Oblíbené biblické verše z Rhufeiniaid 3

Sdílet

Eithr yr awrhon, yr eglurwyd cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, heb gyfraith, yn cael dwyn tystiolaeth iddo gàn y gyfraith a’r proffwydi: sef cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, drwy ffydd yn Iesu Grist, i bawb, ac àr bawb à gredant; canys nid oes gwahaniaeth. Oblegid pawb, wedi pechu a myned yn ol am ogoniant Duw, á gyfiawnêir yn rad drwy ei radioni ef, drwy y prynedigaeth sydd yn Nghrist Iesu: yr hwn á osododd Duw allan yn gymmodfa drwy ffydd yn ei waed ef, èr arddangosiad o’i gyfiawnder ei hun wrth fyned heibio i’r pechodau à wnaethid o’r blaen, drwy ddyoddefgarwch Duw: èr arddangosiad, hefyd, o’i gyfiawnder y pryd hwn, fel y byddai efe yn gyfiawn pan yn cyfiawnâu y neb sydd o ffydd Iesu. Pa le, gàn hyny, y mae y gorfoledd? Efe á gauwyd allan. Drwy ba gyfraith? ai cyfraith gweithredoedd? Nage; ond drwy gyfraith ffydd. Yr ydym yn penderfynu, gàn hyny, mai drwy ffydd y cyfiawnêir dyn yn annibynol àr gyfraith gweithredoedd. Ai i’r Iuddewon y mae efe yn Duw yn unig, a nid i’r Cenedloedd hefyd? Ië, i’r Cenedloedd hefyd. Gan mai un Duw sydd, efe á gyfiawnâa yr enwaediad wrth ffydd, a’r dienwaediad drwy y ffydd. A ydym ni, wrth hyny, yn gwneuthur cyfraith yn ddiddefnydd drwy y ffydd? Na ato Duw: eithr yr ydym yn cadarnâu cyfraith.

Eithr yr awrhon, yr eglurwyd cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, heb gyfraith, yn cael dwyn tystiolaeth iddo gàn y gyfraith a’r proffwydi: sef cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, drwy ffydd yn Iesu Grist, i bawb, ac àr bawb à gredant; canys nid oes gwahaniaeth. Oblegid pawb, wedi pechu a myned yn ol am ogoniant Duw, á gyfiawnêir yn rad drwy ei radioni ef, drwy y prynedigaeth sydd yn Nghrist Iesu: yr hwn á osododd Duw allan yn gymmodfa drwy ffydd yn ei waed ef, èr arddangosiad o’i gyfiawnder ei hun wrth fyned heibio i’r pechodau à wnaethid o’r blaen, drwy ddyoddefgarwch Duw: èr arddangosiad, hefyd, o’i gyfiawnder y pryd hwn, fel y byddai efe yn gyfiawn pan yn cyfiawnâu y neb sydd o ffydd Iesu. Pa le, gàn hyny, y mae y gorfoledd? Efe á gauwyd allan. Drwy ba gyfraith? ai cyfraith gweithredoedd? Nage; ond drwy gyfraith ffydd. Yr ydym yn penderfynu, gàn hyny, mai drwy ffydd y cyfiawnêir dyn yn annibynol àr gyfraith gweithredoedd. Ai i’r Iuddewon y mae efe yn Duw yn unig, a nid i’r Cenedloedd hefyd? Ië, i’r Cenedloedd hefyd. Gan mai un Duw sydd, efe á gyfiawnâa yr enwaediad wrth ffydd, a’r dienwaediad drwy y ffydd. A ydym ni, wrth hyny, yn gwneuthur cyfraith yn ddiddefnydd drwy y ffydd? Na ato Duw: eithr yr ydym yn cadarnâu cyfraith.

Eithr yr awrhon, yr eglurwyd cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, heb gyfraith, yn cael dwyn tystiolaeth iddo gàn y gyfraith a’r proffwydi: sef cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, drwy ffydd yn Iesu Grist, i bawb, ac àr bawb à gredant; canys nid oes gwahaniaeth. Oblegid pawb, wedi pechu a myned yn ol am ogoniant Duw, á gyfiawnêir yn rad drwy ei radioni ef, drwy y prynedigaeth sydd yn Nghrist Iesu: yr hwn á osododd Duw allan yn gymmodfa drwy ffydd yn ei waed ef, èr arddangosiad o’i gyfiawnder ei hun wrth fyned heibio i’r pechodau à wnaethid o’r blaen, drwy ddyoddefgarwch Duw: èr arddangosiad, hefyd, o’i gyfiawnder y pryd hwn, fel y byddai efe yn gyfiawn pan yn cyfiawnâu y neb sydd o ffydd Iesu. Pa le, gàn hyny, y mae y gorfoledd? Efe á gauwyd allan. Drwy ba gyfraith? ai cyfraith gweithredoedd? Nage; ond drwy gyfraith ffydd. Yr ydym yn penderfynu, gàn hyny, mai drwy ffydd y cyfiawnêir dyn yn annibynol àr gyfraith gweithredoedd. Ai i’r Iuddewon y mae efe yn Duw yn unig, a nid i’r Cenedloedd hefyd? Ië, i’r Cenedloedd hefyd. Gan mai un Duw sydd, efe á gyfiawnâa yr enwaediad wrth ffydd, a’r dienwaediad drwy y ffydd. A ydym ni, wrth hyny, yn gwneuthur cyfraith yn ddiddefnydd drwy y ffydd? Na ato Duw: eithr yr ydym yn cadarnâu cyfraith.

