ลูก๋า 20

มีคนถามเถิงอำนาจของพระเยซู

1วันนึ่งต๋อนตี้พระเยซูก่ำลังสอนคนอยู่ในบริเวณพระวิหารกับบอกข่าวดีอยู่ หมู่หัวหน้าปุโรหิต หมู่ธรรมาจ๋ารย์กับหมู่คนเฒ่าคนแก่ปากั๋นมาหาพระองค์ 2หมู่เขาถามพระองค์ว่า “ต้านมีสิทธิอำนาจอะหยังเยียะสิ่งหมู่นี้ ใผหื้อสิทธิอำนาจต้าน” 3พระองค์ตอบหมู่เขาว่า “เฮาจะถามหมู่ต้านสักข้อนึ่งก่อน ตอบเฮามาเน่อว่า 4สิทธิอำนาจของยอห์นตี้เขาหื้อบัพติศมานั้น มาจากพระเจ้ากาว่ามาจากคน” 5หมู่เขาก็เปิ็กษากั๋นว่า “ถ้าเฮาจะว่ามาจากพระเจ้า ต้านก็จะย้อนถามหมู่เฮาแหมว่า ‘แล้วเป๋นจาใดบ่เจื้อยอห์น’ 6ถ้าหมู่เฮาจะว่า ‘มาจากคน’ คนตังหลายก็จะเอาบ่าหินขว้างหมู่เฮา ย้อนว่าคนตังหลายปากั๋นเจื้อว่ายอห์นเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า” 7หมู่เขาก็เลยตอบพระองค์ว่า “หมู่เฮาบ่ฮู้เน่อว่ามาจากไหน” 8พระเยซูก็บอกหมู่เขาว่า “ถ้าจาอั้น เฮาก็จะบ่บอกเหมือนกั๋นว่าเฮาใจ๊สิทธิอำนาจของใผเยียะสิ่งหมู่นี้”

กำเผียบเรื่องสวนองุ่นกับคนเจ้าสวน

9พระเยซูอู้กำเผียบหื้อคนตังหลายฟังว่า “มีป้อจายคนนึ่งเยียะสวน#อสย. 5:1-7องุ่นหื้อคนมาเจ้า ส่วนเจ้าของก็เตียวตางไปอยู่ต่างประเทศเหียหลายปี๋ 10เมื่อเถิงหน้าเก็บหน่วยองุ่น เจ้าของสวนก็หื้อลูกจ้างไปฮับส่วนแบ่งองุ่น หมู่คนเจ้าก็ยับลูกจ้างคนนั้นไว้แล้วบุบตี๋ แล้วไล่ปิ๊กโดยบ่ได้อะหยังติดมือไปสักอย่าง 11เจ้าของสวนก็ส่งลูกจ้างแหมคนนึ่งไป หมู่คนเจ้าสวนก็เยียะเหมือนเก่า ยับมาบุบกับเยียะหื้อเขาอาย แล้วไล่ปิ๊กโดยบ่ได้อะหยังติดมือไปสักอย่าง 12เจ้าของสวนส่งคนตี้สามไปแหม หมู่คนเจ้าสวนก็บุบตี๋เขาจ๋นได้ฮับบาดเจ็บ แล้วไล่ออกไปนอกสวน 13เจ้าของสวนกึ๊ดว่า ‘จะเยียะจาใดดี เฮาจะส่งลูกบ่าวตี้เฮาฮักไป หมู่เขาคงจะนับถือพ่อง’ 14แต่เมื่อหมู่คนเจ้าหันใส่ลูกบ่าวเจ้าของสวนมา ก็อู้กั๋นว่า ‘นี่ลอ คนตี้จะฮับมรดก หมู่เฮาจ้วยกั๋นฆ่ามันเหียเต๊อะ แล้วมรดกนั้นจะตกเป๋นของหมู่เฮา’ 15หมู่เขาก็ลากลูกบ่าวเจ้าของสวนนั้นอุ้มโจ้งออกไปนอกสวนแล้วก็ฆ่า”

