حَبَقوق 12:1-16
حَبَقوق 12:1-16 هزارۀ نو (NMV)
ای یهوه، خدای من! ای قدوس من! آیا تو از ازل نیستی؟ پس نخواهیم مرد. ای خداوند، تو ایشان را به جهت داوری مقرر کردهای؛ ای صخره، تو ایشان را برای تنبیه برقرار داشتهای. چشمان تو پاکتر از آن است که بر شرارت بنگرد؛ تو بیانصافی را نظارهگر نمیتوانی شد؛ پس چرا خیانتکاران را تاب میآوری؟ و آنگاه که شریر پارساتر از خویش را فرو میبلعد، سکوت میکنی؟ تو انسان را همانند ماهیان دریا میسازی، همچون خزندگانی که حاکمی ندارند. او ایشان را به قلاب بالا میآورد و به دام خود میکِشد و در تور خود جمع میکند. از این رو سرخوش است و شادی میکند. پس به تور خود قربانی تقدیم مینماید و برای دام خود بخور میسوزاند. زیرا عایدیِ او از آنها فربه میشود، و خوراک او لذیذ میگردد.
حَبَقوق 12:1-16 Persian Old Version (POV-FAS)
ای یهوه خدای من! ای قدوس من! آیا تو ازازل نیستی؟ پس نخواهیم مرد. ای خداوند ایشان را برای داوری معین کردهای وای صخره، ایشان را برای تادیب تاسیس نمودهای. چشمان توپاکتر است از اینکه به بدی بنگری و به بیانصافی نظر نمی توانی کرد. پس چرا خیانتکاران راملاحظه مینمایی و حینی که شریر کسی را که ازخودش عادل تر است میبلعد، خاموش میمانی؟ و مردمان را مثل ماهیان دریا و مانندحشراتی که حاکمی ندارند میگردانی؟ اوهمگی ایشان را به قلاب برمی کشد و ایشان را به دام خود میگیرد و در تور خویش آنها را جمع مینماید. از اینجهت، مسرور و شادمان میشود. بنابراین، برای دام خود قربانی میگذراند و برای تور خویش بخور میسوزاند. چونکه نصیب او از آنها فربه و خوراک وی لذیذ میشود.
حَبَقوق 12:1-16 کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر (PCB)
ای یهوه، خدای من! ای قدوس من که از ازل هستی! تو نخواهی گذاشت که ما نابود شویم. ای خدایی که صخرهٔ ما هستی، تو به بابِلیها قدرت بخشیدی تا ما را تنبیه کنند. درست است که ما گناهکاریم، ولی آنها از ما گناهکارترند. چشمان تو پاکتر از آن است که بر گناه بنگرد، و تو عادلتر از آن هستی که بیانصافی را تحمل کنی. پس چرا هنگامی که شریران مردمی را که از خودشان عادلترند میبلعند، خاموش میمانی؟ چرا مردم را مانند ماهیان و جانوران دریا که مدافعی ندارند به قلاب بابِلیها میاندازی؟ آنها با تور خود مردم را به دام میاندازند و از صید آنها شادی میکنند. سپس رفته، به تورهای خود قربانی تقدیم میکنند و برای دامهای خویش بخور میسوزانند، زیرا خوراک و ثروت خود را مدیون این تورها میدانند.
حَبَقوق 12:1-16 مژده برای عصر جدید (TPV)
خداوندا، ای خدای من! تو از ابتدا خدا بودهای، مقدّس و ابدی، ای خداوند و ای پناه من، تو نمیگذاری که ما نابود شویم. تو به بابلیها قدرت دادهای تا ما را مجازات کنند. چشمان تو پاکتر از آن است که گناه را نگاه کند. تو بیعدالتی را تحمّل نمیکنی، پس چرا وقتیکه شریران اشخاصی را که از خودشان عادلترند میبلعند، خاموش میمانی؟ چرا مردم را مثل ماهیان و خزندگان که رهبری ندارند، به قلّاب بابلیها میاندازی؟ آنها مردم را به قلّاب خود میاندازند و در تورهای خود جمع میکنند و سپس به شادمانی میپردازند. بعد میروند و تورهای خود را میپرستند و برای آنها قربانی میکنند، زیرا تورهایشان خوراک و ثروت برای آنها آورده است.