آیات محبوب کتاب مقدس از લૂક 14

به اشتراک گذاشتن

જો કોય પણ મારી પાહે આવે જે એના બાપને, માંને, બાયડીને, બાળકોને, ભાઈઓને અને બહેનોને મારા કરતાં વધારે પ્રેમ કરે છે, ઈ મારો ચેલો નો થય હકે. ઈ પોતાની જાતને પ્રેમ કરે એના કરતાં વધીને મને પ્રેમ કરવો જોયી.

જે કોય પોતાનો વધસ્થંભ ઉપાડીને મારી વાહે આવતો નથી, ઈ મારો ચેલો થય હક્તો નથી.

“જે કોય માણસ ઉસો બનવા ઈચ્છે છે, એને નીસો કરવામાં આયશે, અને જે કોય પોતાને નીસો કરશે, એને ઉસો કરાહે.”

તેવીજ રીતે તમારામાંથી જો કોય પોતાની બધીય વસ્તુનો ત્યાગ કરી દેય, તો ઈ મારો ચેલો થય હકે છે.

પછી તમારામાંથી કોય મેડો બાંધવા ઈચ્છતા હોવ, તો પેલા બેહીને એમા શું ખરસો થાહે, ઈ હિસાબ કરશે અને પોતાની પાહે કામ પુરુ કરવા પુરતા રૂપીયા છે કે, નય ઈ જોહે. જો તમે એવુ નો કરયુ, તો ન્યા પાયો નાખશો, પણ એણે પુરું કરી હકશો નય, તો બધાય જોવા વાળા લોકો એને કયને તમારી ઠેકડી કરશે, તેઓ કેય છે કે, “આ માણસે મેડો બાંધવાનું તો ચાલુ કરયુ, પણ પુરું કરી હક્યો નય.”

પણ જઈ તુ જમણવાર આપ, તઈ ગરીબ માણસ, ઠુંઠાઓને, લંગડાઓને અને આંધળાઓને બોલવ. જેથી તુ આશીર્વાદિત થાય કેમ કે, આ લોકો પાહે તમને પાછુ આપવા કાય નથી, પણ ન્યાયી માણસો જઈ મરેલામાંથી જીવતા થાહે, તઈ તને પરમેશ્વર વળતર આપશે.”

“મીઠું હારું છે, પણ જો મીઠું સ્વાદ વગરનું થાય તો એને હેનાથી ખારું કરશો? તો એને જમીન હારું કા તો ખાતર હારુ વાપરી હકાય નય માણસો એને નાખી દેય છે. જે મારી વાતુ હાંભળી હકતા હોય, ઈ કાન દઈને ધ્યાનથી હાંભળે અને હમજે.”