افسسیان 1:4-14
افسسیان 1:4-14 PCB
من که به سبب خدمت خداوند اینجا در زندان به سر میبرم، از شما التماس میکنم طوری زندگی و رفتار کنید که شایستهٔ مقامتان باشد، مقامی که خدا به شما عطا کرده است. فروتن و مهربان باشید. نسبت به یکدیگر بردبار باشید و به سبب محبتی که به هم دارید، از خطاها و اشتباهات یکدیگر چشمپوشی نمایید. تمام سعی خود را بکنید تا با استفاده از صلح و صفا که شما را به یکدیگر پیوند میدهد، آن اتحادی را که روح خدا عطا میکند، حفظ کنید. ما همه، اعضای یک بدنیم و در همگی ما یک «روح» ساکن است، یعنی روحالقدس؛ و همهٔ ما برای رسیدن به یک امید دعوت شدهایم، یعنی به آن جلالی که خدا برای ما تدارک دیده است. برای ما فقط یک خداوند، یک ایمان و یک تعمید وجود دارد. همهٔ ما یک خدا داریم که پدر همهٔ ما و بالاتر از همهٔ ما و در همهٔ ماست و در تمام ذرات وجود ما زندگی میکند. با این حال، مسیح طبق صلاحدید خود، از دولت کَرَم خویش به هر یک از ما فیض خاصی بخشیده است. به همین دلیل است که در کتب مقدّس آمده: «آن هنگام که به برترین مکان بالا رفت، بسیاری را به اسارت برد و هدایا به قومش بخشید.» دقت کنید که وقتی میفرماید «بالا رفت»، آیا غیر از این است که میبایست ابتدا به پایینترین جاهای زمینی نزول کرده باشد؟ همان کسی که نزول کرد، همان است که به بالا رفت، بالاتر از همۀ آسمانها، تا همه چیز را در همه جا از حضور خود پر سازد. بدینسان او خودش بعضی را بهعنوان رسول به کلیسا بخشید، بعضی دیگر را بهعنوان نبی، بعضی را بهعنوان مُبشّر، و برخی دیگر را نیز بهعنوان شبان و معلم. مسئولیت این افراد این است که قوم خدا را برای انجام کار او مجهز سازند و کلیسا را که بدن مسیح است، بنا کنند. این کار ادامه خواهد یافت تا آن هنگام که همۀ ما در ایمان و در شناخت پسر خدا به یگانگی برسیم و بالغ شویم، و قدّ و قامت روحانیمان به اندازۀ قامت کامل مسیح برسد. در آن صورت، دیگر مانند اطفال نخواهیم بود که در اثر سخنان دیگران و دروغهایی که برای گمراهی ما میگویند، هر لحظه نسبت به ایمانمان تغییر عقیده بدهیم،