Λυτρωμένα όνειραΔείγμα

Ένα όμορφο πρωινό Σαββάτου, έβλεπα την τρίχρονη γλυκιά κόρη μου καθώς κοιμόταν γαλήνια. Την περίμενα με ανυπομονησία να ξυπνήσει, επειδή σκόπευα να της κάνω έκπληξη με το αγαπημένο της πρόγευμα και να τη βγάλω έξω να δούμε ταινία και να φάμε παγωτό.  

Έκανα απαλά στην άκρη τα μαλλιά από το μέτωπό της και άρχισα να χαϊδεύω το μάγουλό της. "Ξύπνα μικρό νυσταγμένο κεφαλάκι" ψιθύρισα στο αυτί της.  

Ξαφνικά, τα χέρια της και τα πόδια της πετάγονται επιθετικά καθώς πετάγεται σε ένα γεμάτο οργή ξέσπασμα. "Όχιιιιιι: Δεν θέλω να ξυπνήσω", τσίριξε άγρια. Το μικρό, αγγελικό πρόσωπό της κατσούφιασε και πήρε ένα χρώμα μωβ. 

Η καρδιά μου στεναχωρήθηκε. Πέρα από την ταραχή που ένιωσα από το ξέσπασμά της, απογοητεύτηκα που δε θα μπορούσαμε να περάσουμε μια χαρούμενη ημέρα όπως είχα ονειρευτεί για αυτή. 

Η κόρη μου ήθελε να μείνει στο κρεβάτι, εκεί που ακριβώς ήταν. Ήταν αναπαυμένη στον ονειρεμένο της ελαφρύ ύπνο. Η άγρια διαμαρτυρία της είχε ως αποτέλεσμα να χάσει κάτι πολύ καλύτερο. Σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να την πάρω σε αυτό το ξεχωριστό ραντεβού μας και να ανταμείψω αυτό το ξέσπασμα. Αν μόνο να γνώριζε το τι είχα σχεδιάσει για αυτή, θα είχε συμπεριφερθεί διαφορετικά; Αν είχε εμπιστευτεί το σχέδιο μου, αν είχε εμπιστευτεί εμένα, θα είχε ανταποκριθεί διαφορετικά; 

Αναρωτιέμαι αν εγώ έχασα αυτό που είχε ο Θεός φυλαγμένο για μένα, επειδή είχα αναλωθεί με το να μένω αναπαυμένη εκεί που ήμουν. Πολύ επικεντρωμένη σε αυτό που εγώ ήθελα. 

Κάποιες φορές, θέλουμε αυτό που θέλουμε και νομίζουμε ότι είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Αλλά εάν πραγματικά εμπιστευόμαστε ότι ο Θεός είναι καλός και το σχέδιό Του είναι καλό, θα ακούγαμε. Θα ακολουθούσαμε - ακόμα και αν αυτό αναστατώνει τα δικά μας σχέδια και μας κινεί έξω από τη ζώνη ασφαλείας μας. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι είναι καιρός να αφήσουμε τις σχέσεις, τις συνήθειες, ή τον πόνο που μας κρατούσε πίσω.  

Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο της πίστης - να έχω πίστη στον Θεό σημαίνει να εμπιστεύομαι το σχέδιό Του, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε. Είναι επίσης το θεμέλιο για το όνειρο του Θεού και τη ζωή μας. Τις περιόδους που αισθανόμουν ότι η ζωή ολοκληρωτικά κατέρρεε, η εμπιστοσύνη μου στον Θεό μου έδινε ένα σταθερό μέρος για να σταθώ. 

"Ξύπνα, αγαπημένη. Άνοιξε τα μάτια σου. Έλα μαζί μου. Έχω κάτι υπέροχο σχεδιάσει για εσένα. Για να ζήσεις αυτό που έχω φυλαγμένο για εσένα, δεν μπορείς να μείνεις εκεί που είσαι. Είναι καιρός να προχωρήσεις μπροστά, αγάπη μου." 

Πιστεύω ότι ο Θεός καλεί εσένα και εμένα σε ένα σχέδιο που είναι περισσότερο εκπληκτικό από ότι οι φαντασίες μας μπορούν να συλλάβουν. Ένα που θα περιλαμβάνει την αποκατάσταση και την απολύτρωση όλων αυτών που έχουν χαθεί και κλαπεί. Η ερώτηση είναι, θα Τον εμπιστευτούμε αρκετά ώστε να Τον ακολουθήσουμε;