ایوب 1:36-33

به اشتراک گذاشتن

ایوب 1:36-33 Persian Old Version (POV-FAS)

و الیهو بازگفت: «برای مناندکی صبرکن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است. علم خود را از دورخواهم آورد و به خالق خویش، عدالت راتوصیف خواهم نمود. چونکه حقیقت کلام من دروغ نیست، و آنکه در علم کامل است نزد توحاضر است. اینک خدا قدیر است و کسی رااهانت نمی کند و در قوت عقل قادر است. شریررا زنده نگاه نمی دارد و داد مسکینان را میدهد. چشمان خود را از عادلان برنمی گرداند، بلکه ایشان را با پادشاهان بر کرسی تا به ابد مینشاند، پس سرافراشته میشوند. اما هرگاه به زنجیرهابسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند، آنگاه اعمال ایشان را به ایشان مینمایاند وتقصیرهای ایشان را از اینکه تکبر نمودهاند، وگوشهای ایشان را برای تادیب باز میکند، و امرمی فرماید تا از گناه بازگشت نمایند. پس اگربشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را درسعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را درشادمانی. و اما اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد. اماآنانی که در دل، فاجرند غضب را ذخیره مینمایند، و چون ایشان را میبندد استغاثه نمی نمایند. ایشان در عنفوان جوانی میمیرندو حیات ایشان با فاسقان (تلف میشود). مصیبت کشان را به مصیبت ایشان نجات میبخشد و گوش ایشان را در تنگی باز میکند. «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون میآورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو میشد، و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند. باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد. آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را. برای شب آرزومند مباش، که امتها را از جای ایشان میبرد. با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح دادهای. اینک خدا در قوت خود متعال میباشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟ کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بیانصافی نمودهای؟ به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان میسرایند. جمیع آدمیان به آنها مینگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده مینمایند. اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد. زیرا که قطره های آب را جذب میکند و آنها باران را ازبخارات آن میچکاند. که ابرها آن را به شدت میریزد و بر انسان به فراوانی میتراود. آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن میشوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟ اینک نور خود رابر آن میگستراند. و عمق های دریا را میپوشاند. زیرا که به واسطه آنها قومها را داوری میکند، و رزق را به فراوانی میبخشد. دستهای خودرا با برق میپوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد. رعدش از او خبر میدهد و مواشی از برآمدن او اطلاع میدهند.

ایوب 1:36-33 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)

حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده. من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است. بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد. فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد. او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد. از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد. هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند، خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند. اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛ و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد. اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند. آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند. خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند. خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی. اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد. مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد. فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی. در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی. از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد. بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟ چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟ به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند. همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند. زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد. او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند. سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند. آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟ ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند. خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد. او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید. رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.

ایوب 1:36-33 مژده برای عصر جدید (TPV)

صبور باش و قدری بیشتر گوش بده که از طرف خدا چه می‌گویم. معلومات خود را به کار می‌گیرم تا نشان بدهم که خالق من، خدا عادل است. من که در برابر تو ایستاده‌ام دروغ نمی‌گویم و دانش من کامل است. خدا در واقع با عظمت و داناست و کسی را ذلیل و خوار نمی‌شمارد. اشخاص شریر را زنده نمی‌گذارد و به داد مردم مظلوم می‌رسد. به مردمان نیک توجّه دارد و آنها را به تخت پادشاهی می‌نشاند و تا به ابد سرفراز می‌سازد. امّا اگر با زنجیرها بسته شوند و به‌خاطر آنچه که انجام داده‌اند به مصیبتی گرفتار شوند، خدا خطاها و گناهشان را که از روی غرور مرتکب شده‌اند، به رخ آنها می‌کشد. گوشهایشان را باز می‌کند تا دستورات او را بشنوند و از کارهای خطا دست بکشند. هرگاه سخنان او را شنیده، از او اطاعت کنند، در تمام عمر خود سعادتمند و خوشحال خواهند شد. امّا اگر نافرمانی کنند، با شمشیر کشته می‌شوند و در نادانی خواهند مرد. آنانی که بی‌خدا می‌باشند، همیشه خشمگین هستند و حتّی در وقت هلاکت هم از خدا کمک نمی‌طلبند. در جوانی می‌میرند و عمرشان با ننگ و رسوایی به پایان می‌رسد. امّا خدا رنجدیدگان را از سختی و زحمت نجات می‌دهد و در حقیقت وقتی‌که رنج می‌بینند، گوشهایشان را باز می‌کنند. خدا تو را از رنج و مصیبت می‌رهاند و به جایی می‌آورد که خوشبخت و آرام باشی و سفرهٔ تو را با نعمات خود پُر می‌کند. امّا اکنون به‌خاطر شرارت خود سزاوار مجازات هستی. پس احتیاط کن، مبادا کسی تو را با رشوه و ثروت از راه راست منحرف سازد. ناله و فریاد تو سودی ندارد و با قدرت خود نمی‌توانی از مصیبت رهایی یابی. در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، چرا که شب وقت هلاکت ملّتهاست. به راه گناه مرو، زیرا به‌خاطر گناه بود که تو به این مصیبتها گرفتار شدی. به یادآور که قدرت خدا چقدر عظیم است؛ او معلّمی است که همتا ندارد. چه کسی می‌تواند به او بگوید که چه کند و یا او را متّهم به بی‌عدالتی نماید؟ مردم همیشه کارهای خدا را ستایش کرده‌اند، تو هم باید او را به‌خاطر کارهایش ستایش کنی. همهٔ مردم کارهای او را دیده‌اند و از دور مشاهده کرده‌اند. ما نمی‌توانیم عظمت خدا را بکلّی درک کنیم و به ازلی بودن او پی ببریم. او آب را به صورت بخار به هوا می‌فرستد و از آن قطرات باران را می‌سازد. بعد ابرها باران را به فراوانی برای انسان می‌ریزند. کسی نمی‌داند که ابرها چگونه در آسمان حرکت می‌کنند و غرّش رعد از آسمان خدا چگونه برمی‌خیزد! می‌بینید که چگونه آسمان را با برق روشن می‌سازد، امّا اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند. خدا روزیِ مردم را آماده کرده، به فراوانی به آنها می‌دهد. برق را با دستهای خود می‌گیرد و به هدف می‌زند. رعد، فرا رسیدن توفان را اعلام می‌کند و حیوانات هم از آمدن آن باخبر می‌شوند.

