ایوب 1:35-16

اِلیهو ادامه داده، گفت: «آیا این را انصاف می‌شماری که بگویی: ”از خدا عادلترم“؟ یا بگویی: ”مرا چه سود؟ مرا از گناه نکردن چه منفعت؟“ «من تو را پاسخ خواهم گفت، و دوستانت را با تو. به سوی آسمانها بنگر و ببین، و ابرها را ملاحظه کن که از تو بلندترند. اگر گناه کنی، چه زیانی به او می‌رسانی؟ اگر نافرمانیهایت بسیار باشد، به او چه خواهی کرد؟ اگر پارسا باشی، به او چه می‌بخشی؟ و از دست تو چه می‌گیرد؟ شرارتِ تو تنها بر مردی همچون خودت اثر می‌گذارد، و پارسایی‌ات تنها بر بنی‌آدم. «آدمیان از فرط ظلم فریاد برمی‌آورند، و به سبب دست زورمندان فغان سر می‌دهند. اما کسی نمی‌گوید: ”خدای آفرینندۀ من کجاست، که شبانگاه سرودها می‌بخشد؟ آن که ما را بیش از وحوشِ زمین تعلیم می‌دهد، و از پرندگان آسمان حکیمتر می‌سازد؟“ فریاد آدمیان بلند می‌شود، اما او پاسخ نمی‌دهد، به سبب تکبر شریران. به‌یقین که خدا بطالت را نمی‌شنود، و قادر مطلق بدان اعتنا نمی‌کند. چقدر بیشتر نخواهد شنید وقتی می‌گویی او را نمی‌بینی؛ دعوی‌ات در حضور وی است، و منتظر او هستی! پس حال، چون او در خشم خود جزا نمی‌دهد، و گناه را بسیار در نظر نمی‌آورد، ایوب دهان خویش به بطالت می‌گشاید، و با نادانی سخنان بسیار می‌گوید.»