مزامیر 97:119-112

خداوندا، شریعت تو را چقدر دوست دارم! تمام روز در آن تفکر می‌کنم. احکام تو مرا از مخالفانم حکیمتر ساخته است، زیرا همیشه در ذهن و وجود من است. آری، حتی از معلمان خود نیز داناتر شده‌ام، زیرا همیشه در احکامت تفکر می‌کنم. از ریش‌سفیدان قوم خود نیز خردمندتر شده‌ام، زیرا فرمانهای تو را اطاعت کرده‌ام. از رفتن به راه بد پرهیز کرده‌ام، زیرا خواست من این بوده که کلام تو را اطاعت کنم. از قوانین تو دور نشده‌ام، زیرا تعلیم تو برای من نیک بوده است. کلام تو برای جان من شیرین است؛ حتی شیرینتر از عسل! از فرامین تو دانش و حکمت کسب کردم، به همین جهت از هر راه کج بیزار و گریزانم. کلام تو چراغ راهنمای من است؛ نوری است که راه را پیش پایم روشن می‌سازد! قول داده‌ام که از قوانین عادلانهٔ تو اطاعت کنم و به قول خود وفادار خواهم ماند. ای خداوند، بسیار درمانده و پریشان هستم؛ همان‌گونه که وعده فرموده‌ای، جان مرا حیات ببخش! خداوندا، دعای شکرگزاری مرا بپذیر و قوانین خود را به من بیاموز. جان من دائم در معرض خطر قرار می‌گیرد؛ اما من شریعت تو را فراموش نمی‌کنم. بدکاران بر سر راه من دام می‌نهند؛ اما من از فرمانهای تو منحرف نمی‌شوم. احکام تو تا ابد در خزانهٔ قلبم خواهد ماند، زیرا مایهٔ شادی قلبم می‌باشد. با خود عهد بسته‌ام که تا دم مرگ فرایض تو را اطاعت کنم!