مزامیر 49:119-89

وعده‌هایی را که به این بنده‌ات داده‌ای به یاد آور، زیرا آنها به من امید داده‏اند. حتّی در هنگام سختی، آرامش داشتم، زیرا وعدهٔ تو به من زندگی می‌بخشد. مردمان متکبّر همیشه مرا مسخره می‌کنند، امّا من هرگز احکام تو را ترک نكرده‏ام. خداوندا، داوری‌های تو را از سالهای قدیم به یاد می‌آورم و آنها به من آرامش می‌بخشند. وقتی می‌بینم که اشخاص شریر احکام تو را بجا نمی‌آورند، از خشم به جوش می‌آیم. هر کجا که زندگی کنم، برای احکام تو سرود خواهم ساخت. خداوندا، شب هنگام تو را به یاد می‌آورم و دربارهٔ احکام تو تفکّر می‌کنم. من خوشی خود را در اطاعت اوامر تو یافته‌ام. خداوندا، تو همه‌چیز من هستی، قول می‌دهم که شریعت تو را بجا آورم. از دل و جان خواستار رضای تو می‌باشم، مطابق وعدهٔ خود بر من رحم فرما. به رفتار خود توجّه کردم و قول می‌دهم که از تعالیم تو پیروی کنم. بی‌درنگ و با شتاب، از اوامر تو اطاعت می‌کنم. شریران برای من دام گستردند، امّا من شریعت تو را فراموش نمی‌كنم. نیمهٔ شب بیدار می‌شوم، و تو را به‌خاطر داوری عادلانه‌ات ستایش می‌کنم. من دوست کسانی هستم که به تو احترام می‌گذارند و شریعت تو را بجا می‌آورند. خداوندا، جهان از محبّت پایدار تو پُر است، احکام خود را به من بیاموز. خداوندا، مطابق وعده‌ات به بندهٔ خود احسان نمودی. به من حکمت و دانش بیاموز، زیرا به اوامر تو اعتماد دارم. پیش از آن که مرا تنبیه نمایی، من گمراه بودم، امّا اینک مطیع کلام تو هستم. تو چقدر خوب و مهربان هستی، اوامر خود را به من بیاموز. مردم متکبّر دربارهٔ من دروغ گفتند، امّا من با تمام دل اوامر تو را اطاعت می‌کنم. اینها اشخاص بی‌شعور و تن‌پرور می‌باشند، ولی شریعت تو به من لذّت می‌بخشد. تنبیه من به نفع من بود، زیرا سبب شد که اوامر تو را یاد بگیرم. شریعت تو برای من بیشتر از هزاران سکّهٔ طلا و نقره ارزش دارد. تو مرا ساخته و آفریده‌ای، پس به من دانش عطا فرما تا شریعت تو را بفهمم. آنانی‌ که از تو می‌ترسند، از دیدن من خوشحال می‌شوند، چون من هم به وعدهٔ تو امیدوارم. خداوندا، می‌دانم که قضاوت تو عادلانه است و مرا نیز از روی انصاف تنبیه نمودی. اکنون مطابق وعده‌ات، بندهٔ خود را از محبّت پایدارت آرامی ببخش. مرا از رحمت خود برخوردار کن تا زنده بمانم، زیرا شریعت تو مایهٔ شادمانی من است. اشخاص متکبّر که با دروغهای خود مرا متّهم ساختند، خجل و شرمنده شوند، امّا من همیشه به تعالیم و اوامر تو تفكّر خواهم نمود. آنهایی که از تو می‌ترسند نزد من بیایند، آنان كه اوامر تو را می‌دانند. مرا یاری كن تا با دلی پاک احکام تو را بجا آورم و شرمنده و سرافکنده نشوم. خداوندا، از انتظار اینکه مرا نجات بدهی، خسته شده‌ام، امید من به وعده‌های تو می‌باشد. چشمانم در انتظار وعده‌های تو تار گشته‌اند و می‌پرسم: «چه وقت مرا کمک خواهی کرد؟» هرچند مانند مشک شرابِ پوسیده، بی‌فایده شده‌ام، امّا اوامر تو را فراموش نکرده‌ام. تا کی باید صبر کنم؟ چه وقت آنانی را که مرا عذاب می‌دهند، مجازات خواهی کرد؟ متکبّران و آنانی که با کلام تو مخالفند، برای من چاه کنده‌اند. تمام اوامر تو قابل اعتماد هستند، مرا کمک کن زیرا متکبّران بی‌جهت مرا آزار می‌دهند. گرچه نزدیک بود به زندگی من خاتمه بدهند، امّا من از اوامر تو سرپیچی نکردم. به‌خاطر محبّت پایدارت بر من رحمت فرما تا شریعت تو را بجا آورم. خداوندا، کلام تو تا ابد باقی است؛ آن کلام در آسمانها پایدار است.