ΟΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΔείγμα

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ

Α' Ιωάννου 1:5--2:2

Στην περικοπή αυτή βλέπουμε τρεις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η συγχώρηση των αμαρτιών μας είναι σίγουρη.

1. Ζούμε μέσα στο φως (1:5-7)

Στο εδ. 5 ο Ιωάννης λέει πως «ο Θεός είναι φως και δεν υπάρχει σ’ αυτόν κανένα σκοτάδι». Αυτό σημαίνει πως ο Θεός είναι άγιος. Παραβάλλει την αγιότητα του Θεού σε σχέση με το σκοτάδι, για να προβάλει την αγιότητά του. Όταν κάποιος λέει πως ανήκει στον Χριστό, και διαπράττει την αμαρτία, μπορεί να έχει πείρα σωτηρίας αλλά δεν έχει πείρα κοινωνίας με τον Θεό. Περπατάω στο σκοτάδι σημαίνει ζητώ να κρυφτώ από τον Θεό. Το φως και το σκοτάδι είναι δύο αντίπαλες δυνάμεις που καθεμιά προσπαθεί να κυριέψει τον πιστό (εδ. 6).«Αν όμως ζούμε μέσα στο φως… έχουμε κοινωνία και μεταξύ μας». Αυτή η κοινωνία μάλιστα μας θυμίζει το γεγονός ότι το αίμα του Χριστού αποτελεί ένα κεντρικό δόγμα στη Βίβλο: το αίμα του Χριστού μάς καθαρίζει από κάθε αμαρτία. Πρέπει να περπατάμε στο φως ως χριστιανοί, αλλά η αμαρτία είναι πάντοτε παρούσα δίπλα μας και μας βάζει τρικλοποδιές. Τι κάνουμε τότε; (εδ. 7)

2. Ομολογούμε τις αμαρτίες μας (1:8-10)

Σαν χριστιανοί έχουμε πάρει την απόφαση να ζήσουμε μέσα στο φως. Πρέπει όμως να ξέρουμε τι θα κάνουμε αν τα θαλασσώσουμε. Χάνουμε την ιδιότητά μας του παιδιού του Θεού; Θα βρεις την απάντηση στο εδ. 9. Διάβασέ το προσεκτικά και δώσε σημασία σε κάθε λέξη του. Το εδ. 10 αναφέρεται σ’ εκείνους που ισχυρίζονται ότι δεν έχουν αμαρτήσει ως χριστιανοί. O Θεός ξέρει τις αμαρτίες μας. Είναι δύσκολο ακόμη και για μας τους πιστούς να συνειδητοποιήσουμε πόσο συχνά αμαρτάνουμε. Επειδή μετονομάζουμε την αμαρτία, συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, δικαιολογούμε τις αμαρτίες μας, κατηγορούμε τους άλλους ότι… μας έκαναν να αμαρτήσουμε ή τέλος, ανεχόμαστε την αμαρτία. 3. Δεν θέλουμε να αμαρτάνουμε (2:1-2)

Στόχος μας πρέπει να είναι η αποφυγή της αμαρτίας. Κάποιες φορές πρέπει να αποφεύγουμε καταστάσεις που μπορεί να μας οδηγήσουν στην αμαρτία. Πριν γνωρίσουμε τον Χριστό εμείς κυνηγούσαμε την αμαρτία. Τώρα η αμαρτία κυνηγάει εμάς! Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Χριστός είναι ο μεγάλος μας Συνήγορος (εδ. 1), και ο Εξιλασμός μας (εδ. 2) εκείνος που καλύπτει με τον πλούτο της χάρης του την οφειλή μας. Αρκεί εμείς να επικαλεστούμε τη μεσολάβησή του. Καθώς αναλογιζόμαστε τι του στοίχισε η αμαρτία μας, θα δημιουργηθεί μέσα μας μια απέχθεια για την αμαρτία και θα θέλουμε όλο και περισσότερο να περπατήσουμε στο φως ‒να ζήσουμε στο φως!