Diarhebion 10:17-32

Ar y ffordd i fywyd y mae y neb a gadwo addysg: ond y neb a wrthodo gerydd, sydd yn cyfeiliorni. A guddio gas â gwefusau celwyddog, a’r neb a ddywed enllib, sydd ffôl. Yn amlder geiriau ni bydd pall ar bechod: ond y neb a atalio ei wefusau sydd synhwyrol. Tafod y cyfiawn sydd fel arian detholedig: calon y drygionus ni thâl ond ychydig. Gwefusau y cyfiawn a borthant lawer: ond y ffyliaid, o ddiffyg synnwyr, a fyddant feirw. Bendith yr ARGLWYDD a gyfoethoga; ac ni ddwg flinder gyda hi. Hyfryd gan ffôl wneuthur drwg: a chan ŵr synhwyrol y mae doethineb. Y peth a ofno y drygionus, a ddaw iddo: ond y peth a ddeisyfo y rhai cyfiawn, DUW a’i rhydd. Fel y mae y corwynt yn myned heibio, felly ni bydd y drygionus mwy: ond y cyfiawn sydd sylfaen a bery byth. Megis finegr i’r dannedd, a mwg i’r llygaid, felly y bydd y diog i’r neb a’i gyrrant. Ofn yr ARGLWYDD a estyn ddyddiau: ond blynyddoedd y drygionus a fyrheir. Gobaith y cyfiawn fydd llawenydd: ond gobaith y drygionus a dderfydd amdano. Ffordd yr ARGLWYDD sydd gadernid i’r perffaith: ond dinistr fydd i’r rhai a wnânt anwiredd. Y cyfiawn nid ysgog byth: ond y drygionus ni phreswyliant y ddaear. Genau y cyfiawn a ddwg allan ddoethineb: a’r tafod cyndyn a dorrir ymaith. Gwefusau y cyfiawn a wyddant beth sydd gymeradwy; ond genau y drygionus a lefara drawsedd.