مزمور 107
107
در ستایش مهربانی خدا
1خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیکو است
و محبّت پایدار او جاودانی است.
2آنانی که به‌وسیلهٔ خداوند نجات‌یافته‌اند، بگویند
که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است
3و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب،
از سرزمین‌های بیگانه بازگردانده است.
4برخی در بیابان آواره و سرگردان بودند
و شهری برای سکونت پیدا نکردند.
5گرسنه و تشنه بودند
و جانشان به لبشان رسیده بود.
6در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند،
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
7سپس آن‌ها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد
که بتوانند در آن ساکن گردند.
8آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند.
9او تشنگان را سیراب می‌کند
و گرسنگان را با خوراک‌های نیکو سیر می‌گرداند.
10برخی در تاریکی و ظلمت،
در زندان، در غُل‌و‌زنجیر به سر می‌برند،
11زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند
و احکام خدای قادر متعال را به‌جا نیاوردند.
12زیر بار کار و زحمت، پشت آن‌ها خم شده، از پای افتاده بودند
و کسی نبود که به آن‌ها کمک کند.
13در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
14آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد
و از غُل‌و‌زنجیر آزاد کرد.
15آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند،
16زیرا او دروازه‌های برنزی را در هم شکست
و میلههای آهنین را دوپاره کرد.
17بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند
و به سبب شرارت‌های خویش در عذاب بودند.
18اشتهای خود را به هر نوع خوراک از دست داده
و پایشان به لب گور رسیده بود.
19در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از پریشانی نجات داد.
20او با کلامش آن‌ها را شفا داده
از مرگ رهایی بخشید.
21آن‌ها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکرگزار باشند.
22برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند
و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!
23بعضی با کشتی به دریا رفته
به تجارت مشغول شدند.
24آن‌ها کارهای خداوند و اعمال شگفت‌انگیز او را
در عمق دریاها مشاهده کردند.
25به فرمان او بادی شدید برخاست
و امواج دریا را خروشان ساخت.
26کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند
و گاهی به اعماق آب فرو‌می‌رفتند
و سرنشینان آن‌ها، در این مَهلکه نیمه‌جان شده بودند.
27مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند
و مهارت خود را از دست داده بودند.
28در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد زدند
و او آن‌ها را از آن پریشانی رهایی داد؛
29توفان را آرام کرد
و امواج دریا ساکت شد.
30آن‌ها از آرامی خوشحال شدند
و خداوند آن‌ها را به بندر دلخواهشان رسانید.
31آن‌ها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار
و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکرگزار باشند.
32عظمت او را در میان مردم بیان کنند
و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.
33خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند
و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.
34زمین‌های حاصل‌خیز را به‌خاطر شرارت ساکنان آن
به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.
35بیابان‌ها را به برکه‌های آب،
و زمین‌های خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.
36مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد
تا برای خود شهری بسازند.
37و در آنجا به زراعت بپردازند و تاکستان‌ها غرس نمایند
و محصول فراوان به دست آوردند.
38او قوم خود را برکت می‌دهد و فرزندان آنان را بسیار می‌سازد
و نمی‌گذارد که گلّهها و رمههای آن‌ها کم شوند.
39وقتی قوم خدا توسط ظلم‌وستم دشمنان
شکست خورده مورد توهین قرار گرفتند،
40خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل
و در ویرانهها آواره ساخت،
41امّا نیازمندان را از مذلّت رهانید
و اهل خانواده‌هایشان را مانند گلّهها زیاد کرد.
42مردمان نیک، این‌ها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند،
امّا شریران خاموش می‌گردند.
43آنکه حکیم است خوب در این باره بیندیشد
و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشد.
اکنون انتخاب شده:
مزمور 107: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023