مزامیر 1:7-17

ای خداوند، خدای من، به تو پناه می‌آورم؛ مرا از دست تعقیب‌کنندگانم نجات ده، و گرنه آنها همچون شیر مرا می‌درند و تکه‌تکه می‌کنند بدون آنکه کسی بتواند به نجاتم بشتابد. ای خداوند، خدای من، اگر به کسی ظلم کرده‌ام، اگر خوبی را با بدی تلافی نموده‌ام و یا به ناحق دشمن خود را غارت کرده‌ام، آنگاه بگذار دشمن مرا تعقیب نموده، به دام اندازد و زندگی‌ام را تباه سازد. ای خداوند، برخیز و با غضبت در مقابل خشم دشمنانم بایست! ای خدای من، برخیز و عدالت را برقرار نما. همهٔ قومها را نزد خود جمع کن و از بالا بر ایشان داوری فرما. ای خداوند که داور همهٔ مردم هستی، پاکی و بی‌گناهی مرا ببین و حکم بده. ای خدای عادل که از افکار و دلهای ما باخبری، بدیها را از بین ببر و نیکان را استوار ساز. خدا سپر من است و از من محافظت می‌کند. او کسانی را که دلشان پاک و راست است، نجات می‌بخشد. خدا داور عادل است. او هر روز بر بدکاران خشمگین می‌شود. اگر آنها به سوی خدا بازگشت نکنند، او شمشیرش را تیز خواهد کرد. خدا کمان خود را کشیده و آماده کرده است. او سلاحهای مرگبار و تیرهای آتشین خود را به دست گرفته است. وجود اشخاص گناهکار پر از شرارت و ظلم است و اعمالشان نادرست. آنها برای دیگران چاه می‌کنند، اما خود در آن می‌افتند و در دام بداندیشی و ظلم خود گرفتار می‌شوند. خداوند را به خاطر عدالتش می‌ستایم و در وصف او که متعال است می‌سرایم.