Y Salmau 42:1-11

Fel y dyhea ewig am ddyfroedd rhedegog, felly y dyhea fy enaid amdanat ti, O Dduw. Y mae fy enaid yn sychedu am Dduw, am y Duw byw; pa bryd y dof ac ymddangos ger ei fron? Bu fy nagrau'n fwyd imi ddydd a nos, pan ofynnent imi drwy'r dydd, “Ple mae dy Dduw?” Tywalltaf fy enaid mewn gofid wrth gofio hyn— fel yr awn gyda thyrfa'r mawrion i dŷ Dduw yng nghanol banllefau a moliant, torf yn cadw gŵyl. Mor ddarostyngedig wyt, fy enaid, ac mor gythryblus o'm mewn! Disgwyliaf wrth Dduw; oherwydd eto moliannaf ef, fy Ngwaredydd a'm Duw. Y mae fy enaid yn ddarostyngedig ynof; am hynny, meddyliaf amdanat ti o dir yr Iorddonen a Hermon ac o Fynydd Misar. Geilw dyfnder ar ddyfnder yn sŵn dy raeadrau; y mae dy fôr a'th donnau wedi llifo trosof. Liw dydd y mae'r ARGLWYDD yn gorchymyn ei ffyddlondeb, a liw nos y mae ei gân gyda mi, gweddi ar Dduw fy mywyd. Dywedaf wrth Dduw, fy nghraig, “Pam yr anghofiaist fi? Pam y rhodiaf mewn galar, wedi fy ngorthrymu gan y gelyn?” Fel pe'n dryllio fy esgyrn, y mae fy ngelynion yn fy ngwawdio, ac yn dweud wrthyf trwy'r dydd, “Ple mae dy Dduw?” Mor ddarostyngedig wyt, fy enaid, ac mor gythryblus o'm mewn! Disgwyliaf wrth Dduw; oherwydd eto moliannaf ef, fy Ngwaredydd a'm Duw.