مزامیر 1:139-10

ای خداوند مرا آزموده وشناختهای. تو نشستن و برخاستن مرا میدانی و فکرهای مرا از دور فهمیدهای. راه و خوابگاه مرا تفتیش کردهای و همه طریق های مرا دانستهای. زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جز اینکه توای خداوند آن را تمام دانستهای. از عقب و از پیش مرا احاطه کردهای و دست خویش را بر من نهادهای. اینگونه معرفت برایم زیاده عجیب است. و بلند است که بدان نمی توانم رسید. از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجابگریزم؟ اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجاهستی! و اگر در هاویه بستر بگسترانم اینک توآنجا هستی! اگر بالهای سحر را بگیرم و دراقصای دریا ساکن شوم، در آنجا نیز دست تومرا رهبری خواهد نمود و دست راست تو مراخواهد گرفت.

برنامه های خواندنی رایگان و عبادات مربوط به مزامیر 1:139-10

خداوند کیست و چگونه است؟ یک برنامه مطالعه ۲۱ روزه