب، ذهن و توان توجه کامل مان را به او نمی دهیم. چرا؟
اگر ما به خدا و راه های او توجه نکنیم، پس ما در حال حرکت در مسیر اشتباه هستیم، به عقب می رویم نه به جلو. اغلب اوقات این راه های اشتباه ما را به مکان های تاریک و مخرب می برند. مقصر حواس پرتی ها، معمولاً طعمه های بی گناه و جذاب هستند، از جمله برنامه کاری پر شده، بزرگ کردن بچه‌‌ها، بیشتر طلب کردن یا حتی ابزارهای الکترونیک غافلگیر کننده. طبق دانش من، هر شش فرزند من توانایی شنیدن بی نقصی دارند، ولی اغلب اوقات گوش کردن آنها غیرفعال میشود. گاهی اوقات تنها چیزی که توجه آنها را جلب می کند، یک کد واژه‌ی مخفی یعنی بستنی است. بلافاصله جذب میشوند و در جواب میگویند: وای! واقعاً مامان؟ بعد من اعتراف میکنم که نه، فقط میخواستم توجهتونو جلب کنم! صادقانه، من هم گاهی اوقات در گوش دادن غیر فعال میشوم، مثلا زمانی که گوشی هوشمند تمرکز من را از روی خانواده به خودش جذب میکند. بعدش باید بپرسم، چی گفتی عزیزم؟ شاید ما به این حواس پرتی‌ها بخندیم ولی این کار بی اشکال نیست. این بی احترامی به انسان ها است. و وقتی صحبت درباره‌ی نادیده گرفتن خدا میشود، به طور غم انگیزی ارزش ندادن و سرکشی است. اگر ما میخواهیم به طور کامل از پدر آسمانی خود پیروی کنیم، ما باید به پیامهای او توجه بیشتری کنیم! به خاطر داشته باشین که گفتگو الهی او از روش های بسیاری صورت می‌گیرد: از طریق کلام او، یک ایماندار، یک مشاور، یک برنامه کتاب مقدس، یک دید یا رویا، یک زمزمه، یا یک فکر تشویق کننده. بله راه‌ های خدا برای برقراری ارتباط بسیار زیاد هستند، چون او خدای عظیم و یک کارشناس ارتباطات هست که می خواهد پیوسته با تو متصل باشد! از پدر بپرس که چه چیزی مرا از توجه کردن به تو منحرف می‌کند.