غزل غزل‌ها 6:7-10

به اشتراک گذاشتن

غزل غزل‌ها 6:7-10 هزارۀ نو (NMV)

وه که چه زیبا و چه دلپسندی، ای عشق، با همۀ لذتهایت! قامت تو همچون نخل است، و سینه‌هایت مانند خوشه‌های خرما! گفتم به درخت نخل برآیم، و خوشه‌هایش برگیرم؛ سینه‌هایت چونان خوشه‌های تاکْ باد، رایحۀ نَفَسَت، همچون سیبها، و دهانت همچون بهترینْ باده‌ها! به نرمی از گلوی دلداده‌ام پایین می‌رود، و به ملایمت بر لب و دندانها جاری می‌شود. من از آنِ دلداده‌ام هستم، و اشتیاق او بر من است.

غزل غزل‌ها 6:7-10 Persian Old Version (POV-FAS)

ای محبوبه، چه بسیار زیبا و چه بسیار شیرین بهسبب لذتهاهستی. این قامت تو مانند درخت خرما وپستانهایت مثل خوشه های انگور میباشد. گفتم که به درخت خرما برآمده، شاخه هایش راخواهم گرفت. و پستانهایت مثل خوشه های انگور و بوی نفس تو مثل سیبها باشد. و دهان تومانند شراب بهترین برای محبوبم که به ملایمت فرو رود و لبهای خفتگان را متکلم سازد. من از آن محبوب خود هستم و اشتیاق وی بر من است.

غزل غزل‌ها 6:7-10 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من؛ تو چه شیرین و چه دلپسندی! مانند درخت نخل، بلند قامتی و سینه‌هایت همچون خوشه‌های خرماست. به خود گفتم: «از این درخت نخل بالا خواهم رفت و شاخه‌هایش را خواهم گرفت.» سینه‌هایت مانند خوشه‌های انگور است و نفس تو بوی دل‌انگیز سیب می‌دهد؛ بوسه‌هایت چون گواراترین شرابها است. باشد که این شراب به محبوبم برسد و بر لبان و دهانش به ملایمت جاری شود. من از آن محبوبم هستم و محبوبم مشتاق من است.

غزل غزل‌ها 6:7-10 مژده برای عصر جدید (TPV)

ای محبوبهٔ من، تو چقدر زیبا و دلکش هستی و عشق تو چقدر لذّت بخش است. قامتی رعنا همچون درخت خرما و سینه‌هایی همچون خوشه‌های خرما داری. گفتم: از این درخت خرما بالا می‌روم و میوه‌هایش را می‌چینم. پستانهایت مانند خوشه‌های انگورند و بوی نَفَس تو مثل بوی گوارای سیب است. دهان تو همچون بهترین شرابهاست. باشد که این شراب مستقیماً برای محبوبم ریخته شود و از لب و دهانش جاری گردد. من به محبوبم تعلّق دارم و او مشتاق من است.