مزامیر 97:119-105

شریعت تو را چقدر دوست میدارم. اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من میباشد. از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است. ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم. پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم. ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی. کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر. از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه میدارم. کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.