امثال 1:6-19

پسرم، اگر برای دیگری ضامن شده‌ای و برای بیگانه تعهد سپرده‌ای؛ اگر از سخنان زبانت به دام افتاده‌ای و از کلام دهانت گرفتار آمده‌ای؛ پس، پسرم، چنین کن تا رهایی یابی، زیرا به دست دیگری افتاده‌ای: برو و خویشتن را فروتن ساز و به او التماس کن! خواب به چشمانت راه مده، و نه سنگینی به پِلکهایت. خود را همچون غزالی از کمند شکارچی برهان، و همچون پرنده‌ای از دام صیاد. کاهِلاٰ! نزد مورچه برو، و به راههایش بیَندیش و حکمت بیاموز! که او را نه فرمانده‌ای است و نه صاحبمنصب و حاکمی؛ با این همه، توشۀ خود در تابستان فراهم می‌کند و آذوقۀ خویش در موسم حصاد گرد می‌آورد. کاهِلاٰ! تا به کی خواهی خُفت؟ و از خوابِ خود کی بر خواهی خاست؟ اندکی خفتن و اندکی چُرت زدن، و اندکی دست بر دست گذاشتن برای استراحت، و فقر همچون راهزن بر تو خواهد تاخت و ناداری، به‌سان مردی مسلح. شخص رذل و خبیث با زبانی کج می‌گردد، با چشم چشمک می‌زند، با پا علامت می‌دهد، به انگشت اشاره می‌کند، با دلی منحرف شرارتها ابداع می‌کند و هر دَم تخم نفاق می‌پاشد. از این رو، ناگهان بلا بر او نازل خواهد شد، و در دَمی، از پا در خواهد آمد و علاجی نخواهد بود. شش چیز است که خداوند از آنها بیزار است، بلکه هفت چیز، که از آنها کراهت دارد: چشمان متکبر، زبان دروغگو، دستانی که خون بی‌گناه را می‌ریزد، دلی که نقشه‌های شریرانه می‌کشد، پاهایی که برای بدی تیزرو است، شاهد دروغینی که دروغها می‌بافد و آن که تخم نفاق میان برادران می‌پاشد.