مزامیر 146
146
در ستایش خدای نجات‌دهنده
1خداوند را سپاس باد!
ای جان من، خداوند را ستایش کن!
2تا زمانی که زنده هستم، خداوند را ستایش خواهم نمود،
تا وقتی جان در بدن دارم برای خدای خود سرود خواهم خواند.
3به رهبران انسانی توکّل نکنید،
هیچ انسانی نمی‌‌تواند نجات بدهد.
4وقتی بمیرند، به خاک برمی‌گردند
و در همان روز تمام نقشههایی که کشیده بودند از بین می‌رود.
5خوشا به حال کسی‌که خدای یعقوب مددکار اوست
و بر خداوند، خدای خود توکّل می‌کند،
6که آسمان و زمین و دریاها
و هرآنچه در آنهاست آفرید،
خدایی که پیوسته به وعده‌های خود وفادار است.
7او به فریاد مظلومان می‌رسد
و گرسنگان را سیر می‌کند
و اسیران را آزاد می‌سازد.
8خداوند کورها را بینا می‌سازد،
افتادگان را برمی‌خیزاند،
مردم نیکوکار را دوست می‌دارد.
9خداوند غریبان را محافظت می‌کند،
و از بیوه زنان و یتیمان مراقبت می‌نماید.
امّا شریران را هلاک می‌سازد.
10سلطنت خداوند جاودان است،
و خدای تو ای صهیون، تا ابد فرمانروایی می‌کند.
خداوند را سپاس باد!
اکنون انتخاب شده:
مزامیر 146: TPV
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
Today’s Persian Version (TPV) © United Bible Societies, 2012.