Αγχωμένος για τίποταΔείγμα

Ο Χριστός μας συναντάει στη μέση του άγχους μας, ακόμα κι όταν δεν Τον νιώθουμε αρχικά. Η Chelsea αρχικά βίωσε άγχος αμέσως μετά την αποφοίτηση από τη σχολή. Παρατίθεται η ιστορία της για το πώς την έφερε ο Θεός από το σκοτάδι που βρισκόταν μέσα στη δική Του ειρήνη. 

Τα συναισθήματα του φόβου, της ανησυχίας και της κατάθλιψης ήταν τόσο αληθινά. Με το ζόρι έτρωγα, λόγω της καθημερινής ναυτίας. Κοιμόμουν περισσότερο από 12 ώρες κάθε νύχτα, ωστόσο κάθε πρωί έκανα αγώνα και μόνο για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ήμουν τόσο απορροφημένη στις σκέψεις μου, που τις περισσότερες μέρες απλά δε μιλούσα. Αναζητούσα βοήθεια από την οικογένειά μου, έναν γιατρό, έναν σύμβουλο, ποιμένες και φίλους, αλλά οι σκοτεινές μέρες μου έμοιαζαν να μην τελειώνουν.

Όλοι μας βιώνουμε σκοτεινές μέρες. Και αυτές οι σκοτεινές μέρες μπορεί να κρατήσουν εβδομάδες. Ή μήνες. Ή χρόνια. Αλλά αν γνωρίζετε την ιστορία της Μεγάλης Παρασκευής, της ημέρας που ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για τη δική σας, γνωρίζετε πως υπάρχουν καλά νέα, φίλοι μου. Η Παρασκευή είναι σκοτεινή, αλλά έρχεται η Κυριακή! 

Έχουμε μια ελπίδα μες στο σκοτάδι και η ελπίδα μας έχει ένα όνομα. Το όνομά Του είναι Χριστός. 

Στην πιο σκοτεινή μου μέρα, μια Παρασκευή του Ιουλίου τελικά Τον πλησίασα, ακριβώς όπως κι Εκείνος με πλησίαζε. Προσευχήθηκα: 

Χριστέ μου, βοήθησέ με να απορρίψω τα ψέματα του εχθρού.
Χριστέ μου, βοήθησέ με να ξεπεράσω το άγχος της καρδιάς μου.
Χριστέ μου, βοήθησέ με να εμπιστευθώ πως Εσύ έχεις τον έλεγχο.
Χριστέ μου, βοήθησέ με να πιστέψω ότι το Πνεύμα που Σε ανέστησε από τους νεκρούς κατοικεί μέσα μου.

Και μετά από δύο μέρες, την Κυριακή, ξύπνησα χωρίς το βάρος της κατάθλιψης και χωρίς την αίσθηση του άγχους. Για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό μπορούσα να νιώσω την ειρήνη Του. Και βίωσα μια θαυματουργή θεραπεία που μπορεί να εξηγηθεί μόνο μέσω της καλοσύνης του Θεού.

Στη διάρκεια των σκοτεινών μου ημερών, ο Χριστός μου έδωσε ελπίδα. Ακόμα κι όταν δεν μπορούσα να Τον αισθανθώ, Εκείνος ήταν εκεί. Κάθε μέρα που ένιωθα ότι βρίσκομαι μακριά Του, Εκείνος με τραβούσε πιο κοντά στον Εαυτό Του.

Δεν ξέρω αν θα βιώσεις την ξαφνική, θαυματουργική θεραπεία του πόνου σου, όπως συνέβη με εμένα. Αλλά ξέρω με σιγουριά ότι ο Θεός είναι μαζί σου μες στον πόνο. 

Ο Χριστός καταλαβαίνει την ανθρώπινη ταλαιπωρία. Και νοιάζεται. Νοιάστηκε τόσο ώστε να αφήσει τον ουρανό και να πεθάνει για εμάς, ώστε να θέσει τέρμα στο σκοτάδι μας μια για πάντα. 

Η Αγία Γραφή λέει:…Αυτός ήτανε η ζωή και ήταν η ζωή αυτή το φως για τους ανθρώπους. Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε. Κατά Ιωάννη 1:4-5

Έρχεται η Κυριακή. 

-Chelsea