آیات محبوب کتاب مقدس از لوقا 13

به اشتراک گذاشتن

«باش سَعیه بِگَن گو دَره تَنگاودا بِچِنَ ژُر، چون گو اَز بُ وَ دِبِژِم، گَلَک مِرُو دیه سَعیه بِگَن گو بِچِنَ ژُر، بله نِگارِن.

وِدَره ژِنِگَگ هَبو گو رِحَگَ پیس اَو هَژده سالا به قاوَت گِره بو. بِشتا وی خار بِبو و چه جورا قاوَتا دوز راوَستانه چِنَبو. وقته عیسی اَو دیت، گاز گِرَ لاره خو و گُت: «اَی ژِنِگ، تِ ژه به قاوَت بونا خو خَلاص بویی!»

پاشه دَسته خو دانا سَر وی و اَو ژِنِگ جیدا دوز راوَستا و سِتایِشا خدا گِر.

بِزانِن، هَنَ مِرُوه دوماییگه گو دیه بِبِنَ یه اَوِلی، و یه اَوِلی گو دیه بِبِنَ یه دوماییگه.»

وقته آغایه ماله رابیت و دَری گِردَت، اونه دَروَ راوَستِن، دَری بِکُتِن و اونه بِژِن: ”اَی آغا، دَری سَر مَ وَگَ!“ بله اَو دیه جیواب دَت: ”اَز وَ ناس ناگَم؛ نِزانِم اون یه کیدَرِنَ.“

نه، اَز بُ وَ دِبِژِم گو وِسا نینَ. بَلگو هَگو اون تَوبَ نَگَن، اونه ژی همو بینا وان بَین بِچِن.»

بله اَو دیه بِژیت: ”اَز وَ ناس ناگَم؛ نِزانِم اون یه کیدَرِنَ. اَی تواوی مِرُوِت شُل پیس، ژه مِن دور کَوِن!“

پاشه عیسی گُت: «پادشاهیا خدا رَنگه چه دِدَت؟ بِژِمَ اَو شِبه چیَ؟ وَگو دِندِگا خردله یَ گو مِرُوَگه اَو راگِر و ناو باغچه خودا چاند. اَو دِندِگ شین بو و بو دارَگ، وِسا گو طَیره هوادا هاتِن و سَر چِقِله وی هِلون چه گِرِن.»