مزمور 102
102
دعای شخصی درمانده که اعتراض‌های خود را به خداوند می‌گوید
دعای شخص درمانده
1خداوندا، دعایم را بشنو
و به فریاد من برای کمک گوش بده.
2در روزهای سختی از من روی‌گردان مشو.
به من گوش بده،
و چون تو را بخوانم،
دعایم را هرچه زودتر مستجاب فرما.
3زیرا روزهای عمرم مانند دود برباد می‌رود
و استخوان‌هایم مانند آتش می‌سوزد.
4دل من شکسته و مثل علف خشک و پژمرده شده است.
آن‌قدر ضعیف شده‌ام که میل به غذا خوردن ندارم.
5از بس ناله کرده‌ام،
فقط پوست و استخوان برایم باقی‌مانده است.
6همچون پرندهٔ وحشی، آوارهٔ صحرا گشته‌ام
و مانند بوم در خرابه‌ها به سر می‌برم.
7خوابم نمی‌برد؛
مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.
8دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنند
و مسخره‌کنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.
9-10به‌خاطر خشم و غضب تو،
به‌جای نان، خاکستر می‌خورم
و اشک‌هایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند،
زیرا تو مرا بلند کرده به‌دور افکندی.
11عمرم مانند سایه‌های غروب به‌سرعت می‌گذرد
و همچون گیاه پژمرده می‌شوم.
12امّا تاج‌وتخت تو، ای خداوند، ابدی است
و تمام نسل‌های بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.
13می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون ترحّم خواهی نمود؛
اکنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی
و لطف و رحمت خود را به صهیون نشان بدهی.
14گرچه ویران شده است،
خادمان تو آن را دوست می‌دارند،
و دلشان به حال آن می‌سوزد.
15ملل جهان از نام خداوند خواهند ترسید
و پادشاهان روی زمین، از جلال او.
16هنگامی‌که خداوند صهیون را دوباره آباد کند،
جلال و شکوه او آشکار خواهد شد.
17او به زاریِ بیچارگان گوش خواهد داد
و دعای ایشان را خوار نخواهد شمرد.
18این را برای نسل‌های آینده بنویسید تا از کارهای خداوند آگاه شوند،
و آنانی که در آینده به دنیا می‌آیند،
19«خداوند از عرش مقدّس خود از آسمان
به زمین نظر افکند.
20او ناله‌های زندانیان را شنید
و آن‌هایی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشید.»
21درنتیجه، نام خداوند در صهیون ذکر خواهد گردید
و در اورشلیم او را خواهند پرستید
22وقتی همۀ قوم‌ها و پادشاهان جهان با هم جمع شوند
و او را پرستش نمایند.
23خداوند مرا در جوانی ضعیف و ناتوان ساخت
و عمرم را کوتاه کرد.
24ای خدا، نگذار که در میان‌سالی بمیرم،
قبل از آنکه به پیری برسم.
ای خدا، تو تا به‌ابد زنده هستی.
25در ابتدا زمین را آفریدی
و آسمان‌ها کار دست‌های تو است.
26آن‌ها از میان خواهند رفت،
امّا تو باقی خواهی ماند.
همۀ آن‌ها همچون لباس، کهنه خواهند شد
و تو آن‌ها را مثل ردای مندرس دور انداخته از میان خواهی برد،
27امّا تو همیشه همان هستی که بودی
و سال‌های تو پایانی نخواهد داشت.
28فرزندان ما، در پناه تو در امان هستند
و نسل آن‌ها در حضور تو پایدار خواهد بود.
اکنون انتخاب شده:
مزمور 102: مژده
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023