ایوب 1:36-33 هزارۀ نو (NMV)

اِلیهو ادامه داده، گفت: «اندکی بیش با من مدارا کن تا تو را نشان دهم، که هنوز در دفاع از خدا سخنی باقی است. من معرفت خویش از دوردستها خواهم آورد، و به خالق خویش عدالت را نسبت خواهم داد. زیرا براستی سخنانم بر خطا نیست؛ کسی که در معرفتْ کامل است، نزد توست. «به‌یقین خدا قادر است، اما کسی را تحقیر نمی‌کند؛ او در نیروی فهم قادر است. شریر را زنده نگاه نمی‌دارد، و دادِ ستمدیدگان را می‌دهد. چشمان خود را از پارسایان برنمی‌دارد، بلکه ایشان را با پادشاهان تا ابد بر تخت می‌نشانَد، و سرافراز می‌گردند. اگر به زنجیرها بسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار آیند، اعمال و نافرمانیهایشان را به ایشان اعلام می‌کند، این را که متکبرانه رفتار کرده‌اند. گوشهایشان را به جهت تأدیب می‌گشاید، و فرمان می‌دهد که از شرارت بازگردند. اگر گوش گیرند و او را خدمت کنند، روزهای خویش را در سعادت به کمال خواهند رساند، و سالیان خود را در لذتها. اما اگر گوش نگیرند، به شمشیر هلاک خواهند شد، و بدون معرفت جان خواهند سپرد. «آنان که دلِ خدانشناس دارند، خشم را ذخیره می‌کنند، و چون ایشان را در بند می‌نهد، فریادِ کمک سر نمی‌دهند. در عنفوان جوانی می‌میرند، و در میان روسپی‌مَردانِ معابد، عمرشان را تلف می‌کنند. اما ستمدیدگان را خدا در ستمدیدگی‌شان نجات می‌بخشد، و گوش ایشان را به وسیلۀ مصیبتها می‌گشاید. پس تو را نیز جذب کرده، از دهان مصیبت بیرون می‌کِشد، و به مکانی فراخ می‌آورد که در آن قید و بندی نیست، و سفره‌ات از خوراکهای مقوّی آکنده خواهد بود. «اما تو اکنون از داوری بدکاران مملو هستی؛ داوری و عدالتْ تو را درگرفته است. مراقب باش که ثروت اغوایت نکند، و بزرگیِ رشوه تو را منحرف نسازد. آیا فریادت تو را از تنگی نگاه خواهد داشت، یا تمامی تلاشهای سختت؟ مشتاقِ شب مباش، تا مردمان را از مکانشان بیرون کِشی. باحذر باش و به شرارت مایل مشو، زیرا که آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای. «هان خدا در قدرتِ خویش متعال است؛ کیست آموزگاری چون او؟ کیست که راه او را بر او تکلیف کرده باشد، یا کیست که او را بگوید: ”خطا ورزیده‌ای“؟ «به یاد دار که کارهای او را تمجید نمایی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سرائیده‌اند. تمامی بشر آنها را دیده‌اند، و آدمیان از دور بر آنها می‌نگرند. اینک خدا متعال است و ما او را نمی‌شناسیم؛ شمار سالهای او را کاوش نتوان کرد. «قطرات آب را بالا می‌کشد، و از بخار آنها باران می‌چکد، که ابرها آن را فرو می‌بارند، و به فراوانی بر آدمیان فرو می‌ریزد. کیست که دریابد ابرها چگونه می‌گسترند، یا او چگونه از مسکن خود رعد می‌دهد؟ اینک برقِ خود را به اطراف خویش می‌پراکَنَد، و اعماق دریا را می‌پوشاند. زیرا به واسطۀ اینها قومها را اداره می‌کند، و آدمی را به فراوانی رِزق می‌بخشد. صاعقه را به دستانش برمی‌گیرد، و بدان فرمان می‌دهد تا هدف را بزند. رعدش از آمدن توفان خبر می‌دهد؛ احشام نیز برخاستن آن را اعلام می‌کنند.