Cohèlet 12:1-5
Cohèlet 12:1-5 Bíblia Evangèlica Catalana (BEC)
I recorda’t del teu Creador en els dies de la teva joventut, abans que arribin els dies dolents i vinguin aquells anys dels quals diràs: “No em plauen gens!” Abans que s’enfosqueixi el sol i la claror, la lluna i les estrelles, i tornin els núvols, passada la pluja. Quan tremolin els guardians de la casa i s’encorbin els homes forts, i pleguin les molineres, de tan es-casses, i s’enfosqueixin les que miren per les gelosies; quan es tanquin les portes del carrer, en abaixar-se el soroll de la mola, i s’alci la veu de l’ocell i emmudeixin totes les filles del cant. Quan fan basarda les pujades i es té por de fer camí; mentre l’ametller floreix i la llagosta es fa pesada i esclata la tàpera, l’home se’n va al seu estatge etern i les ploraneres ja ronden pel carrer
Cohèlet 12:1-5 Bíblia Catalana, Traducción Interconfesional (BCI)
I recorda’t del teu creador, ara que ets jove, abans no vinguin els dies dolents i arribin aquells anys en què ja no dóna gust de viure; abans no s’apaguin el sol i la llum, la lluna i els estels, i, després de la pluja, encara torni la nuvolada. Aquells dies, tremolen els homes que abans guardaven la casa, els més vigorosos s’encorben; les dones que abans molien són poques i deixen de moldre, les qui guaitaven per les finestres ja només veuen foscor; i es tanquen les portes del carrer mentre s’apaga la remor de la mola; l’home es lleva amb el cant dels ocells, però totes les cantúries es perden. Llavors, una pujada espanta i es té por de fer camí. L’ametller floreix, la llagosta s’engreixa i la tàpera madura, però l’home se’n va al seu estatge etern, i les ploraneres ja ronden pel carrer.