Lûqa 2

Biyayişê Îsayî

(Metta 1:18-25)

1Ê rojan de Sezar Agustosî emir kerd ke heme erdanê binê hakimîyetê Roma de nifûs bêro hûmaritiş. 2Wexto ke Kurenyos walîyê Sûrîye bi, eno hûmaritişo verîn bi.

3Seba ke bêrê hûmaritiş her kes şi memleketê xwu. 4Wusif zî şaristanê Nasira yê Celîle de cûyayne. Ver bi şaristanê Beytlehemî yê mintîqeyê Yahûdîye kewt rayir. Çimkî Wusif neslê Dawudî ra ameyne û Dawud Beytlehem de amebi dinya. 5Seba ke xwu û nîşanîya xwu Meryeme bido hûmaritiş, şi Beytlehem. Meryeme hemîla bî. 6Gama ke ê Beytlehem de bî, wextê welidiyayişê Meryeme ame. 7Meryeme tutê xwu yo lajîno gilçije ard dinya, pişt û qundax kerd; cayo ke tede mendêne de seba ke sewbîna ca çinê bi ê bimanê, tut axur de hare de rona.

Biyayişê Îsayî Şiwaneyan rê Diyeno Zanayiş

8Ê doran de tayê şiwaneyî estbî, seba ke nobeta bola heywananê xwu bigêrê bi şewe yaban ra mendêne. 9Nişka ra yew melekê Rebî înan ra asa; îhtîşamê Rebî dormeyê înan roşin kerd. Şiwaneyan saw girewt. 10Melekî wina veng ro înan kerd: “Metersê! Mi şima rê yew mizgîne arde. Do heme însanî bi ena mizgîne keyfweş bê. 11Ewro şaristanê Dawudî de Xelaskarê şima ame dinya. O Wayirê şima Mesîh o. 12Şima do hare de yew puto qundaxe de pişte bivînê. Îsbatê vatişanê mi eno yo!”

13Nişka ra verê melekî de yew artêşa pîle ya melaîketan peyda bî. Hemîne Homayî rê hemd kerd û wina va:

14“Erşê ala de Homayî rê îzzet bo, rîyê erdan de însanê ke Homa înan ra razî yo rê silamet bo.”

15Badê ke melaîketî verê şiwaneyan ra aqitîyayî şiyî asmîn, şiwaneyan zî yewbînî ra va “Ma derhal şêrê Beytlehem, eno hedîseyo ke Rebî ma rê da zanayiş bivînê.”

16Şiwaneyî uca ra bi vazdayiş aqitîyayî. Meryeme, Wusif û putek têhet de dîyî. Putek hare de rakewte bi. 17Badê ke şiwaneyan putek dî, şiyî çiyo ke melekî derheqê Ey de vatbi derûdorî rê qisey kerd. 18Çi kesê ke şiwaneyan ra ena xebere şinawite ecêb mend. 19Meryeme zî enê heme biyenî xwu zerrî de nimitî, yew bi yew fikirîyayî û waşt fam bikero.

20Şiwaneyan seba her çiyo ke dîyo û şinawito Homayî rê şukir û hemd kerd, ageyrayî merge. Melekî çi vatbi pêro raşt vejîyaybî.

21Wexto ke heşt rojê putekî temam biyî, ame sunetkerdiş; nameyê Ey Îsa roniya. Xwura eno name hema ke putek nêkewto rehmê Meryeme hetê melekî ra amebi ronayiş.

Îsa Mabed de Teqdîmê Homayî Beno

22Qanûno ke Mûsayî rê nazil biyo gore, wexto ke semedê pakbiyayişê#2:22 pakbiyayiş: Qanûno ke Homayî Mûsayî rê şirawito gore, cînîyêka cihûde eger yew tuto lajîn biyaro dinya çewres rojî mirdar hesibiyayne. Badê enê wextî mabed de qurban dayne û biyêne pak. Meryeme hewce kerdêne temam bi. Wusif û Meryeme seba ke Homayî rê teqdîm bikerê Îsa berd Yeruşalîm. 23Axir, Qanûnê Rebî de bi eno qeyde ameyo nuştiş: “Her tuto lajino verîn ke yeno dinya gereka Rebî rê teqdîm bibo.” 24#Lewîyijî 12:8Ancî Qanûnê Rebî de wina emir beno: “Cotêk koteran yan zî di leyiranê kevokan qurban bikerê.” Wusif û Meryeme zî seba ke enê emirî biyarê ca şiyî Yeruşalîm.

25Yeruşalîm de yew merdimo salih û dînê ci kamil estbi, nameyê ci Şîmûn bi. Şîmûnî zemanê ke do Mesîh Îsraîlî bixelisno û biresno hizûr pawitêne. Ruho Miqedes ey ser o bi. 26Ruhê Miqedesî bi rayirê wehyî ci rê dabi zanayiş, Şîmûn heta Mesîho ke do Reb bişirawo nêvîno do nêmiro. 27Eno semed ra, Ruhê Miqedesî verê Şîmûnî da mabed. Meryeme û Wusifî Qanûno ke Mûsayî rê nazil biyo gore, seba ke Îsayê putekî Homayî rê teqdîm bikerê wexto ke ard mabed, 28Şîmûnî putek kerd verara xwu, Homayî rê hemd kerd û wina va:

29“Ya Reb, sozo ke to dabi mi, to girewt, êdî ez qûlê to eşkena miyanê hizûrî de bimirî,

30Çimkî xelasîya ke to hedirnaya mi bi çimanê xwu dî,

31Do heme şarî zî aye bivînê.

32O do bibo nûro ke roşin dano miletanê bînan û şarê to Îsraîlî rê zî do sereberzî bido.” #Yeşeya 42:6-7; 49:6; 52:10

33Dadî û babîyê Îsayî enê vateyanê Şîmûnî de heyret mendî. 34Şîmûnî înan rê duaya xeyrî kerde û Meryeme ra wina va: “Goş bide, biewnî! Eno tut Îsraîl de do bibo sebebê kewtişê zaf kesan û sebebê wuriştişê zafine. O do bibo yew elamet ke hetê dişmenanê xwu ra red beno. 35Bi eno qeyde do fikrê nimiteyî yê zaf kesan eşkera bibê. Enê biyenî do zaf dej bidê to; heta ke do bibê sey xincera ke sîneyê to de çikîyaya.”

36-37Yew cînîya pêxembere zî mabed de bî, nameyê aye Hanna bî. Eşîra Aşerî ra keynaya Fanowelî bî. Zaf extîyare bî. Hewt serrî badê zewacê xwu vîya mendbî. Nika heştay û çar serre bî; Mabed ra qet nêvejîyayne. Roj û şewe roje girewtêne û Homayî rê duayî kerdêne û îbadet kerdêne.

38Hanna ameye verê Wusifî û Meryeme. Homayî rê şukir kerd. Çi keso ke bi hêvî paweyê xelasîya Yeruşalîmî bi, înan rê derheqê Îsayî de qisey kerd.

39Wusif û Meryeme badê ke, her çiyo ke Qanûnê Rebî emir keno ard ca, ageyrayî keyeyê xwu yê şaristanê Nasira yê Celîle. 40Eno mabeyn de, Îsayo putek biyêne pîl û kemilîyayne, bi hîkmet debiyêne. Lutfê Homayî Ey ser o bi.

Îsayo Qijek Mabed de

41Dadî û babîyê Îsayî her serre semedê Roşanê Fisihî şiyêne Yeruşalîm. 42Wexto ke Îsa resa diwês serran, sey her wextî reyna şiyî roşan. 43Wexto ke rojê roşanî temam biyî, înan verê xwu da keye. Îsayo qijek bê xebera înan Yeruşalîm de mend. 44Înan vat qey Îsa zî miyanê karwanî de yo û hetanî şan rayir şiyî. Dima miyanê nasan û hevalan de Ey geyrayî. 45Gama ke O nêdî, mecbûr mendî, wina bi geyrayiş ageyrayî Yeruşalîm.

46Hîrê rojî badê cû înan Îsa mabed de miyanê alimanê Tewratî de ronişte dî. Îsayî ê goşdarî kerdêne û înan ra persî persayne. 47Her kesê ke goşdarîya Ey kerdêne, zeka û cewabê aqilane ke dayne rê heyran mendbi. 48Gama ke dadî û babîyê ci Îsa dî ecêb mendî. Dadîya ci va “Lajê mi, to qey wina kerd bi ma? Min û babîyê to ma semedê to zaf endîşe kerd, ma her ca de to geyrayî.”

49Îsayî înan ra va “Çi hewce kerd şima mi geyrayê? Qey şima nêzanayne gereka ez keyeyê Babîyê xwu yê Semawî#2:49 Keyeyê Babîyê xwu yê Semawî: Mabed. de bî?” 50Labelê Meryeme û Wusifî fam nêkerd ke O vano se.

51Îsa înan dir kewt rayir û ageyra Nasira. Tim goş dayne vateyê înan. Eno mabeyn de Meryeme xwu zere de fikirîyayne ke enê heme biyenî yenê çi mana. 52Îsa zêhnen û bedenen kemilîyayne, hetê Homayî û însanan ra teqdîr biyêne.

Actualmente seleccionado:

Lûqa 2: diqSZZ

Destacar

Copiar