امثال 16:20-30

جامۀ آن کس را که ضامن غریبه می‌شود، بگیر! لباس آن کس را که برای غریبه ضمانت می‌کند، گرو نگاه دار. نانِ فریب به مذاق آدمی لذیذ می‌آید، اما سپس، دهانش از سنگریزه پر می‌شود. چون تدبیر می‌کنی، مشورت بخواه؛ با کسب هدایت به جنگ برو. سخن‌چین، رازها را فاش می‌کند؛ پس با مرد پرگو همنشینی مکن! هر که پدر یا مادر خود را نفرین کند، چراغش در تاریکی غلیظ خاموش خواهد شد. اموالی که در آغاز به‌شتاب به دست آید، در پایان، برکت نخواهد داشت. مگو: «بدی را تلافی خواهم کرد!» منتظر خداوند باش که تو را نجات خواهد بخشید. خداوند از وزنه‌های متفاوت کراهت دارد، ترازوی ناراست نیکو نیست. قدمهای انسان از جانب خداوند است، پس آدمی راه خود را چگونه بفهمد؟ دامی است برای انسان که به‌شتاب چیزی را وقف کند و تازه پس از آن به نذر خود بیندیشد! پادشاهِ حکیم شریران را چون کاه غربال می‌کند؛ او چرخ خرمن‌کوب را بر آنان می‌راند. روح آدمی چراغ خداوند است که اعماق وجود او را می‌کاود. محبت و امانت، نگاهدار پادشاه است؛ تخت او از محبت برقرار می‌ماند. جلال جوانان، قدرت آنان است، شوکت پیران، موی سفیدشان. ضربات مجروح‌کننده، شرارت را می‌ساید، و کتک، اعماق وجود را پاک می‌کند.