Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Eseia 40

Rhanna

Fe sy’n gwneud y gwan yn gryf, ac yn rhoi egni i’r blinedig.

Mae pobl ifanc yn pallu ac yn blino, a’r rhai mwya ffit yn baglu ac yn syrthio; ond bydd y rhai sy’n pwyso ar yr ARGLWYDD yn cael nerth newydd. Byddan nhw’n hedfan i fyny fel eryrod, yn rhedeg heb flino a cherdded ymlaen heb stopio.

Wyt ti ddim yn gwybod? Wyt ti ddim wedi clywed? Yr ARGLWYDD ydy’r Duw tragwyddol! Fe sydd wedi creu’r ddaear gyfan. Dydy ei nerth e ddim yn pallu; Dydy e byth yn blino. Mae e’n rhy ddoeth i unrhyw un ei ddeall!

Mae llais yn gweiddi’n uchel: “Cliriwch y ffordd i’r ARGLWYDD yn yr anialwch; gwnewch briffordd syth i Dduw drwy’r diffeithwch!

Mae’r glaswellt yn crino, a’r blodyn yn gwywo, ond mae neges yr ARGLWYDD yn aros am byth!

Bydd ysblander yr ARGLWYDD yn dod i’r golwg, a bydd y ddynoliaeth gyfan yn ei weld yr un pryd.” –mae’r ARGLWYDD wedi dweud.

Bydd pob dyffryn yn cael ei lenwi, pob mynydd a bryn yn cael ei lefelu. Bydd y tir anwastad yn cael ei wneud yn llyfn, a bydd cribau’r mynyddoedd yn dir gwastad.

Bydd yn bwydo’i braidd fel bugail; bydd yn codi’r ŵyn yn ei freichiau ac yn eu cario yn ei gôl, tra’n arwain y defaid sy’n eu magu.

Edrychwch i fyny ar y sêr! Pwy wnaeth eu creu nhw? Pwy sy’n eu galw nhw allan bob yn un? Pwy sy’n galw pob un wrth ei enw? Mae e mor gryf ac mor anhygoel o nerthol – does dim un ohonyn nhw ar goll.

Fe ydy’r Un sy’n eistedd uwchben y ddaear, ac mae’r bobl sy’n byw arni fel ceiliogod rhedyn o’i flaen. Fe ydy’r Un sy’n taenu’r awyr fel llenni, ac yn ei lledu allan fel pabell i fyw ynddi.

“Byddwch yn garedig wrth Jerwsalem, a dweud wrthi fod y dyddiau caled drosodd; mae hi wedi derbyn y gosb am ei drygioni. Yn wir, mae’r ARGLWYDD wedi gwneud iddi dalu’n llawn am ei holl bechodau.”

Mae’r llais yn dweud, “Gwaedda!” Ac un arall yn gofyn, “Gweiddi be?” “Mae pobl feidrol fel glaswellt,” meddai, “a ffyddlondeb dynol fel blodyn gwyllt; mae’r glaswellt yn crino a’r blodyn yn gwywo pan mae’r ARGLWYDD yn chwythu arnyn nhw.” Ie, glaswellt ydy’r bobl.

Edrych! Mae’r Meistr, yr ARGLWYDD, yn dod fel milwr cryf i deyrnasu gyda nerth. Edrych! Mae ei wobr ganddo; mae’n dod â’i roddion o’i flaen.

“Cysurwch nhw; cysurwch fy mhobl i,” – dyna mae eich Duw yn ei ddweud.

Pwy sydd wedi dal y moroedd yng nghledr ei law, a mesur yr awyr rhwng ei fysedd? Pwy sydd wedi dal pridd y ddaear mewn padell, pwyso’r mynyddoedd mewn mantol a’r bryniau gyda chlorian? Pwy sydd wedi gosod ffiniau i ysbryd yr ARGLWYDD, neu roi arweiniad iddo fel ei gynghorydd personol? Gyda pwy mae Duw’n trafod i gael gwybod beth i’w wneud? Pwy sy’n ei ddysgu i wneud y peth iawn? Pwy sy’n rhoi gwybodaeth iddo? Pwy sy’n ei helpu i ddeall?