Rhufeiniaid 10:1-13

Frodyr a chwiorydd annwyl, dw i’n dyheu o waelod calon ac yn gweddïo ar Dduw y bydd fy mhobl, yr Iddewon, yn cael eu hachub. Galla i dystio eu bod nhw’n frwdfrydig dros Dduw, ond dŷn nhw ddim wedi deall y gwirionedd. Yn lle derbyn ffordd Duw o ddod â phobl i berthynas iawn ag e ei hun, maen nhw wedi mynnu ceisio gwneud eu hunain yn iawn gyda Duw drwy gadw’r Gyfraith. Felly maen nhw wedi gwrthod plygu i Dduw. Ond y Meseia ydy’r nod mae Cyfraith Duw yn anelu ato! Felly y rhai sy’n credu ynddo fe sy’n cael eu derbyn i berthynas iawn gyda Duw. Dyma ddwedodd Moses am y Gyfraith fel ffordd o gael perthynas iawn gyda Duw: “Y sawl sy’n gwneud y pethau yma sy’n cael byw go iawn.” Ond mae cael perthynas iawn gyda Duw drwy gredu yn dweud: “Paid meddwl: Pwy wnaiff fynd i fyny i’r nefoedd?” (hynny ydy, i ddod â’r Meseia i lawr) neu “Pwy wnaiff fynd i lawr i’r dyfnder” (hynny ydy, i ddod â’r Meseia yn ôl yn fyw). Dyma mae’n ei ddweud: “Mae’r neges yn agos atat ti; mae ar dy wefusau ac yn dy galon di.” (Hynny ydy, y neges dŷn ni’n ei chyhoeddi, sef mai credu ydy’r ffordd): Os wnei di gyffesu ‘â’th wefusau’, “Iesu ydy’r Arglwydd”, a chredu ‘yn dy galon’ fod Duw wedi’i godi yn ôl yn fyw ar ôl iddo farw, cei dy achub. Credu yn y galon sy’n dy wneud di’n iawn gyda Duw, a chei dy achub wrth gyffesu hynny’n agored. Fel mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud: “Fydd pwy bynnag sy’n credu ynddo ddim yn cael ei siomi.” Mae’n union yr un fath i’r Iddew ac i bawb arall. Un Arglwydd sydd, ac mae’n rhoi yn hael o’i fendithion i bwy bynnag sy’n galw arno. Achos, “Bydd pwy bynnag sy’n galw ar enw’r Arglwydd yn cael ei achub.”