พระเยซูถามว่า “เจ้าของสวนจะเยียะจาใดกับคนเจ้าหมู่นี้ 16เขาก็จะมาฆ่าหมู่คนเจ้าสวนหมู่นั้นเหีย แล้วเอาสวนองุ่นนั้นไปหื้อคนอื่นเจ้าต่อ” คนตังหลายเมื่อได้ยินจาอั้นก็อู้กั๋นว่า “บ่ดีหื้อเป๋นจาอั้นเต๊อะ” 17พระเยซูปักต๋าผ่อหมู่เขาแล้วถามว่า “แล้วตี้พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า

‘ศิลาตี้สล่าแป๋งเฮือนเอาขว้างไปแล้วนั้น

ป๋ากฏว่าเป๋นศิลามุมเอก’

นั้นหมายความว่าจาใด 18กู้คนตี้โก้นเต๋งบ่าหินก้อนนั้น ก็จะแหลวเป๋นบ่าหลิ่นติ่นต่อน ถ้าศิลาก้อนนั้นตกเต๋งใส่ใผ คนนั้นก็จะแหลวไปเลย”

ก๋านเสียส่วยหื้อจักรพรรดิ

19หมู่ธรรมาจ๋ารย์กับหมู่หัวหน้าปุโรหิตฮู้ว่าพระเยซูอู้กำเผียบเถิงหมู่เขา หมู่เขาก็หาตางตี้จะยับพระองค์เหีย แต่ก็กั๋วคนตังหลาย

20หมู่เขาจึงตวยผ่อพระองค์ กับส่งคนไปสอดแนม ป๋อมตั๋วเป๋นคนซื่อสัตย์ หื้อเข้าไปอยู่ใก้ๆ พระองค์ หวังจะยับผิดในกำอู้ของพระองค์ เปื้อจะมอบพระองค์หื้ออยู่ใต้สิทธิอำนาจของเจ้าเมืองโรม 21หมู่สอดแนมถามพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ หมู่เฮาฮู้ว่าอาจ๋ารย์อู้กับสอนก็ถูกต้อง บ่หันแก่หน้าใผสักคน แต่สอนเรื่องตางของพระเจ้าต๋ามความจริง ขอบอกหมู่เฮาน่อยเต๊อะว่า 22ตี้จะเสียภาษีหื้อซีซาร์ เฮาควรจะเสียดีกาว่าบ่ควรเสียดี” 23พระเยซูฮู้อุบายของหมู่เขา จึงบอกหมู่เขาว่า 24“เอาเหรียญเดนาริอันมาหื้อเฮาผ่อลอ ฮูปกับจื้อตี้อยู่บนเหรียญนี้เป๋นของใผ” หมู่เขาตอบว่า “เป๋นของซีซาร์” 25พระองค์ก็บอกหมู่เขาว่า “ของของซีซาร์ก็เอาไปหื้อซีซาร์ แต่ของของพระเจ้าก็หื้อพระเจ้า” 26หมู่คนสอดแนม เอาผิดในกำอู้ของพระเยซูต่อหน้าคนตังหลายบ่ได้ แหมอย่างนึ่งก็งืดในกำตอบของพระองค์ตวยจึงดักอยู่

ปั๋ญหาเรื่องก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย

27มีหมู่สะดูสีบางคนมาหาพระเยซู คนหมู่นี้ถือว่าบ่มีก๋านเป๋นขึ้นจากความต๋าย 28หมู่เขาถามพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ บทบัญญัติของโมเสสเขียนไว้ว่า ถ้าป้อจายคนใดต๋ายละเมีย แต่ยังบ่ตันมีลูกเตื้อ ก็หื้อน้องบ่าวฮับปี้ใป๊มาเป๋นเมีย เปื้อหื้อมีลูกสืบเจื๊อสายของอ้ายไว้ 29สมมุติว่ามีป้อจายตี้เป๋นปี้น้องกั๋นเจ็ดคน อ้ายเก๊ามีเมียแล้วต๋ายไปยังบ่มีลูกเตื้อ 30น้องบ่าวคนตี้สองก็ฮับเอาปี้ใป๊มาเป๋นเมีย แล้วก็ต๋ายไปยังบ่มีลูกเตื้อ น้องคนตี้สามก็ฮับเอาปี้ใป๊มาเป๋นเมียแหม 31ก็เป๋นอย่างเดียวกั๋นจ๋นเถิงคนตี้เจ็ด ตึงเจ็ดคนต๋ายแต่ยังบ่มีลูก 32แล้วสุดต๊ายแม่ญิงคนนั้นก็ต๋ายตวย 33ย้อนจาอั้นเมื่อเถิงวันตี้คนจะเป๋นขึ้นจากความต๋าย แม่ญิงคนนี้จะเป๋นเมียของใผ ย้อนว่านางเกยเป๋นเมียของป้อจาย ตึงเจ็ดคนนั้น”

