Seònd Matìe 9
9
1E montànd in bàrçhe, al tornà a passà lu lât, e al vignì te’ so citàd.
2Cuand che i presentàrin un paralìtic distiràd sul jett. E viodìnd Jèsu le lor fède, al disè al paralìtic: Vèbi fidànze, o fi: ti son perdonàds ju tiei peçhàds.
3E sùbit divièrs tra ju Scrìbis e’ disèrin tal lor cûr: Chest al blestème.
4E avìnd Jèsu viodùds ju lor pinsìrs, al disè: E parcè pensàiso mal tal vuèstri cûr?
5Ce ìsal plùi fàcil a dî: Ti son perdonàds ju tiei peçhàds: o pur a dî: Jève sù, e çhamìne?
6E parch’ o’ puèdis savè, che lu Fi dal om al à lu podè in tière di perdonà ju peçhàds, al dis alòre al paralìtic: Jève, çhàpe sù ’l to jett, e va a çhàse to.
7E lui al jevà sù, e al lè a çhàse so.
8Viodìnd po chest lis tùrbis, si spaventàrin, e dèrin glòrie a Dio, ch’ al à dàde ùne tal potènzie ai ùmign.
9E jessìnd Jèsu làd di lung, al viodè un om sintàd al banc, di nom Matìe. E i disè: Vènmi daûr. E chell, jevand sù, i lè daûr.
10E al sucedè, che jessìnd lui sentàd a tàule in çhàse, èco che vignìnd un monçh di publicàns e di peçhadòrs, si metèrin a tàule cun Jèsu, e cui siei discèpui.
11E ju Farisèos viodìnd chest, disèrin ai siei discèpui: Parcè lu vuèstri Mèstri màngïal cui publicàns e cui peçhadòrs?
12Ma Jèsu avind sintùd, al disè: Ai sans nol fâs di bisùgne lu mièdi, sì ben ai malàds.
13Ma làit e imparàit cè, cu è: O’ vuèj misericòrdie, e no sacrifìzi. Parcechè no soi vignùd a clamà j’ jusçh, ma ju peçhadòrs.
14Alòre i si fasèrin dònge ju discèpui di Zuan, e i disèrin: Parcè no’ àltris, e ju Farisèos, zunìno di spess, e ju tiei discèpui no zùnin?
15E Jèsu ur disè: Puèdino fuàrs ju compàgns dal spôs vajì, infin ch’ al è cun lor lu spôs? Vignaràn ben ju dìs, ch’ ur sarà çholt lu spôs: e in chê vòlte e’ zunaràn.
16Ore nissùn mett un blecc di pàno gnûv a un vistìd vièri: parcechè le zònte puàrte vie alg al vistìd, e le rotùre si fâs piês.
17Ne mètin lu vin gnûv tes bàghis vièris; altrimèntri si ròmpin lis bàghis, e lu vin si spand, e si pièrdin lis bàghis. Ma e’ mètin lu vin gnûv tes bàghis gnòvis, e tant chell cu chèstis dùrin.
18In chell, che lui ur fevelàve, èco che un dai primàris i si fasè dònge, e lu adorà, disìnd: Signòr, e’ jè muàrte cumò denànt mè fìje: ma ven, mett le man sòre di jê, e tornarà a vìvi.
19E alzànsi Jèsu, i lè daûr cui siei discèpui.
20Cuandchè ùne fèmine, che patìve da dòdis agns un cors di sang, i si fasè dònge par daûr, e i toçhà ju òrlis dal so vistìd.
21E’ disève infàtt dèntri di sè stèsse: Se o’ toçharài solamèntri lu so vistìd, o’ sarài vuarìde.
22Ma Jèsu voltàd indaûr, e çhalànle, disè: Sta contènte, o fìje, le to fède ti à salvàde. E le fèmine fo liberàde da chell pont.
23Ma Jèsu jessìnd vignùd in çhàse di chell primàri, e viodùds ju trombetìrs e ùne tùrbe di int, che sussuràve, al disève:
24Tiràisi indaûr: parcechè le frùte no è muàrte, ma e’ duàrm. E lor lu burlàvin.
25E cuand che fo mandàde fûr le int, al entrà: e le pijà pe’ man. E le frùte jevà sù.
26E si spandè le vôs di chê çhòsse in dutt chell pajìs.
27E land vìe di là Jèsu, i lèrin daûr doi vuarbs, cijulànd, e disìnd: Vèvi pietàd di nô, fi di Dàvid.
28Cuand po ch’ al rivà a çhàse, i si fasèrin dònge ju vuarbs. E Jèsu ur disè: Cròdiso, ch’ o’ puèdi fà chest par vo’ àltris? E lor i dìsin: Si, o Signòr.
29In chê vòlte al toçhà ju lor voj, disìnd: Us sèvi fatt seònd le vuèstre fède.
30E si vierzèrin ju lor voj: e Jèsu ju minazzà, disìnd: Vuardàit ben, cu niùn lu sèpi.
31Lor po issìnd di là, e’ spandèrin le fàme di lui par dutt chell pajìs.
32E lâds vie che fòrin chèi, èco che i menàrin un om mutt, indemonèad.
33E sçhazzàd lu demòni, lu mutt al fevelà, e si maravejàrin lis tùrbis, disìnd: Mài plùi si à viodùde ùne tal çhòsse in Israèl.
34Ju Farisèos po disèvin: Par vie dal prìncip dai demònis al sçhàzze ju demònis.
35E Jèsu al ziràve par dùtis lis citàds, e ju çhastièi, insegnànd pes lor sinagòghis, e prediçhànd lu vanzèli dal règno, e medeànd duçh ju languòrs, e dùtis lis infermitàds.
36E viodìnd lis tùrbis, al vè dûl di lor: parcechè jèrin malamèntri direzùdis, e abandonàdis còme piòris, che no àn pastòr.
37Alòre al disè ai siei discèpui: Il racòlt l’ è grand, ma ju operàris e’ son pôcs.
38Prejàit dònçhe lu paròn dal racòlt, ch’ al màndi operàris tal so racòlt.
اکنون انتخاب شده:
Seònd Matìe 9: FUR1860
هایلایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
First published in London in 1860.
