مزمور 106
106
خداوند را سپاس گویید زیرا که او نیکوست
1هَلِلویاه!
خداوند را سپاس گویید زیرا که او نیکوست
و محبتش تا ابدالآباد است.
2کیست که اعمال نیرومند خداوند را بیان تواند کرد
و ستایش او را به کمال تواند شنوانید؟
3خوشا به حال آنان که عدالت را به جا می‌آورند
و در همه وقت، انصاف را نگاه می‌دارند.
4خداوندا، چون بر قوم خود نظر لطف افکنی، مرا به یاد آور،
و با نجات خود به یاری‌ام بیا؛
5تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم
و در شادی قوم تو شادمان گردم
و همراه با میراث تو فخر نمایم.
6ما و پدرانمان گناه کرده‌ایم،
عِصیان ورزیده‌ایم و شرارت نموده‌ایم.
7پدران ما، هنگامی که در مصر بودند
کارهای شگفت‌انگیز تو را درک نکردند؛
آنان کثرت محبت تو را به یاد نیاوردند،
بلکه در کنار دریا، نزد دریای سرخ، سر به شورش برداشتند.
8اما او به‌خاطر نام خود، ایشان را نجات بخشید،
تا قوّت خود را بشناساند.
9دریای سرخ را عتاب کرد، و خشکید؛
و ایشان را از میان ژرفناها همچون بیابان رهبری فرمود.
10آنان را از چنگ خصم نجات بخشید،
و از دست دشمن رهانید.
11آبها مخالفان ایشان را پوشانید،
که یکی از آنها نیز باقی نماند.
12آنگاه به کلام او ایمان آوردند،
و حمد او را سراییدند.
13اما کارهای او را به‌زودی از یاد بردند،
و مشورت او را انتظار نکشیدند.
14هوای نَفْس خود را در بیابان پیروی کردند،
و خدا را در صحرا آزمودند.
15پس آنچه خواستند بدیشان عطا فرمود،
اما لاغری در جانهای ایشان فرستاد.
16در اردوگاه بر موسی حسد بردند،
و بر هارون، مقدس خداوند.
17پس زمین دهان گشود و داتان را فرو برد،
و جماعتِ اَبیرام را پوشانید.
18آتش در میانِ جمع ایشان زبانه کشید
و شعله‌ها شریران را سوزانید.
19در حوریب گوساله‌ای ساختند،
و بُتِ ریخته‌شده را پرستش کردند؛
20جلال خود را معاوضه کردند،
با شمایل گاوی علفخوار!
21خدا را که نجات‌دهندۀ ایشان بود از یاد بردند،
او را که کارهای عظیم در مصر کرده بود؛
22آن که عجایب در سرزمین حام به عمل آورده بود،
و کارهای مَهیب نزد دریای سرخ.
23پس گفت که هلاکشان خواهد کرد -
اگر برگزیدۀ او موسی
به حضورش در شکاف نمی‌ایستاد
تا خشم او را از هلاک کردن ایشان برگرداند.
24سرزمین دلپذیر را خوار شمردند،
زیرا به وعدۀ او ایمان نداشتند.
25در خیمه‌های خود همهمه کردند،
و آواز خداوند را نشنیدند.
26پس با دست برافراشته سوگند خورد
که ایشان را در بیابان از پا در خواهد آورد،
27و نسلشان را در میان قومها پخش خواهد کرد،
و در سرزمینها پراکنده خواهد ساخت.
28سپس با بَعَل فِغور هم‌یوغ شدند،
و قربانیهای تقدیمی به مردگان را خوردند؛
29با کارهای خود خداوند را به خشم آوردند،
پس طاعون در میان ایشان شیوع یافت.
30آنگاه فینِحاس ایستاد و میانجیگری کرد،
و طاعون بازداشته شد.
31و این برای او پارسایی محسوب گشت،
نسل اندر نسل تا ابدالآباد.
32همچنین نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند،
و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛
33زیرا روح وی را مکدر ساختند،
و سخن نسنجیده بر زبان او جاری شد.
34ملتها را هلاک نکردند،
آن‌گونه که خداوند ایشان را امر فرموده بود؛
35بلکه با قومها درآمیختند
و کارهای ایشان را فرا گرفتند.
36بتهای ایشان را عبادت کردند،
که برایشان دام گردید.
37پسران خود را برای دیوها قربانی کردند
و دختران خود را نیز.
38خون بی‌گناه را ریختند،
خون پسران و دختران خود را؛
که ایشان را برای بتهای کنعان قربانی کردند،
و زمین به خون آلوده شد.
39پس با کارهای خود نجس گردیدند
و به اعمال خویش خودفروشی کردند.
40بنابراین خشم خداوند بر قومش افروخته شد،
و از میراث خویش منزجر گشت.
41آنان را به دست قومها تسلیم کرد،
و نفرت‌کنندگانشان بر ایشان فرمان راندند.
42دشمنان بر آنها ظلم کردند،
و ایشان زیر دست آنها ذلیل گردیدند.
43بارها ایشان را رهایی بخشید
اما در مشورتهای خود سر به شورش برداشتند
و به سبب تقصیر خویش خوار گردیدند.
44با این همه، بر تنگی ایشان نظر افکند،
هنگامی که فریادشان را شنید.
45به‌خاطر آنها عهد خویش را به یاد آورد،
و بر حسب کثرت محبت خویش گذشت نمود.
46اسیرکنندگانِ آنها را جملگی،
به رحم آوردن بر ایشان برانگیخت.
47ای یهوه، خدای ما، نجاتمان ده،
و از میان قومها ما را گِرد آور،
تا نام قدوس تو را سپاس گوییم،
و در ستایش تو فخر نماییم.
48متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،
از ازل تا ابدالآباد.
و تمامی مردم بگویند، «آمین».
هَلِلویاه!
اکنون انتخاب شده:
مزمور 106: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop