2-я Кніга Макабэяў 7
7
1Аднойчы царом былі схоплены сем братоў разам з маці; ён іх змушаў, б’ючы скарпіёнамі і бізунамі, есці свініну, забароненую законам.
2 #
Геб. 11:35
Адзін жа з іх, прамаўляючы першым, прамовіў так, кажучы: «Пра што хочаш пытацца і пра што жадаеш даведацца ад нас? Гатовыя мы лепш памерці, чым парушыць бацькоўскія законы».
3Такім чынам, разгневаўся цар і загадаў нагрэць патэльні і катлы.
4Як толькі нагрэліся, загадаў таму, хто першы з іх прамаўляў, адрэзаць язык і здзёрці скуру з галавы, а таксама адсячы яму рукі і ногі на віду астатніх яго братоў і маці.
5І калі ён быў ужо цалкам бездапа-можны, загадаў прысунуць яго да агню, бо яшчэ дыхаў, ды смажыць на патэльні. Калі ж ад патэльні разышоўся пар, іншыя браты разам з маці заахвочваліся ўзаемна мужна ўміраць, казалі яны так:
6 #
Паўт. Зак. 32:36
«Госпад Бог бачыць і сапраўды мае літасць да нас, згодна з тым, што прадказаў Майсей у песні, якая выразна аб гэтым сведчыць: “І будзе мець літасць да Сваіх паслугачоў”».
7Такім чынам, калі той першы такім спосабам спыніў жыццё, прывялі другога для насмешкі; і, калі сцягнулі яму скуру з галавы разам з валасамі, пыталі яго, ці будзе ён есці, пакуль усё цела, член за членам, будзе карацца.
8Ён жа адказаў бацькоўскаю моваю: «Не буду есці». Таму і ён наступны прыняў мукі, як і першы.
9І на апошнім уздыху так сказаў: «Ты ж, злачынца, гэтага жыцця нас пазбаўляеш, але Валадар Сусвету нас, аддаўшых жыццё за Яго законы, уваскрэсіць да вечнага жыцця».
10Па гэтым і трэці быў замучаны; і на патрабаванне – зараз выставіў язык, і рукі выцягнуў без страху,
11і мужна сказаў: «З неба іх атрымаў і дзеля яго законаў адцураюся ад іх, і ведаю, што з неба зноў іх атрымаю», –
12так што сам цар ды ўсё яго акружэнне захапляліся адвагаю юнака, за нішто маючага мучэнні.
13Калі ўжо і гэты спыніў жыццё, такім самым мучэнням аддадзены быў чацвёрты;
14і, канаючы, сказаў ён: «Лепш нам, якія трацім жыццё ад чалавечых рук, у Богу пакладаць надзею, што зноў Ім будзем уваскрэшаны; для цябе бо не будзе ўваскрэшання да жыцця».
15І далей, калі вялі пятага, мучылі яго;
16а ён, углядаючыся ў яго, сказаў: «Смяротны ты, хоць маеш уладу над людзьмі і робіш што хочаш; не думай, аднак, што наш народ пакінуты Богам;
17ты ж пачакай, і ўбачыш вялікую моц Яго, як цябе ды тваё патомства будзе мучыць».
18Па гэтым прыведзены быў шосты, і ён, паміраючы, сказаў: «Не памыляйся надарма! Мы бо церпім гэта за саміх сябе, бо зграшылі супраць нашага Бога і прыйшлі на нас такія надзвычайныя няшчасці;
19ты ж не думай, што застанешся непакараны, што насмеліўся ваяваць з Богам».
20Найболей жа дастойная здзіўлення і славутай памяці сама маці, якая, назіраючы на працягу часу аднаго дня смерць сямі сыноў, пераносіла гэта мужна, бо надзею ўскладала на Госпада.
21Поўная высакароднага разумення і падбадзёрваючы матчыным настаўленнем мужчынскую адвагу, кожнага з іх заахвочвала, на роднай мове кажучы ім:
22 #
Экл. 11:5
«Не ведаю, як вы знайшліся ў маім улонні, не я дала вам дыхаць і жыць, і не я размерала члены цела ў кожнага з вас;
23але ж Творца Сусвету – Той, Хто ўтварыў нараджэнне чалавека і Хто даў існаваць усяму, у Сваёй міласэрнасці зноў верне вам дух і жыццё, таму што вы пагардзілі сабою цяпер дзеля Яго закону».
24Антыёх жа падумаў, што ім пагарджаюць, і ў гэтых словах падазраваў знявагу, калі самага маладзейшага, які яшчэ заставаўся, угаворваў не толькі словамі, але і клятвай сцвярджаў, што, калі ён адвернецца ад бацькоўскіх законаў, зробіць яго багатым і шчаслівым, і нават будзе мець яго прыяцелем ды даручыць яму пачэсную службу.
25Калі ж юнак не звярнуў на гэта ніякай увагі, цар паклікаў маці і ўгаворваў яе, каб пераканала юнака на збаўленне.
26Пасля доўгіх яго намоў яна згадзілася ўгаворваць сына.
27Такім чынам, нахілілася над ім, высмейваючы жудаснага тырана, так сказала на бацькоўскай мове: «Сыне, злітуйся нада мной, якая дзевяць месяцаў насіла цябе ва ўлонні, і тры гады паіла цябе сваім малаком, і карміла цябе, і да гэтых гадоў вырасціла і выгадавала цябе.
28Малю цябе, дзіцятка, глянь на неба і на зямлю, і на тое, што на іх, бачачы ўсё, пазнай, што не з таго, што было, стварыў гэта Бог; ды што так узнік і род чалавечы.
29Не бойся гэтага ката, але будзь дастойны братоў тваіх і прымі смерць, каб у час літасці вярнула цябе я разам з братамі тваімі».
30Калі яна прадаўжала гаварыць, юнак сказаў: «Чаго вы чакаеце? Я не слухаюся загаду цара, але слухаюся загаду закону, дадзенага бацькам нашым Майсеем.
31Ты ж – вынаходца ўсякай бяды адносна гебраяў, не выкруцішся з рукі Божай.
32Мы бо за грахі нашы церпім гэта;
33і калі гэты жывы Валадар наш загневаўся на нас троху, каб на нас наракаць і нас абвінаваціць, то зноў злітуецца над паслугачамі Сваімі.
34Ты ж, забойца і паміж усіх людзей найпаганейшы, не падымайся залішне, пакладаючыся на падманныя надзеі, не паднімай рукі на дзяцей неба;
35ты бо яшчэ не ўцёк ад суда Усемагутнага Бога, Які ўсё бачыць.
36Браты бо нашы, працярпеўшы цяпер кароткае мучэнне, па запавеце Божым атрымалі жыццё вечнае, а ты па судзе Божым атрымаеш справядлівую кару за сваю пыхлівасць.
37Я ж, як і браты мае, за бацькоўскія законы аддаю і цела, і душу, просячы Бога, каб як хутчэй злітаваўся над нашым народам, і каб цябе бізунамі і мукамі змусіў прызнаць, што Ён адзіны Бог;
38на мне ж і на братах маіх спыніўся гнеў Усемагутнага, які справядліва спасцігнуў увесь наш народ».
39Тады цар, узлаваўшыся, загадаў аддаць яго пакутам, страшнейшым за іншыя, абураючыся, што той абсмяяў яго.
40Вось так жа і гэты закончыў, чысты, упэўнены ў Госпадзе адносна ўсяго.
41Пасля сыноў жа і маці апошняя была замучана.
42Такім чынам, хопіць таго, што сказана пра ахвяры ідалам і жудасныя мучэнні.
Currently Selected:
2-я Кніга Макабэяў 7: ББЧ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017