Βρίσκοντας ειρήνηΔείγμα

Η βάση για την απόλυτη ειρήνη

Πριν λίγο καιρό, προτού ξεκινήσει μια ομιλία, ένας διάκονος της εκκλησίας κι εγώ απολαμβάναμε ένα γεύμα στη Δυτική Ακτή. Καθώς η νεαρή σερβιτόρα μας εξυπηρετούσε κατά τη διάρκεια του γεύματος, τη ρώτησα: "Αν μπορούσες να ζητήσεις από τον Θεό ο,τιδήποτε για τη ζωή σου, τι θα Του ζητούσες να κάνει για σένα;"

Χωρίς δισταγμό απάντησε: "Θα ζητούσα ειρήνη".

Ένα δάκρυ κυλούσε στο μάγουλό της καθώς μας έλεγε για τον θάνατο της αγαπημένης της γιαγιάς λίγες μέρες πριν.

Καθώς μοιραζόταν την ιστορία της, έμαθα πως κανείς από την οικογένειά της δεν πίστευε στον Θεό - ούτε και η ίδια. Δεν Τον είχε απορρίψει συνειδητά. Αυτό που ήξερε ήταν πως είχε μια βαθιά ανησυχία μέσα της, αλλά δε γνώριζε πώς να επιλύσει αυτή την εσωτερική αναστάτωση ή τι υπήρχε στη ρίζα αυτής. Όπως πολλοί άνθρωποι, ζούσε για την ημέρα, χωρίς να έχει ιδιαίτερο σκοπό ή νόημα στη ζωή της.

Αυτή η νεαρή γυναίκα αντιπροσωπεύει πολλούς στη σημερινή μας κοινωνία - κάνουν πράγματα με μισή καρδιά, πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, αναζητούν έναν τρόπο εκεί που μοιάζει να μην υπάρχει τρόπος και προσπαθούν να βγάλουν νόημα μέσα σε όλα αυτά.

Πολύ συχνά μοιάζουν να μην υπάρχουν επαρκείς απαντήσεις στα ανθρώπινα διλήμματά μας - ειδικά στην ερώτηση γιατί νιώθουμε τόσο άδειοι, κενοί και στερούμαστε ειρήνης. Επιπρόσθετα, φαίνεται να μην υπάρχει κάποιος ικανοποιητικός λόγος να συνεχίζουμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας και παρ' όλ' αυτά να υποφέρουμε τις αντιξοότητες της ζωής.

Η νεαρή σερβιτόρα που μας εξυπηρετούσε εξήγησε το θέμα με τους δικούς της όρους, λέγοντας: "Χρειάζομαι ειρήνη". Άλλοι θα έλεγαν: "Είμαι τόσο μόνος". Κάποιοι θα έλεγαν: "Αν ο/η σύζυγός μου με αγαπούσε όπως θα'πρεπε, τότε θα ήμουν χαρούμενος-η". Διαφορετικές παραλλαγές, αλλά η ίδια μελωδία: "Κάτι πάει στραβά... δεν είμαι χαρούμενος. Δεν έχω ειρήνη. Τι πάει στραβά με εμένα;"

Οι περισσότεροι που πέφτουν θύματα των μηνυμάτων της κοσμικής κοινωνίας μας βιώνουν αυτό το κενό και δεν εξισώνουν το πρόβλημά τους με τον Θεό. Διαρκώς βομβαρδιζόμαστε από τους ισχυρισμούς της κοινωνίας: "Αν ήσουν πιο αδύνατος, ντυνόσουν με περισσότερο στυλ, οδηγούσες μια Τζάγκουαρ, ζούσες σε μια καλύτερη περιοχή της πόλης, έβγαζες περισσότερα χρήματα…" και η λίστα συνεχίζεται. Αλλά καμιά από τις προαναφερθείσες υπερεκτιμημένες απαντήσεις στα προβλήματά μας ή καμιά από τις εκατοντάδες άλλες που μας προσφέρονται, μπορούν να μας παρέχουν μόνιμα και ικανοποιητικά αυτό που απεγνωσμένα λαχταράμε.

Η νεαρή σερβιτόρα το έθεσε σωστά: Οι περισσότεροι νιώθουμε έντονα πως χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω - και η λέξη που τα περιέχει όλα και το περιγράφει τόσο καλά είναι η ειρήνη.

Ως ποιμένας για περισσότερες από έξι δεκαετίες, μπορώ να σου πω πως μέχρι να αποκτήσεις ειρήνη με τον Θεό, δε θα βιώσεις ποτέ πραγματική ειρήνη σε αυτή τη ζωή.