Job 34:1-37

Dywedodd Elihu: “Gwrandewch ar fy ngeiriau, chwi ddoethion; clustfeiniwch arnaf, chwi rai deallus. Oherwydd y glust sydd yn profi geiriau, fel y profir bwyd gan daflod y genau. Gadewch i ni ddewis yr hyn sy'n iawn, a phenderfynu gyda'n gilydd beth sy'n dda. Dywedodd Job, ‘Yr wyf yn gyfiawn, ond trodd Duw farn oddi wrthyf. Er fy mod yn iawn, fe'm gwneir yn gelwyddog; y mae fy archoll yn ffyrnig, a minnau heb droseddu.’ Pwy sydd fel Job, yn drachtio dirmyg fel dŵr, yn cadw cwmni â rhai ofer, ac yn gwag-symera gyda'r drygionus? Oherwydd dywedodd, ‘Nid yw o werth i neb ymhyfrydu yn Nuw.’ “Am hyn, chwi bobl ddeallus, gwrandewch arnaf. Pell y bo oddi wrth Dduw wneud drygioni, ac oddi wrth yr Hollalluog weithredu'n anghyfiawn. Oherwydd fe dâl ef i bob un yn ôl ei weithred, a'i wobrwyo yn ôl ei ffordd o fyw. Yn wir, nid yw Duw byth yn gwneud drwg, ac nid yw'r Hollalluog yn gwyrdroi barn. Pwy a'i gosododd ef mewn awdurdod ar y ddaear, a rhoi'r byd cyfan iddo? Pe byddai ef yn rhoi ei fryd ar ddwyn ei ysbryd a'i anadl yn ôl ato'i hun, yna byddai pob cnawd yn marw, a phawb yn dychwelyd i'r pridd. “Os oes gennyt ti ddeall, gwrando hyn, a rho sylw i'm geiriau. A all un sy'n casáu barn lywodraethu? A gondemni di'r un cyfiawn cadarn? Gall ef ddweud wrth frenin, ‘Y dihiryn’, ac wrth lywodraethwyr, ‘Y cnafon’; nid yw'n dangos ffafr at swyddogion, nac yn rhoi'r cyfoethog o flaen y tlawd, oherwydd gwaith ei ddwylo yw pob un ohonynt. Mewn moment byddant farw, yng nghanol nos; trenga'r cyfoethog, a diflannu; symudir ymaith y cryf heb ymdrech. “Y mae ei lygaid yn gwylio ffyrdd pob un, a gwêl ei holl gamau. Nid oes tywyllwch na chaddug lle y gall drwgweithredwyr guddio. Nid oes amser wedi ei drefnu i neb ddod i farn o flaen Duw; y mae ef yn dryllio'r cryfion heb eu profi, ac yn gosod eraill yn eu lle. Y mae'n adnabod eu gweithredoedd, ac yn eu dymchwel a'u dryllio mewn noson. Y mae'n eu taro o achos eu drygioni, a hynny yng ngŵydd pawb, am eu bod yn troi oddi wrtho, ac yn gwrthod ystyried yr un o'i ffyrdd. Gwnânt i gri'r tlawd ddod ato, ac iddo glywed gwaedd yr anghenus. Ond y mae ef yn dawel, pwy bynnag a wna ddrwg; y mae'n cuddio'i wyneb, pwy bynnag a'i cais— boed genedl neu unigolyn— rhag i neb annuwiol lywodraethu, a maglu pobl. “Os dywed un wrth Dduw, ‘Euthum ar gyfeiliorn, ni wnaf ddrwg eto; am na allaf fi weld, hyffordda di fi; os gwneuthum ddrygioni, ni chwanegaf ato’— a wyt ti, sydd wedi ei wrthod, yn tybio y bydd ef yn fodlon ar hynny? Ti sydd i ddewis, nid fi; traetha yr hyn a wyddost. Y mae pobl ddeallus yn siarad â mi, a rhai doeth yn gwrando arnaf. Ond y mae Job yn llefaru heb ystyried, ac nid yw ei eiriau yn ddeallus. O na phrofid Job i'r eithaf, gan fod ei atebion fel rhai pobl ddrwg! Y mae'n ychwanegu gwrthryfel at ei bechod, yn codi amheuaeth ynghylch ei drosedd yn ein plith, ac yn amlhau geiriau yn erbyn Duw.”