34พระเยซูตอบเขาว่า “คนในยุคนี้มีก๋านแต่งงานกั๋น 35แต่คนตี้พระเจ้าหันสมควรหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋ายมาอยู่ในยุคหน้า จะบ่มีก๋านแต่งงานกั๋น กาว่ายกหื้อเป๋นผัวเป๋นเมียกั๋นแหม 36แต๊ๆ แล้วหมู่เขาจะบ่ต๋ายแหมต่อไป แต่จะเป๋นเหมือนทูตสวรรค์ เป๋นลูกของพระเจ้า ย้อนเป๋นคนตี้พระเจ้าเยียะหื้อเป๋นขึ้นจากความต๋าย 37ก๋านตี้คนต๋ายจะเป๋นขึ้นจากความต๋ายนั้น โมเสสได้แสดงหื้อหันต๋อนตี้เขาได้เขียนในเรื่องคุ่มไม้ตี้บ่ไหม้ไฟ#อพย. 3:2-4:17 โมเสสอู้เถิงพระเจ้าว่า พระองค์เป๋นพระเจ้าตี้อับราฮัม อิสอัคกับยาโคบนับถือ 38พระองค์บ่เป๋นพระเจ้าของคนต๋าย แต่เป๋นพระเจ้าของคนตี้มีจีวิต ย้อนว่าสำหรับพระเจ้าแล้ว กู้คนยังมีจีวิตอยู่ แม้ว่าจะต๋ายไปแล้วก็ต๋าม”

39หมู่ธรรมาจ๋ารย์บางคนบอกพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ครับ ต้านอู้ได้ดีนักแกเน่อ” 40ตี้หมู่เขาอู้จาอั้น ย้อนหมู่เขาบ่ก้าถามอะหยังแหมเลย

ปั๋ญหาเรื่องเจื๊อสายกษัตริย์ดาวิด

41พระองค์ถามหมู่เขาว่า “เป๋นจาใดหมู่ต้านว่าพระคริสต์เป๋นเจื๊อสายของกษัตริย์ดาวิด 42ย้อนกษัตริย์ดาวิดได้บอกไว้ในพระธรรมสดุดีว่า

‘พระเจ้าอู้กับองค์พระผู้เป๋นเจ้าของข้าพเจ้าว่า

หื้อนั่งตังขวามือของเฮา

43จ๋นเต๊าฮอดเฮาจะเยียะหื้อศัตรู๋ของต้าน

เป๋นตี้ฮองตี๋นของต้าน’#สดด. 110:1

44กษัตริย์ดาวิดยังฮ้องพระองค์ว่า ‘องค์พระผู้เป๋นเจ้า’ แล้วพระองค์จะเป๋นเจื๊อสายของกษัตริย์ดาวิดได้จาใด”

พระเยซูเตื๋อนหื้อหละวังหมู่ธรรมาจ๋ารย์

45เมื่อคนตังหลายก่ำลังฟังอยู่ พระองค์จึงอู้กับหมู่สาวกของพระองค์ว่า 46“หื้อหละวังหมู่ธรรมาจ๋ารย์ไว้หื้อดีๆ หมู่เขาซอบนุ่งเสื้อคุมยาว เตียวไปเตียวมา แล้วซอบหื้อคนไหว้ก๋างกาดก๋างลี กับซอบนั่งตั๊ดตี้สำคัญในธรรมศาลาของจาวยิวกับตี้มีเกียรติในงานเลี้ยง 47หมู่เขายึดเอาสมบัติของหมู่แม่หม้ายไปเป๋นของตั๋วเก่าเหีย แล้วก็ขี้แต่งอธิษฐานยาวๆ คนหมู่นี้จะต้องฮับโต้ษใหญ่หลวง”

اکنون انتخاب شده:

ลูก๋า 20: nodthNT

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی