Το Αλαβάστρινο δοχείο Δείγμα

Δίνοντας τα Πάντα

Έξι μέρες πριν το Πάσχα και πέντε μέρες πριν τη σταύρωση του Ιησού, ο Ιησούς πήγε στη Βηθανία, στο σπίτι του Λάζαρου, τον οποίο είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Ετοίμασαν ένα δείπνο για Εκείνον. Ο Λάζαρος ήταν εκεί και η Μάρθα σέρβιρε το φαγητό. Εκείνο το απόγευμα, η Μαρία εμφάνισε ένα ακριβό άρωμα που προερχόταν από καθαρή νάρδο—ίσως το ίδιο έλαιο χρίσματος, που είχε χρησιμοποιήσει στο Λάζαρο, όταν βρισκόταν νεκρός στον τάφο. Με ριψοκίνδυνο τρόπο έσπασε το λαιμό του αλαβάστρινου δοχείου. Δεν είχε πρόθεση να κρατήσει κάποιο από το άρωμα.

Αμέσως, η δυνατή, εξωτική μυρωδιά γέμισε τα ρουθούνια της και εκείνη γονάτισε, με τον ίδιο τρόπο που το είχε κάνει και πριν, όταν θρηνούσε μπροστά στον Ιησού, στον τάφο του Λάζαρου. Κάθισε στα πόδια του διδασκάλου— του δικού της διδασκάλου— του ανθρώπου που τη διάλεξε και την αγάπησε, που ανέστησε τον αδερφό της από τους νεκρούς. Η Μαρία έφερε εις πέρας μια προφητική πράξη και έχρισε τον Ιησού για την ταφή Του, έξι μέρες αργότερα.

Αργά, πάντα αργά, έλυσε τα μαλλιά της.

Οι Εβραίες γυναίκες έδεναν και κάλυπταν τα μαλλιά τους—το μόνο άτομο που μπορούσε να δει τα μαλλιά μιας γυναίκας ακάλυπτα ήταν ο άντρας της. Μέσω της πράξης της να σκουπίσει τα πόδια του Ιησού με τα μαλλιά της, έλεγε σε όλους πως ο Ιησούς είναι σαν σύζυγός της.

Απαλά, σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος και όσο το σπίτι ήταν γεμάτο με τη μυρωδιά του αρώματος, αυτή η γυναίκα έδωσε στον Ιησού τα πάντα. Όχι μόνο έδωσε το ακριβό άρωμα, ίσως το πολυτιμότερο πράγμα που διέθετε η οικογένειά της, αλλά έδωσε επίσης τον εαυτό της.

Ξετυλίχθηκε τελείως.

Μια ζωή που ξεχύθηκε, δίνοντας τα πάντα.