امثال 1:6-19

ای فرزندم، آیا ضامن همسایه‌ات شده‌ای و به‌خاطر شخص غریبه‌ای قول داد‌ه‌ای؟ آیا با دست خود، خودت را به دام انداخته‌ای و به‌خاطر قولی که داد‌ه‌ای گرفتار شده‌ای؟ ای فرزندم، در این صورت اسیر شده‌ای. پس هرچه می‌گویم انجام بده تا خود را آزاد کنی. فوراً نزد او برو خواهش کن و ضمانت خود را پس بگیر. تا این کار را نکرده‌ای نخواب و حتّی لحظه‌ای آرام ننشین. خودت را مثل آهو از کمند و مثل گنجشک از دام صیاد آزاد کن. مردم تنبل باید از زندگی مورچه‌ها عبرت بگیرند. آنها نه رهبر دارند و نه فرمانده، امّا آذوقهٔ زمستان خود را هنگام تابستان ذخیره می‌کنند. شخص تنبل تا چه هنگام می‌خوابد و چه وقت بیدار خواهد شد؟ او می‌گوید: «اندکی بیشتر می‌خوابم و کمی استراحت می‌کنم!» امّا وقتی‌که خواب است، فقر و هلاکت مانند راهزن بر او حمله می‌کنند. مردمان پست و بی‌ارزش همیشه و همه‌جا دروغ می‌گویند. چشمک می‌زنند و حرکاتی می‌کنند که تو را فریب بدهند. همیشه فکرشان پر از نقشه‌های پلید و زشت است تا دردسر ایجاد کنند. به همین دلیل، بلا و مصیبت ناگهانی بر آنها حمله می‌کند و آنها را طوری شکست می‌دهد که دیگر چاره‌ای نداشته باشند. شش، بلکه هفت چیز است که خداوند از آنها نفرت دارد و نمی‌تواند تحمّل کند: نگاه متکبّرانه، زبان دروغگو، دستی که خون بی‌گناهی را بریزد، فکری که نقشه‌های پلید بکشد، پایی که برای انجام کارهای زشت عجله کند، شاهدی که شهادت دروغ بدهد و کسی‌که رابطهٔ دوستان و خویشاوندان را به هم بزند.