اِشعیا 25:5-30

بنابراین، خشم خداوند بر قوم خویش افروخته می‌شود و دست خود را بر ایشان دراز کرده، مبتلایِشان می‌سازد. کوهها به لرزه درمی‌آیند و اجساد مردگان چون فضولات بر معابر می‌افتد. با این همه، خشم او فرو ننشسته، و دست او همچنان دراز است. بیرقی برای قومهای دوردست بر پا خواهد داشت، و برای آمدنشان از کرانهای زمین صَفیر خواهد زد؛ و هان، ایشان به‌شتاب و به‌سرعت خواهند آمد. اَحَدی از ایشان خسته نیست، و احدی نمی‌لغزد؛ احدی از ایشان نمی‌خسبد و به خواب نمی‌رود. شالِ کمر هیچ‌یک باز نشده و بندِ پای‌افزار هیچ‌یک پاره نگشته. تیرهای ایشان تیز است و کمانهایشان جملگی کشیده. سُم اسبانشان بسان سنگ خاراست و چرخ ارابه‌های‌شان همچون گردباد. غُرش ایشان همچون غرش شیر است، و چون شیران ژیان نعره سر می‌دهند. نعره‌زنان صید را گرفته، با خود می‌برند، و رهاننده‌ای نیست. در آن روز بر آن خواهند غرید، بسان غرش دریا؛ و چون کسی بر زمین بنگرد اینک ظلمت و تنگی خواهد بود؛ و روشنایی به واسطۀ ابرهای آن تاریک خواهد شد.