Beth, ynte? A ydym ni yn rhagori? Nac ydym ddim. Canys ni á brofasom o’r blaen bod pawb, yn Iuddewon a Chenedloedd, dàn bechod. Megys y mae yn ysgrifenedig, “Nid oes neb cyfiawn; nae oes un. Nid oes neb yn deall; nid oes neb yn ceisio Duw. Gŵyrasant oll: aethant i gyd yn anfuddiol. Nid oes neb yn gwneuthur daioni; nac oes, cymaint ag un. Bedd agored yw eu ceg; â’u tafodau y gwnaethant ddichell; gwenwyn asbiaid sy dàn eu gwefusau: y rhai y mae eu genau yn llawn melldith a chwerwedd. Buan yw eu traed i dywallt gwaed. Dystryw ac aflwydd sydd yn eu ffyrdd; ond ffordd tangnefedd nid adnabuant. Nid oes ofn Duw o flaen eu llygaid.” Yn awr, ni á wyddom am ba bethau bynag y mae y gyfraith yn eu dywedyd, mai wrth y rhai sy dàn y gyfraith y mae hi yn eu dywedyd; fel y cauer pob genau, ac y byddai yr holl fyd yn agored i gosbedigaeth gèr bron Duw. Am hyny, drwy gyfraith gweithredoedd, ni chyfiawnêir un cnawd yn ei olwg ef; canys drwy gyfraith y mae adnabod pechod.

Beth, ynte? A ydym ni yn rhagori? Nac ydym ddim. Canys ni á brofasom o’r blaen bod pawb, yn Iuddewon a Chenedloedd, dàn bechod. Megys y mae yn ysgrifenedig, “Nid oes neb cyfiawn; nae oes un. Nid oes neb yn deall; nid oes neb yn ceisio Duw. Gŵyrasant oll: aethant i gyd yn anfuddiol. Nid oes neb yn gwneuthur daioni; nac oes, cymaint ag un. Bedd agored yw eu ceg; â’u tafodau y gwnaethant ddichell; gwenwyn asbiaid sy dàn eu gwefusau: y rhai y mae eu genau yn llawn melldith a chwerwedd. Buan yw eu traed i dywallt gwaed. Dystryw ac aflwydd sydd yn eu ffyrdd; ond ffordd tangnefedd nid adnabuant. Nid oes ofn Duw o flaen eu llygaid.” Yn awr, ni á wyddom am ba bethau bynag y mae y gyfraith yn eu dywedyd, mai wrth y rhai sy dàn y gyfraith y mae hi yn eu dywedyd; fel y cauer pob genau, ac y byddai yr holl fyd yn agored i gosbedigaeth gèr bron Duw. Am hyny, drwy gyfraith gweithredoedd, ni chyfiawnêir un cnawd yn ei olwg ef; canys drwy gyfraith y mae adnabod pechod.

Eithr yr awrhon, yr eglurwyd cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, heb gyfraith, yn cael dwyn tystiolaeth iddo gàn y gyfraith a’r proffwydi: sef cyfiawnâad yr hwn sydd o Dduw, drwy ffydd yn Iesu Grist, i bawb, ac àr bawb à gredant; canys nid oes gwahaniaeth. Oblegid pawb, wedi pechu a myned yn ol am ogoniant Duw, á gyfiawnêir yn rad drwy ei radioni ef, drwy y prynedigaeth sydd yn Nghrist Iesu: yr hwn á osododd Duw allan yn gymmodfa drwy ffydd yn ei waed ef, èr arddangosiad o’i gyfiawnder ei hun wrth fyned heibio i’r pechodau à wnaethid o’r blaen, drwy ddyoddefgarwch Duw: èr arddangosiad, hefyd, o’i gyfiawnder y pryd hwn, fel y byddai efe yn gyfiawn pan yn cyfiawnâu y neb sydd o ffydd Iesu. Pa le, gàn hyny, y mae y gorfoledd? Efe á gauwyd allan. Drwy ba gyfraith? ai cyfraith gweithredoedd? Nage; ond drwy gyfraith ffydd. Yr ydym yn penderfynu, gàn hyny, mai drwy ffydd y cyfiawnêir dyn yn annibynol àr gyfraith gweithredoedd. Ai i’r Iuddewon y mae efe yn Duw yn unig, a nid i’r Cenedloedd hefyd? Ië, i’r Cenedloedd hefyd. Gan mai un Duw sydd, efe á gyfiawnâa yr enwaediad wrth ffydd, a’r dienwaediad drwy y ffydd. A ydym ni, wrth hyny, yn gwneuthur cyfraith yn ddiddefnydd drwy y ffydd? Na ato Duw: eithr yr ydym yn cadarnâu cyfraith.

Na ato Duw. Ond bydded Duw yn eirwir, a phob dyn yn gelwyddog; megys y mae yn ysgrifenedig, “Fel yth gyfiawnâer yn dy eiriau, ac y gorfyddit pan farnech.”